بریده‌هایی از کتاب در قلمرو پادشاهان

مردان خانواده بن‌لادن حق داشتند در رعایت اصول دین وسواس چندانی به خرج ندهند، حال آنکه زنان این خانواده باید تمام اصول را با دقت و بدون کم و کاستی رعایت می‌کردند. زنان این خانواده آماده انجام وظایف خود در هر شرایطی بودند و این در عربستان تقوای کامل محسوب می‌شد.

زمین سعودی مردمی را در خود پرورش می‌دهد که کم‌طاقت و مغرورند و به ندرت پذیرای هر نوع تغییر و دگرگونی بیرونی‌اند. عربستان سعودی کشوری‌ست که در آن جایی برای انعطاف و نرمش نیست، تمام جزئیات زندگی به وضوح تعریف شده و لذتها، خوشیها و شادیها تحریم شده‌اند. مردم سعودی باور دارند که شیوه زندگی‌شان الهی است و در سرزمین مکه حق انتخاب هیچ شیوه دیگری را ندارند، چرا که هر شکل دیگری از زندگی مغایر با دستورهای حق است.

بدبختانه در عربستان سعودی هرگز به ناهنجاریهای اجتماعی مستقیمآ اشاره نمی‌شود و پنهان‌کاری، اساس و بنیاد این جامعه را ساخته است. در عربستان سعودی مردم باور دارند چیزی که مخفی است، وجود ندارد. در میان مردم سعودی، نوابغ به راحتی راه خود را گم می‌کنند.

دلم می‌خواهد دخترانم بدانند که من بزرگترین هدیه‌ای را که یک مادر می‌تواند به فرزندانش تقدیم کند، به آنها داده‌ام. من آزادی را به آنها هدیه کرده‌ام و می‌توانم روبه‌روی سه دخترم وفا، ناجیه و نور بنشینم و بگویم: دختران زیبای من، شما آزادید همان‌گونه که می‌خواهید زندگی کنید، و از آن بالاتر شما آزادید هر که می‌خواهید باشید.

بدبختانه عربستان سعودی کشوری‌ست که پسر وقتی به سن و جایگاه پدر رسید، بلافاصله نقش او را ایفا می‌کند و قانون مطلق می‌شود. به این ترتیب اگر اسامه و پیروانش بمیرند، هزاران نفر جای آنها را خواهند گرفت و نقش آنها را در دنیا دنبال خواهند کرد

اسلام یعنی رعایت اصول قرآنی و باور به قوانین حق و عدالت مطلق. اما وهابیت یعنی رعایت اصول قرآنی آن‌گونه که مردها می‌خواهند و شاه سعودی تصمیم می‌گیرد و عدالت نسبی بنا به شرایط در جایگاه خانوادگی اشخاص.... هیچ راهی برای جدا کردن نظام زندگی سعودی‌ها و دولت این کشور از شاخه تحریفی وهابیت وجود ندارد

بسیاری از مردان سعودی به دخترانشان هرگز اجازه تحصیل نمی‌دهند و برای بسیاری دیگر هیچ فرقی نمی‌کند که فرزندان‌شان ـ حتی پسرهاـ سواد خواندن و نوشتن نداشته باشند.

پس از آن روز، دیگر هیچ چیز برایم به روند عادی خود بازنگشت. امیدهای من برای رسیدن به دنیای آزادتر در آینده، جایی که زن‌ها حداقل بتوانند درباره آینده کودکان خود تصمیم بگیرند، از بین رفت و زیر ماسه‌های صحرا، در بطن فرهنگ عقب‌مانده و منحط وهابی مدفون شد

اول آنکه هیچ زنی حق ندارد از برادرهایش تقاضای چیزهای شوم و بدیمن داشته باشد و دوم، نقش شوهر آن‌قدر مهم است که حتی بانفوذترین اشخاص حق سؤال و جواب از او را ندارند.

طبق قانون تمام کشورهای دنیا به جز عربستان، کودکان خردسال تا وقتی به سن مشخصی که در قانون ثبت شده نرسیده‌اند، با مادر خود می‌مانند. اما یک روز بعدازظهر در بیروت، به روایت شاهدان عینی، دوستم دست پسرش را ول کرد تا بازی کند. چند دقیقه بعد کودک را پدر سعودی‌اش که در کمین بود، ربود و به عربستان بازگرداند. او هرگز دوباره پسرش را ندید و به رغم آن‌که تمام تلاشش را به کار برد و هر چقدر هم می‌توانست التماس کرد، یک بار هم موفق به کسب اجازه شوهر سابقش برای دیدار فرزندش نشد.

پسر، محافظ هر خانواده است و حتی ساده‌ترین تصمیم‌ها را مثل سفر کردن، درس خواندن و شوهریابی برای خواهرها می‌گیرد.

آرزوی پسردار شدن هوسی نبود که فقط به دل من افتاده باشد، برای هر زن سعودی پسردار شدن امری حیاتی است. نه فقط به دلایل شخصی بلکه برای حفظ جایگاه خانوادگی نیز هر زنی محتاج پسردار شدن است.

حیفا بانمک بود. او نیز مثل من از کشوری آزادتر آمده بود (سوریه اگرچه سرزمینی اسلامی است، اما از فضایی به مراتب بهتر از عربستان برخوردار است) و همین امر باعث می‌شد تا او هم نتواند با قوانین یک بعدی و سخت سعودی کنار بیاید

دون‌پایگی و نوکرصفتی زن سعودی ریشه در فرهنگ بادیه‌نشینی این سرزمین دارد. لذت، آرامش، مساوات و بسیاری از عناصر اولیه دیگر در یک زندگی انسانی برای زنان این سرزمین ناشناخته بود.

آن زن‌ها هرگز مردی به جز شوهر خود را ندیده بودند و هرگز با مردی به جز او گفت‌وگو نکرده بودند. حتی با او نیز درباره هیچ موضوع مهمی در زندگی حق بحث و جدل نداشتند.

زنان بن‌لادن‌ها مثل حیوانات خانگی آن‌ها بودند و شوهرانشان از آن‌ها نگهداری می‌کردند. آن‌ها در خانه‌ای دربسته به سر می‌بردند و به جز موارد بسیار خاص، حق خروج نداشتند.

نقطه ضعف من در این بود که تغییرات اقتصادی کشور را عاملی برای تغییرات اجتماعی آن می‌دانستم و خیال می‌کردم زنان عرب به زودی از دنیای مردسالاری رها می‌شوند و من نیز در کنارشان آن لحظات تاریخی را حس می‌کنم و جزئی از آن می‌شوم.

هیچ مردی حق حاضر شدن در کلاس‌ها را نداشت. استادها در کلاس‌های خالی بدون دانشجو درس می‌دادند. تصویرشان با دوربین ویدیویی فیلمبرداری می‌شد و در اتاق دیگری برای دانشجوهای دختر پخش می‌شد.

هر حرکت کوچکی که در این کشور قصد داشتم انجام دهم، مردها بر آن نظارت می‌کردند و همه چیز به خواست یا دستور آن‌ها بستگی داشت.

پسر ده ساله حیفا وقتی با مادرش در ماشین می‌نشست، مدام به او تذکر می‌داد: «مردها دارند می‌آیند، عبایت را درست کن!