بریدههایی از کتاب فلسفهای برای زندگی
۴٫۲
(۱۳۷)
اگر کسی از من بپرسد که چرا فلسفه رواقی قابل دفاع است، قصه زئوس (یا خدا) را برای او تعریف نمیکنم. در عوض، برایش از تئوری تکامل میگویم که بر اساس آن ما انسانها در نتیجه زنجیرهای از رویدادهای زیستشناختی پا به عرصه وجود گذاشتهایم. بعد برای او از روانشناسی تکاملی خواهم گفت که بر اساس آن ما آدمیان علاوه بر اینکه در فرایند تکامل اندام و فیزیولوژی خاصی پیدا کردیم، سلسلهای از خصوصیات روانی خاص را هم به دست آوردیم، مثل اینکه تحت بعضی شرایط احساس ترس یا اضطراب میکنیم و در بعضی شرایط لذت میبریم. سپس برایش توضیح میدهم که این خصوصیات روانی را نه برای داشتن یک زندگی خوب که برای افزایش احتمال بقا و امکان تولید مثل به دست آوردهایم. و به او خواهم گفت که فرایند تکامل برخلاف خدا یا زئوس، دغدغه خوشبختی و شکوفایی ما انسانها را ندارد؛ تنها دغدغه تکامل این است که زنده بمانیم و تولید مثل کنیم. در حقیقت، آدم غمگین و تیرهروزی که میتواند علیرغم روزگار بدش زنده بماند و تولید مثل کند، در فرایند تکامل از کسی که زندگی کامیاب و شادی دارد اما در فکر بچهدار شدن نیست، نقش مهمتری را بازی میکند.
Anahid
باید در مورد جهانِ بیرون از خودمان تقدیرگرا باشیم: باید قبول کنیم که اتفاقات گذشته در زندگیمان و چیزهایی که در همین لحظه برایمان اتفاق میافتد از دایره اختیار ما خارجند. پس حماقت است اگر برای این چیزها غصه بخوریم.
Anahid
باید بگویم که هرچند رواقیون دنبال موفقیتهای دنیوی نبودند، ولی اغلب چنین موفقیتهایی را به دست میآوردند.
Anahid
. نباید چیزی بیرونی که کنترل محدودی بر آن دارد را به عنوان هدف در نظر بگیرد؛ مثلاً نباید هدفش این باشد که نوشتههایش حتما چاپ شوند. بلکه باید هدفی درونی راکه کنترل بیشتری بر آن دارد در نظر بگیرد: مثلاً اینکه برای نوشتن داستانهایش سخت تلاش کند، یا اینکه نوشتههایش را در یک بازه زمانی مشخّص بهدفعات برای ناشران مختلف بفرستد.
Anahid
چطور یک رماننویس تازهکار میتواند عوارض روانشناختی مخرب پس فرستاده شدن کارش را کاهش دهد و از این طریق بخت موفقشدنش را بالا ببرد؟ راهش این است که در نوشتن رمان، هدفهایی درونی برای خودش انتخاب کند
Anahid
فکر کردن به اتفاقات ناگوار یعنی فکر کردن به ناپایداری این جهان.
Anahid
درست است که رواقیون با ارائه توصیههایی به افراد محروم کمک میکنند تا زندگی قابل تحملتری داشته باشند، ولی بههیچوجه طرفدار محروم ماندن این افراد نیستند.
Anahid
توصیه اپیکتتوس این است: «دقیقا همان لحظه که فرزندمان را میبوسیم باید با خودمان فکر کنیم که شاید او همین فردا از دنیا برود.»
Anahid
رومیها تغییرات کوچک و ظریفی هم در برنامه اخلاقی رواقی دادند. همانطور که دیدیم هدف اصلی اخلاق رواقیون یونانی کسب فضیلت بود. رواقیون رومی این هدف را حفظ کردند ولی بهکرّات از هدف دومی هم صحبت میکردند که عبارت بود از کسب آرامش.
Anahid
حرف آنها صرفا این است که با فکر کردن به اتفاقات ناگوار، و بهطورکلی با پذیرش مکتب رواقی، رنج نداری کمی التیام پیدا میکند و کسانی که چیزی ندارند، کمتر از قابل احساس بیچارگی میکنند.
صبا بانو:)
او هیچگاه غمزده نمیشود چون میداند اندوه «تحلیل رفتن غیرعقلانی روح» است.
صبا بانو:)
رواقیون معتقد بودند ما انسانها باید هر چند وقت یکبار از لذتهای زندگی دست بکشیم، لختی درنگ کنیم و زمانی را صرف تأمل درباره فقدان همه این چیزهای لذتبخش کنیم.
صبا بانو:)
فکر کردن به اتفاقات ناگوار در عین اینکه به ما کمک میکند قدر دنیا و چیزهای آن را بدانیم، ما را آماده پذیرش تغییراتی در جهان هم میکند. فکر کردن به اتفاقات ناگوار یعنی فکر کردن به ناپایداری این جهان.
Navid Neville
اغلب ما، در اوقات بیکاری به چیزهایی فکر میکنیم که دلمان میخواهد داشته باشیم ولی نداریم. مارکوس آورلیوس میگوید چنین وقتهایی بهتر است به چیزهایی که داریم فکر کنیم و ببینیم که اگر اینها را نداشتیم چقدر جای خالیشان را حس میکردیم.
Navid Neville
بهطور کلی اگر نتوانیم در برابر لذّتها مقاومت کنیم، چنانکه مارکوس میگوید در نهایت برده خواستها و «عروسک دست امیالمان» میشویم و عمر را در «نالیدن از امروز و مویه برای فردا» تباه میکنیم. برای اینکه به چنین سرنوشتی دچار نشویم، باید جلوی غلبه خوشیها و ناخوشیها بر قوای عقلیمان را بگیریم و به قول مارکوس باید در برابر «وسوسههای تن» بایستیم.
Artemis
رواقیون تمام وقتشان را صرف فکر کردن به مصیبتهای بالقوه نمیکنند. رواقیون هرازگاهی این کار را میکنند: مثلاً چند بار در روز یا چند بار در هفته، درحالیکه از زندگی لذّت میبرند، اندکی درنگ میکنند و به این فکر میکنند که چطور ممکن است همه این چیزهای خوب و لذّتبخش را از دست بدهند.
Mohammad Bakhshipour
به نظر من آنچه واقعا احمقانه است این است که وقتی میتوانید با تغییر دیدگاه بهراحتی به رضایت خاطر برسید عمرتان را صرف یک جور نارضایتی خودخواسته بکنید. اگر هدف رسیدن به رضایت باشد، به کم راضی شدن نه تنها عیب نیست بلکه موهبت هم هست.
Mohammad Bakhshipour
اتفاقی که میافتد این است که احساسات منفیمان کمتر میشود و زمان کمتری را هم صرف فکر کردن به این میکنیم که چه میشد اگر سیر اتفاقات جور دیگری میبود. در عوض، وقت بیشتری را صرف لذتبردن از چیزها چنانکه هستند میکنیم. بهطور کلی احساس آرامشی را تجربه میکنیم که زندگی قبلیمان فاقد آن بود. با کمال تعجب میبینیم که زندگیمان پر شده از لذتهای عمیق و کوچک: ناگهان حس میکنیم از آنچه هستیم خوشحالیم، از زندگیمان راضی هستیم و از جهانی که در آن زندگی میکنیم لذت میبریم.
البته گواه نهایی موفقیتمان در رواقیزیستن موکول میشود به لحظه مرگمان. به گفته سنکا، تنها آن وقت است که میتوانیم بفهمیم رواقیزیستن ما واقعی بوده است یا نه.
Pouyan.Arami
مهمترین نشانه پیشرفت در رواقیزیستن، تغییر در زندگی عاطفی ماست.
Pouyan.Arami
به این دلیل تأخیر مرگ را میخواهند که به واسطه فلسفه زندگی سرهمبندیشدهشان گمان میکنند تنها چیز ارزشمند در زندگی، داشتن و هرچه بیشتر داشتن است و خب، با فرارسیدن مرگ دیگر نمیتوانند به این سیر داشتنها ادامه بدهند.
Pouyan.Arami
حجم
۳۳۰٫۱ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۳
تعداد صفحهها
۳۸۷ صفحه
حجم
۳۳۰٫۱ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۳
تعداد صفحهها
۳۸۷ صفحه
قیمت:
۱۳۰,۰۰۰
تومان