بریده‌هایی از کتاب عقاید یک دلقک

شکل‌های عجیب‌وغریب و ناشناخته‌ای از فحشا وجود دارد که در قیاس با آن‌ها، فحشای واقعی، حرفه‌ای شرافتمندانه و درست به حساب می‌آید: چون در آن‌جا حداقل در مقابل پول چیزی هم عرضه می‌گردد.

یک واژهٔ بسیار زیبا وجود دارد: هیچ. به هیچ فکر کن.

خیلی از انسان‌های زنده در واقع مُرده‌اند و آن‌ها که جان باخته‌اند زندگی می‌کنند.

هیچ‌کس در این دنیا، چون در بطن موقعیت خاص انسانی دیگر قرار ندارد، نمی‌تواند احساس صحیح و درستی در مورد بدی یا خوبی مسئله‌ای داشته باشد، حالا خواه این مسئله به خوشبختی و بدبختی، به درد عشق و یا " افت هنری" ربط داشته باشد.

سؤال کردم " پدربزرگ در چه حال است؟" گفت " حالش عالی است، تزلزل‌ناپذیر؛ به‌زودی نودسالگی‌اش را جشن می‌گیرد. این‌که او چه‌طور موفق می‌شود خودش را این‌طور سرحال نگه دارد برایم جداً تبدیل به یک معما شده است." گفتم " خیلی ساده است، پیرمردهایی مثل او را نه خاطرات از پا درمی‌آورد و نه عذاب‌وجدان.

هی! این‌جا خانهٔ خودت نیست." اتهامی سه‌گانه، چون نخست فرض بر این گذاشته می‌شود که انسان در خانهٔ خودش رفتارش مثل خوک است، دوم این‌که آدم فقط زمانی احساس خوشایند و خوبی دارد که رفتارش درست مثل یک خوک باشد، سوم این‌که آدم به هیچ قیمتی وقتی کودک است نباید خودش را خوش و شاد احساس کند.

با خودم فکر کردم که خانه شاید بیش از یک وسیلهٔ خودفریبی است. من در جایی بند نشده‌ام و هرگز هم نخواهم شد

هیچ‌کس در این دنیا، چون در بطن موقعیت خاص انسانی دیگر قرار ندارد، نمی‌تواند احساس صحیح و درستی در مورد بدی یا خوبی مسئله‌ای داشته باشد، حالا خواه این مسئله به خوشبختی و بدبختی، به درد عشق و یا " افت هنری" ربط داشته باشد

خودم را از نزدیک نگاه می‌کردم تا قبل از این‌که خودم برای خودم کاملاً بیگانه شوم، به خودم کاملاً نزدیک‌تر شوم.

یک هنرمند همچون زنی است که چیزی غیر از ابراز محبت و عشق نمی‌داند و فریب هر مرد بی‌سروپای الاغی را می‌خورد. هنرمند و زن بهترین وسیله برای استثمارند و هر مدیری هم بین یک تا نود و نُه درصد نقش دلال محبت را بازی می‌کند.