بریده‌هایی از کتاب پدرکشی

کسی که عاشق است حتی لحظه‌ای به معنای کائنات شک نمی‌کند.

هدفِ غاییِ رقص نمایشِ جسم است. همهٔ ما سال‌ها با این سوءبرداشت زیسته‌ایم که هر شخصی صاحبِ یک بدن است. اکثرِ ما این بدن را تصرف نکرده‌ایم یا آن‌قدر بد آن را به کار گرفته‌ایم که بیش‌تر شبیه است به تمسخر و اتلافِ جسم. مثل آن کاخ‌هایی که در ایتالیا با معماری شگفت‌انگیزِ روم باستان به جای تبدیل شدن به اماکنی برای لذت و خوش‌گذرانی، پُر شده‌اند از دفاترِ شرکت‌های بین‌المللی معروف. هیچ‌کس مانند رقصنده ساکنِ تمامیتِ جسم خود نیست.

من هنوز هم کریستینا رو می‌خوام! تصمیم داری دیدن من رو براش قدغن کنی؟» «من چیزی رو برای اون قدغن نمی‌کنم؛ چون من مالک اون نیستم.

نمی‌توانست منکر آن شود که آن زن جوان با چند کلمه حرف و جزئیات اندکی که از کردار و رفتارش نشان داده بود، احساس آرامشی به او بخشیده بود که کاساندرا طی چهارده سال هم‌زیستی در یک خانه نتوانسته بود به او القا کند.

انسان‌های خردمند معتقدند که همه‌چیز بی‌معناست، اما آدم‌های عاشق دانایی و معرفتی بسیار ژرف‌تر از خردمندان دارند. کسی که عاشق است حتی لحظه‌ای به معنای کائنات شک نمی‌کند.

در آن لحظه می‌دید آن آزمونِ تا آن حد بامفهوم و ارزشمند در حقیقت چه‌قدر پوچ و خالی از هر معنایی بوده است. و این بیش از هر چیز دیگری او را می‌آزرد.

انسان‌های خردمند معتقدند که همه‌چیز بی‌معناست، اما آدم‌های عاشق دانایی و معرفتی بسیار ژرف‌تر از خردمندان دارند. کسی که عاشق است حتی لحظه‌ای به معنای کائنات شک نمی‌کند.

وقتی قرار باشد کسی به‌تنهایی زندگی خودش را اداره کند، هزار دلار در ماه پول زیادی نیست. آن مبلغ فقط پولی بود که کاساندرا بابت وجدانش به عنوان یک مادر پرداخت می‌کرد، وجدانی که چندان قیمتی هم نداشت.

زیبایی‌اش هم آزاردهنده و پُرزرق‌وبرق نبود. همین پُرزرق‌وبرق نبودنِ زیبایی‌اش بود که موجب شد جو خیلی دیر زیبایی کریستینا را ببیند؛ اما وقتی متوجه شد که کریستینا چه‌قدر زیباست، بیش‌ازپیش تحت‌تأثیر او قرار گرفت.

انسان‌های خردمند معتقدند که همه‌چیز بی‌معناست، اما آدم‌های عاشق دانایی و معرفتی بسیار ژرف‌تر از خردمندان دارند.