بریده‌هایی از کتاب هنگامی که نیچه گریست

برای تربيت فرزندان، نخست بايد خويشتن را بسازی، وگرنه فرزندانی تنها برای برآوردن نيازهای حيوانی، گريز از تنهايی يا پر کردن حفره‌‌‌های وجود، به دنيا آورده‌‌‌ای.

تا زمانی که زنده هستی، زندگی کن! اگر زندگی را در حد کمال درک کنی، وحشت مرگ از بين می‌‌‌رود. اگر کسی در زمان مناسب زندگی نکند، در زمان مناسب هم نمی‌‌‌ميرد.

همواره باور داشته‌‌‌ام که ما بيشتر از اينکه عاشق موضوع برانگيزاننده اشتياق خود باشيم، نفس اشتياق را دوست داريم!

تنهايی من، هيچ ارتباطی با حضور يا غيبت سايرين نداشته. منظور مرا می‌‌‌فهمی؟

به ژرفای زندگی نگاه می‌‌‌کنی و درمی‌‌‌يابی که نيل به اهداف نادرست، بيهوده است و تعيين اهداف نادرست، بيهوده‌‌‌تر از آن. صفر را در هر عددی ضرب کنی، حاصل آن صفر می‌‌‌شود!

تا زمانی که زنده هستی، زندگی کن! اگر زندگی را در حد کمال درک کنی، وحشت مرگ از بين می‌‌‌رود. اگر کسی در زمان مناسب زندگی نکند، در زمان مناسب هم نمی‌‌‌ميرد.

هرکس بايد آماده باشد که خويشتن را در شعله‌‌‌های آتش خود بسوزاند: چگونه می‌‌‌توان پيش از خاکستر شدن، تازه شد؟ چنين گفت زرتشت

. مونتنی در مقاله‌‌‌ای راجع به مرگ، توصيه می‌‌‌کند بايد در اتاقی زندگی کرد که پنجره‌‌‌ای مشرف بر گورستان داشته باشد. باور دارد که چنين منظره‌‌‌ای، ذهن انسان را روشن و اولويتهای زندگی را تعيين می‌‌‌کند.

بله، بله. واقعيت دارد که شهروندان وين مذهبی هستند، ولی مذهب مورد پرستش آنها، آدابدانی است!

آيا در مدت عمر، زيسته‌‌‌ای يا تنها زنده بوده‌‌‌ای؟ آيا آن را برگزيده‌‌‌ای؟ آيا زندگی، تو را برگزيده؟ آيا زندگی را دوست داری؟ آيا از زندگی کردن پشيمان شده‌‌‌ای؟ مفهوم درک کردن زندگی در حد کمال، همين است.

اشک زياد، تطهير می‌‌‌کند.

دشمن واقعی ما «آرواره‌‌‌های حريص زمان» است

«هرجا مرگ باشد، من نيستم. هرجا من باشم، مرگ نيست. پس چرا نگران باشم؟»

حقيقت، مقدس نيست. مقدس، جستجو برای يافتن حقيقت است! کاری مقدستر از خودشناسی سراغ داريد؟

نيچه قلم و دفتر را در کيف گذاشت و گفت: ــ دکتر بروئر، از چندين سال پيش، موضوع فشار روانی در زندگی من مطرح بوده، شما از کاهش فشار حرف می‌‌‌زنيد؟ به همين دليل تدريس در دانشگاه بازل را در سال ۱۸۷۹ کنار گذاشتم، زندگی خود را از فشار، تخليه کردم، ديگر تدريس نمی‌‌‌کنم، به دنبال کسب مال نيستم، خانه‌‌‌ای برای مراقبت ندارم، فاقد خدمتکارانی برای نظارت بر کارهايشان هستم، همسری برای مشاجره کردن و فرزندی نيازمند تربيت کردن ندارم، با مستمری اندک و صرفه‌‌‌جويی زياد زندگی می‌‌‌کنم، به هيچکس تعهد نمی‌‌‌دهم و فشار زندگی را به ميزانی رسانده‌‌‌ام که کمتر از آن، امکان ندارد. چگونه می‌‌‌توان به کاهش بيشتر فکر کرد؟

هيچ رويدادی از نظر شما بيشتر از اين ناراحت‌‌‌کننده نيست که به کسی مديون باشيد و نتوانيد آن را جبران کنيد.

می‌‌‌توان ورای بی‌‌‌اعتقادی، قانونی برای رفتارهای انسانی وضع کرد به گونه‌‌‌ای که اخلاقيات جديد، مشابه روشنفکری جديد باشد و جايگزين موهوم‌‌‌پرستی و شهوت دستيابی به امور ماوراءالطبيعه شود.

چه کسی به شما قول آرامش داده؟ کابوس می‌‌‌بينيد؟ خوب ببينيد! چه کسی به شما قول جواب راحت داده؟ نه، مشکل در احساس ناراحتی نيست. مشکل اين است که ناراحتی شما برای آنچه ضرورت دارد، نيست.

«آنچه مرا به قتل نرساند، مرا قويتر می‌‌‌کند.»

شايد کسانی را در نظر می‌‌‌آوريد که به آنها عشق می‌‌‌ورزيد. اگر بيشتر فکر کنيد، متوجه می‌‌‌شويد که آنها را دوست نداريد، بلکه احساس مطبوعی را دوست داريد که حاصل از عشق ورزيدن به آنهاست! شما اشتياق را دوست داريد، نه فرد برانگيزاننده اشتياق را.