بریده‌هایی از کتاب پدرکشی

انسان‌های خردمند معتقدند که همه‌چیز بی‌معناست، اما آدم‌های عاشق دانایی و معرفتی بسیار ژرف‌تر از خردمندان دارند. کسی که عاشق است حتی لحظه‌ای به معنای کائنات شک نمی‌کند.

«به‌هرحال شعبده کردن یعنی حقه‌بازی و تقلب.» «باهات موافق نیستم. یک فرق مهم و اساسی بین شعبده‌بازی و حقه‌بازی هست: در شعبده واقعیت به نفعِ مخاطب و با هدف خوشایند بودن برای بیننده و ایجاد نوعی تردیدِ رهایی‌بخش تغییر شکل می‌ده. اما در تقلب واقعیت برای آسیب رسوندن به طرف مقابل و به قصد دزدیدن پولش تغییر می‌کنه.» «اگه موضوع فقط پوله که...» «موضوع خیلی مهم‌تر از پوله. شعبده‌باز مخاطبش رو دوست داره و براش ارزش قایله، اما یه متقلب در حقیقت از طرف مقابل دزدی می‌کنه و اون رو تحقیر می‌کنه.»

«کار دیگه‌ای نمی‌تونم انجام بدم. بچه‌هایی که پدرشون رو نمی‌شناسن از این موضوع رنج می‌برن. اما رنجی بزرگ‌تر از اون در دنیا هست: رنج پدری که فرزندش نمی‌شناسدش.» سپس به من پشت کرد. دیگر نمی‌خواست حرف بزند. در مورد بعضی از فرزندان گاهی گفته می‌شود که رفتار و خلق‌وخوی‌شان را از والدین‌شان به ارث برده‌اند. اما گاهی این روند برعکس می‌شود. ممکن است یک پدر به‌تدریج به پسرش شبیه شود: نورمان دیوانه شده بود. و من مبهوتِ صبر ترسناکِ آن مرد بودم.

«به‌ت قول می‌دم که دیگه این کار رو تکرار نکنم.» «تو دروغ‌گویی و حرفت رو باور نمی‌کنم.» «به هر چیزی که برام مقدسه قسم می‌خورم که بار آخر بود.» «چه چیزی برات مقدسه؟» «تو!»

«هدف شعبده کردن اینه که دیگری رو وادار کنی به واقعیت شک کنه.»

«هدف شعبده کردن اینه که دیگری رو وادار کنی به واقعیت شک کنه.»

آیا آموختن روش‌هایی برای تبدیل شدن به یک عاشقِ خوب و شایسته خود نشانه‌ای برای اثباتِ عشق نیست؟ چه زیبایی و جذابیتی نهفته است در هدیه کردنِ اشتیاق‌های ابلهانهٔ یک عاشق ناشی و مبتدی به معشوقِ برگزیده‌اش؟

«ثباتْ خلافِ طبیعت است؛ خلافِ زندگی است. تنها مُردگان‌اند که به طور قطع باثبات هستند.» آلدوس هاکسلی

«به‌هرحال شعبده کردن یعنی حقه‌بازی و تقلب.» «باهات موافق نیستم. یک فرق مهم و اساسی بین شعبده‌بازی و حقه‌بازی هست: در شعبده واقعیت به نفعِ مخاطب و با هدف خوشایند بودن برای بیننده و ایجاد نوعی تردیدِ رهایی‌بخش تغییر شکل می‌ده. اما در تقلب واقعیت برای آسیب رسوندن به طرف مقابل و به قصد دزدیدن پولش تغییر می‌کنه.»

انسان‌های خردمند معتقدند که همه‌چیز بی‌معناست، اما آدم‌های عاشق دانایی و معرفتی بسیار ژرف‌تر از خردمندان دارند. کسی که عاشق است حتی لحظه‌ای به معنای کائنات شک نمی‌کند.