بریده‌هایی از کتاب پنج قطعه از پازل زندگی

اگر صادقانه خواهان زندگی بهتری باشیم، باید از خود بپرسیم: در آینده‌مان چه چیزی می‌بینیم که عطش اعتماد و اشتیاق‌مان را بیش‌تر می‌کند؟ چقدر از این آینده‌ای که اکنون می‌بینیم و در اعماق روح‌مان باورش داریم، قابل دسترسی است؟ آیا در ذهن و قلب‌مان، به‌قدری روشن و شفاف هست که هر صبح ما را از رختخواب بیرون بکشد و تا دیروقت سر پا نگه دارد؟ آیا درمورد هدفی که برای خود انتخاب کرده‌ایم، آن‌قدر ثابت‌قدم و استوار هستیم که بتوانیم هر ناامیدی و مانعی را پشت سر بگذاریم؟ آیا در تمنای تغییرمان و شرایط فعلی، کاملاً آمادگی داریم تا از همهٔ فراز و فرودها و هر چالشی عبور کنیم که زندگی جلوی پای‌مان می‌نهد؟ اگر باور داشته باشیم که با هدف، تلاش و همت می‌توانیم زمین و زمان را به‌خدمت خویش بگیریم، کارها بسیار آسان می‌شود.

رؤیاهای ما، در پندار، کردار و احساس‌مان، الهام‌بخش‌مان می‌شوند و به‌طور دقیق، همان انسانی می‌شویم که باید باشیم تا رؤیاهای‌مان تحقق یابند.

وقتی با عزمی راسخ، مشغول طراحی آینده و تعیین اهداف جدید در ذهن‌مان هستیم، جادوی هیجانی ویژه‌ای شکل می‌گیرد. از آن‌جایی‌که با چشم بصیرت، آینده را به روشنی می‌بینیم، هنگامی‌که رؤیاهای‌مان به حقیقت می‌پیوندند، سطحی از شور و هیجان را تجربه می‌کنیم. هرقدر آینده را روشن‌تر ببینیم، بیش‌تر می‌توانیم از الهامات آن بهره‌مند شویم

افرادی که زیاد سیگار می‌کشند و یا نوشیدنی‌های الکلی می‌نوشند، این کار اشتباه را دائماً تکرار می‌کنند! از نظر آن‌ها، این موضوع بی‌اهمیت است، اما درد و پشیمانی حاصل از این اشتباه‌ها، فقط تا مدتی به تأخیر می‌افتد! عواقب و نتایج منفی این نگرش‌ها، معمولاً آنی نیستند ولی، به تدریج روی هم انباشته می‌شوند و سرانجام روزی می‌رسد که این افراد متوجه می‌شوند و هزینهٔ انتخاب‌های اشتباه‌شان را باید پرداخت کنند، همان انتخاب‌هایی که روزی به نظرشان بی‌اهمیت بودند!

فرادی که مدام غذاهای ناسالم می‌خورند، در زیان رساندن به سلامتی‌شان سهیم هستند اما، شادی آن لحظه را بر عاقبت تلخ این‌کار ترجیح می‌دهند! از نظر آن‌ها، این موضوع بی‌اهمیت است، و با این‌که در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به وفور از مضرات این فست‌فودها گفته می‌شود، هر روز بر تعداد فست‌فودها اضافه شده و درآمدهای میلیونی کسب می‌کنند! به‌راستی، چرا این‌گونه است؟! بله! چون خوشمزه هستند و هر بار به خود می‌گوییم: «این آخرین بار است!» درست مانند رفتارهای روزانهٔ اشتباه‌مان، که شکست را در پی دارد و با خود می‌گوییم: «ببینیم این بار چه می‌شود، و اگر نشد، این آخرین بار است اما...»

هر انتخابی در لحظات تصمیم‌گیری، مسیری را به‌سمت مقصدی در آینده مشخص می‌کند. درست مانند مجموعه تصمیماتی که در گذشته گرفتیم و به شرایط فعلی منجر شدند، تصمیمات امروزمان هم به پاداش یا تأسفی در آینده منتهی می‌شوند.

اشخاصی‌که بر اساس حکمتی صحیح عمل نمی‌کنند، معمولاً کارهایی را انجام می‌دهند که لزومی به انجام‌شان نیست! و بالعکس، کارهایی را رها می‌کنند که نیازمند توجه فوری هستند!

پاداش‌ها و پیشرفت‌های ما، به علت کارهای سنگین و دشواری نیستند که انجام داده‌ایم، به دلیل اتفاقی است که در ما رخ داده و ما شده‌ایم