بریده‌هایی از کتاب عقاید یک دلقک

من فکر می‌کنم، برعکسِ اعتقاد مسیحی‌ها و کاتولیک‌ها، خیلی از انسان‌های زنده در واقع مُرده‌اند و آن‌ها که جان باخته‌اند زندگی می‌کنند.

دلم به حال زنان بدکاره‌ای که او پیش آن‌ها می‌رفت می‌سوخت، این دلسوزیِ من مثل احساس هم‌دردی‌ام با زنانی بود که طبق قرارداد مجبور بودند وظایف زناشویی‌شان با یکی از این حیوان‌صفت‌ها را ادا کنند. به دخترانی بی‌شمار، جوان و زیبا فکر می‌کردم که سرنوشت‌شان این‌طور رقم خورده بود که مجبور بودند یا در مقابل پول با افرادی چون کالیک و یا بدون پول با شوهری هم‌بستر شوند و " آن کار" را، بدون این‌که هیچ تمایلی به آن داشته باشند، انجام دهند.

شما سال‌هاست که در امور شخصی من دخالت می‌کنید، ولی وقتی من موضوع کم‌اهمیتی را مطرح می‌سازم و شما را با حقیقت مواجه می‌کنم برای‌تان ناخوشایند جلوه می‌کند و از کوره درمی‌روید.

وقتی که ماری دوباره از من پرسید آیا به نظر من او زیباست و این‌که آیا او را دوست دارم، گفتم مسلم است، اما او گفت که خیلی میل دارد این چیز مسلم را از زبان من بشنود.

برای آلمانی‌ها همهٔ پسربچه‌ها بی‌تربیت‌اند،

می‌دانی تو چه کم داری؟ تو فاقد آن خصلتی هستی که آدم را تبدیل به مرد می‌کند، و آن تحمل کردن و کنار آمدن با شرایط است." گفتم " این مسئله را امروز یک‌بار دیگر هم شنیدم." گفت " پس برای بار سوم هم بشنو، بساز و بپذیر."

یک هنرمند بی‌وجدان هزاربار بیش‌تر از یک مدیر باوجدان، انصاف و وجدان دارد و آن‌ها سلاحی در اختیار دارند که هیچ‌کس قادر به مقابله با آن نیست

برایم همیشه غیرقابل‌درک بوده است که چرا هر کس که میل دارد خودش را باهوش جلوه دهد

فقیر بودن چیز وحشتناکی است، اما فقط به قدر بخورونمیر داشتن هم رنج‌آور است، و این همان وضعیتی است که اکثر انسان‌ها دچار آن هستند.

گفتم بالاتر از سیاهی که رنگی نیست. ولی ماری منظور مرا متوجه نشد و من هم از توضیح کنایه نفرت دارم. مردم یا متوجه منظور من می‌شوند یا نمی‌شوند. من که مفَسر نیستم.