بریده‌هایی از کتاب فرمول برنامه‌ریزی؛ راهنمایی برای ایجاد فهرست‌های کاری

خستگی ناشی از تصمیم شرایطی است که در آن توانایی کمتری در گرفتن تصمیمات خوب دارید زیرا به لحاط ذهنی از تصمیم‌گیری در سراسر طول روز به شدت خسته شده‌اید.

تنوع خیلی زیاد در فهرست‌های کارهای برنامه‌ریزی شده سطح استرس شما را افزایش می‌دهد. بیشتر پریشان خاطر می‌شوید، که بدین معنی است که با تاثیر کمتری کار خواهید کرد

هرچه گزینه‌های بیشتری داشته باشیم، توانایی کمتری در تصمیم‌گیری بین آنها خواهیم داشت و در نتیجه اضطراب بیشتری تجربه خواهیم کرد.

مثلاً، ممکن است به خود قول دهید که «ورزش کنید»، «وزنتان را کم کنید»، یا «اسپانیایی یاد بگیرید». البته که داشتن چنین هدف‌هایی خوب می‌باشد، اما آن‌ها را با کارهای عملی اشتباه نگیرید. همهٔ تصمیمات را از فهرست کارهای اصلی خود حذف کنید. آن‌ها به اینجا تعلق ندارند. در عوض آن‌ها را در فهرست جداگانه‌ای به نام «اهداف سبک زندگی» قرار دهید و همانند پروژه‌ها با آن‌ها رفتار کنید. سپس، هر وقت آمادهٔ انجام یکی از آنها هستید، فهرست جداگانه‌ای برای آن ایجاد کرده و آن را به کارهای عملی و کوچک تجزیه کنید و برای آنها سررسید تعیین کنید.

چالش موجود دو برابر است. اول، ثبات نیاز به تغییر عادت دارد. اگر دست خودمان باشد، بیشتر ما تمایل داریم به خود آزادی عمل خیلی زیادی بدهیم. ما باید به طور مداوم عادت به انجام رساندن کارها را در خود بسازیم. این عادت به طور طبیعی در ما به وجود نمی‌آید. دومین چالش این است که چشم‌پوشی کردن از آن برای یک یا دو روز می‌تواند تأثیر مخربی داشته باشد. زمانی که یک روز از انجام برنامهٔ خود چشم‌پوشی می‌کنید، چشم‌پوشی کردن در روزهای آتی هم راحت‌تر می‌شود.

اگر ندانید به انجام رساندن چیزی چه مقدار طول خواهد کشید، چقدر اهمیت دارد، و چگونه در دستیابی به اهداف‌تان کمک می‌کند، چگونه می‌توانید متوجه شوید که آیا باید روی آن کار کنید یا نه؟

با در اختیار داشتن زمان کمتر، به احتمال زیاد سررسیدها را از دست می‌دهید، که همین موضوع می‌تواند باعث ایجاد حس شرمساری، شرمندگی، و ناامیدی شود.

دومین ماحصل تنوع خیلی زیاد در برنامه‌هایتان این است که زمان طولانی‌تری برای به انجام رساندن کارها می‌گذرانید. چه از کار افتاده باشید یا مرتبا فیسبوک خود را به عنوان راهی برای جلوگیری از انتخاب بین گزینه‌های متعددتان چک کنید، در نهایت در حال هدر دادن زمان ارزشمندتان هستید. این به بازدهی شما لطمه می‌زند.

ثبات کلید موفقیت در هر کاریست

تعریف کردن کارهایی که خیلی کلی هستند در تضاد با به پایان رساندن آنها می‌باشد

قانون پارکینسون را بخاطر بیاورید: «کار به اندازهٔ زمان اختصاص داده شده جهت تکمیلش طول می‌کشد.»

ساده‌ترین راه برای به انجام رساندن فهرست کارهای روزانه اختصاص دادن یک «چرا» به هر مورد موجود در آن می‌باشد. مشخص کنید که چرا باید آن را به انجام برسانید. دلیل هر کدام را کنارشان بنویسید.

نگه داشتن دلایل انجام کارها در ذهنتان کفایت نمی‌کند. باید آن‌ها را یادداشت نمایید. انجام این کار تأثیر بسزایی خواهد داشت. دلیل نوشته شده واقعی‌تر از دلیلی است که در ذهنتان می‌پرد.

حتماً باید به هر کاری در برنامهٔ خود یک هدف مشخص نسبت دهید. علت لزوم تکمیل‌شدن هر مورد را بدانید. اگر به این مرحله بی‌توجهی کنید، انگیزهٔ کم‌تری جهت به انجام رساندن کار خواهید داشت.

فهرست کارهای برنامه‌ریزی شده بدون موعد مقررشده یک فهرست آرزوهاست. نه چیزی بیشتر. بدون موعدهای مقررشده به تنبلی روی می‌آوریم

یک برنامهٔ اصولی، اولویت‌های اول روز را براساس اهمیت و ضرورتشان مشخص خواهد کرد. برنامهٔ اصولی فورا به شما نشان می‌دهد که باید وقت و توجه خود را به کجا اختصاص دهید

چه نوع وظایفی کاندیدای حذف شدن هستند؟ به دنبال این چهار مورد بگردید: ۱) خواسته‌ها ۲) کارهای مبهم ۳) کارهای ناچیز ۴) تصمیمات

قانون پارکینسون را بخاطر بیاورید: «کار به اندازهٔ زمان اختصاص داده شده جهت تکمیلش طول می‌کشد.»

همینقدر کافیست که بدانیم انجام تخلیهٔ مغزی و کار از روی یک فهرست جامع، ایدهٔ افتضاحی می‌باشد. احتمال دارد همانطور که کارها را تکمیل کرده و از فهرست خود خط می‌زنید احساس بهره‌وری داشته باشید. اما در واقعیت، وظایف آسان و کم‌اهمیتی که کمترین زمان برای تکمیل نیاز دارند را انتخاب کرده و موارد مهم را نامشخص رها می‌کنید.

چرا که با تعداد زیادی مسئولیت مجزا در خانه سردرگم هستید؟