بریده‌هایی از کتاب پنج قطعه از پازل زندگی

یکی از دلایلی که مردم، خوب زندگی نمی‌کنند این است: فقط تلاش می‌کنند روزشان را بگذرانند! چالشِ ارزشمندتر این است که تلاش کنیم از هر روز، چیزی به‌دست آوریم!

چرا از خواندن کتاب‌هایی غفلت می‌کنیم که می‌توانند زندگی‌مان را تغییر دهند؟ چرا فقط شکایت داریم و هیچ تغییری به‌وجود نمی‌آوریم؟ چرا بیش‌تر ما، معلول را نفرین، ولی علت را تکریم می‌کنیم؟ واقعیت این است که فقط سه درصد از کل جمعیت کشورمان عضو کتابخانه‌ها هستند، چطور می‌توانیم این واقعیت را توضیح دهیم؟

هر چه را که ذهن بتواند تصور کند، قدرت خلق آن را هم دارد!

چرا باید فردی اشتباه کند و سپس، به‌قدری احمق باشد که هر روز آن اشتباه را تکرار کند؟ پاسخ: چون به اهمیت موضوع نمی‌اندیشد!

در قفسهٔ کتابخانه‌های عمومی، هزاران کتاب، منتظر خوانده شدن هستند! برای افرادی که می‌خواهند در سطحی بالاتر از مردم معمولی باشند، مطالعه، امری ضروری است. نباید اجازه دهیم بین ما و کتابی که می‌تواند زندگی‌مان را تغییر می‌دهد، چیزی فاصله اندازد!

به قول مولانا، در هر راحتی و فرار از سختی‌ای، آفت شکست وجود دارد، و اگر به‌طور مداوم راحت هستید و در پی کسب و کار، به سختی نمی‌افتید، آگاه باشید که بیش از یک مردهٔ متحرک نیستید

اگر نسبت به خود، احساس بهتری پیدا نمی‌کنیم، دلیل ساده‌ای دارد، چون شناختی واقعی از خود نداریم! اگر خود را به‌درستی بشناسیم، یعنی نقاط قوت، توانایی‌ها، منابع، عمق احساس، حس شوخ‌طبعی و دستاوردهای منحصربه فردمان را تشخیص دهیم، دیگر برای ساختن آینده‌ای بهتر، هرگز به توانایی‌های‌مان شک نخواهیم کرد!

اگر با افسوس‌های گذشته و نگرانی‌های زمان حال، ذهن‌مان را پر کنیم، ناخودآگاه به‌سمت آینده‌ای حرکت می‌کنیم که خیلی شبیه گذشته‌مان است!

اگر درطی ۹۰ روز گذشته، زحمت خواندن کتابی را به خود نداده‌ایم، این فقدان، به احتمال زیاد لطمهٔ آنی به زندگی ما وارد نمی‌کند و چون بعد از این ۹۰ روز، هیچ فاجعه‌ای برای‌مان اتفاق نمی‌افتد، این اشتباه را برای ۹۰ روز دیگر تکرار می‌کنیم و به همین منوال ادامه می‌دهیم. چرا؟ چون به نظر نمی‌رسد که اهمیتی داشته باشد، و خطر بزرگ همین‌جاست زیرا، درک نکردن اهمیت کتاب خواندن، بسیار بدتر است از کتاب نخواندن!

بیش‌تر مردان و زنانی که دستاوردهایی در زندگی‌شان دارند، دارای دفتر خاطرات هستند و به‌طور مکرر، آن را مرور می‌کنند. این دفتر، طبیعت دوم آن‌هاست زیرا، گویی به‌طور ذاتی می‌دانند: زندگی‌ای که ارزش زیستن داشته باشد، ارزش مستند شدن را هم دارد! در واقع، یکی از دلایل موفقیت اکثر این افراد، عادت نوشتن و ثبت وقایع روزانه است.

متأسفانه، چون شناسایی و پاک کردن تمام اطلاعات نادرست از رایانهٔ ذهنی‌مان ناممکن است، تنها راه تغییر عادات فکری، وارد کردن اطلاعات جدید می‌باشد.

همهٔ ما به تصمیم‌گیری‌هایی ادامه می‌دهیم که ظاهراً بر مبنای ارزش‌های‌مان است، حتی اگر این تصمیم‌ها ما را به‌سوی موفقیتی حتمی و یا شکستی قطعی سوق دهند. این تصمیم‌ها در نتیجهٔ اطلاعاتی است که طی سال‌های عمرمان، برای ساخت حکمت شخصی‌مان جمع‌آوری کرده‌ایم. هرگاه که برای یافتن حکمت شخصی تلاش کنیم، علم آن نیز به‌طرف ما می‌آید

«برای بیش‌تر داشتن، نخست باید بیش‌تر شویم (بیش‌تر رشد کنیم.)»

برای تأثیرگذاری بیش‌تر، باید همیشه به این کاست‌ها گوش داد. پیام‌های آن‌ها باید بارها شنیده شوند تا برای اثرگذاری، زمان کافی داشته باشند. تکرار، مادر مهارت‌هاست.

تصمیم‌ها و انتخاب‌هایی که بر اساس دانش ما شکل می‌گیرند، نگرش‌مان را می‌سازند. فرد نقاشی را تصور کنید که می‌خواهد شاهکاری خلق کند، اما روی پالت خود، رنگ کمی دارد. شاید او به خلق یک شاهکار تمایل داشته باشد اما، برای خلق یک شاهکار واقعی، تنوع رنگ‌ها در اختیارش نیست! و این موضوع، درست مانند اتفاقی است که برای انسانی با دانش محدود رخ می‌دهد؛ چنین فردی برای ایجاد یک تصویر کامل، فاقد «رنگ‌های ذهنی» است!

 یکی از مهم‌ترین نشانه‌های رهبری، برقراری ارتباط مؤثر است. یادگیری این‌که چه بگوییم، فقط زمانی حاصل می‌شود که بیاموزیم چطور گوش کنیم. هنر گوش دادن، فرصتی است برای افزودن بر دانش و ارزش‌های ما. از سوی دیگر، فرآیند صحبت کردن، به نمایش گذاشتن تمام، و یا گوشه‌هایی از چیزهایی است که قبلاً آموخته‌ایم. قبل از هر چیز، ما باید هنر گوش دادن را کاملاً بیاموزیم تا کلماتی که بر زبان می‌آوریم، برای دیگران ارزشمند باشد.

وارد کردن افراد نادرست به زندگی، کار آسانی است، چون این افراد، آن‌قدر وقت اضافی دارند تا وقت دیگران را بگیرند! و با کمال تعجب، طلبکار هم هستند که ما این همه وقت برای شما گذاشته‌ایم!! به همین دلیل، باید بیش‌تر مراقب باشیم تا در حلقهٔ تأثیرات آن‌ها گرفتار نشویم! ما باید دائماً اطمینان حاصل کنیم که صداهای تأثیرات اشتباه، به باغ فرصت‌های‌مان حمله‌ور نشوند و بذرهای منفی و شک را در آن نکارند!

امیدوارم افرادی که در جمع ما هستند، بیش‌ترین توانایی‌شان، ارائهٔ نامحدود جوک و لطیفه و نظریات و مسائل منحرف نباشد! افرادی‌که هر روز با ما در تماس هستند و ما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند، باید الهام‌بخش ما باشند، نه این‌که با بدبینی، گله و شکایت، و یا تمسخر دیگران، بذر شک و مخالفت را در ذهن ما بکارند! در چنین شرایطی، حفظ نگرش مثبت در رویارویی با چالش‌ها، بسیار دشوار است.

افرادی که در جست‌وجوی زندگی بهتری هستند، باید مدام این سه سؤال اساسی را از خود بپرسند: سؤال ۱: چه نوع افرادی در اطراف من هستند؟

منبع اصلی میزان دانایی و احساس ما، افرادی‌اند که برای معاشرت انتخاب می‌کنیم