بریده‌هایی از کتاب در قلمرو پادشاهان

من در جامعه‌ای زندگی می‌کردم که زن‌ها هیچ بودند و می‌کوشیدند تا هیچ باقی بمانند. آن‌ها حاضر نبودند تغییرات خوشایندی را که در مجاورتشان رخ می‌داد، جدی بگیرند و من هرچه تلاش می‌کردم، حمایت نمی‌شدم. این زن‌ها توان و روح مبارزه را نداشتند و حاضر نبودند به آن‌چه نهی شده بود حتی فکر کنند.

بدبختانه عربستان سعودی کشوری‌ست که پسر وقتی به سن و جایگاه پدر رسید، بلافاصله نقش او را ایفا می‌کند و قانون مطلق می‌شود. به این ترتیب اگر اسامه و پیروانش بمیرند، هزاران نفر جای آنها را خواهند گرفت و نقش آنها را در دنیا دنبال خواهند کرد

از نظر روانی، عربستان غیرصمیمی‌ترین و مهمان‌ناپذیرترین کشور دنیاست.

من هرگز یک زن روراست سعودی ندیدم.

در خاورمیانه هیچ‌کس بدون توجه به جایگاه خانوادگی و اجتماعی‌اش هویت نمی‌یابد. برخی از مردم شاید بتوانند مدت کوتاهی از قید و بند سنت‌ها رها شوند، اما همان قوانین و سنت‌ها دوباره گریبانشان را خواهد گرفت.

احترام متقابل چیزی بود که کوشیدم به آنها بیاموزم. هرگز اجازه ندادم تصور کنند من تعیین‌کننده مطلق و صاحب اختیار تمام و کمال همه چیز در اطراف آن‌ها هستم و نمی‌خواستم طوری بزرگ شوند که همواره از من و پدرشان بیم داشته باشند و بترسند. به آن‌ها آموختم اگر با چیزی موافق نیستند، به راحتی به من نه بگویند، چون اگر آن‌ها بتوانند به من جواب منفی بدهند، می‌توانند در برابر تمام آن‌چه در این دنیا برخلاف میلشان است، قد علم کنند و مبارزه نمایند.

تمام جاده‌ها، پل‌ها، فروشگاهها، برجهای تجاری، فرودگاهها و هر آنچه در عربستان وجود دارد، به نوعی متعلق به آل‌سعود است. آنها یا صاحب زمین هستند، یا شریک مستقیم شرکتهای خارجی و یا به سادگی درصدی از سود هر شرکت را دریافت می‌کنند، زیرا قیم قانونی آنها هستند.

اسلام دینی است که به جزئیات زندگی انسان‌ها توجه خاصی دارد، ولی وهابیت این توجهات را بزرگ‌نمایی کرده و شکلشان را تغییر داده و به زندگی روزمره و لحظه به لحظه مردم تزریق کرده است. وهابیت خشک‌ترین و انعطاف‌ناپذیرترین مذهب جهان است.

این‌گونه وقایع در آغاز جدی تلقی نمی‌شوند. دو نفر یکی می‌شوند و همه چیز ظاهرآ مشترک است، اما به زودی یکی درمی‌یابد که هدف دیگری شده و شخصیت خودش را به کلی از دست داده است. همیشه یکی در دیگری گم می‌شود، به خصوص اگر آن‌ها از دو فرهنگ و سرزمین کاملا جداگانه باشند.

من در غرب زندگی می‌کردم و عجولانه می‌کوشیدم تا آزاد زندگی کنم، اما بخش عمده‌ای از پیشینه من در فرهنگ و سنت‌های رایج شرقی ریشه کرده بود؛ جایی که نقش‌ها مهم‌تر از شخصیت‌هاست. در خاورمیانه هیچ‌کس بدون توجه به جایگاه خانوادگی و اجتماعی‌اش هویت نمی‌یابد. برخی از مردم شاید بتوانند مدت کوتاهی از قید و بند سنت‌ها رها شوند، اما همان قوانین و سنت‌ها دوباره گریبانشان را خواهد گرفت.