بریده‌هایی از کتاب هنگامی که نیچه گریست

انسان، دوستان خود را سخت‌‌‌تر از دشمنان می‌‌‌بخشد.

انسان، دوستان خود را سخت‌‌‌تر از دشمنان می‌‌‌بخشد.»

برای تربيت فرزندان، نخست بايد خويشتن را بسازی، وگرنه فرزندانی تنها برای برآوردن نيازهای حيوانی، گريز از تنهايی يا پر کردن حفره‌‌‌های وجود، به دنيا آورده‌‌‌ای.

می‌‌‌دانی مورد توجه زنی واقع نشدن چه مفهومی دارد؟

می‌‌‌خواهيد پرواز کنيد، ولی پرواز را نبايد با پرواز آغاز کرد. نخست بايد ياد بگيريد چگونه راه برويد و نخستين گام برای راه رفتن، آموختن اين نکته است که اگر کسی نتواند بر خود فرمان بدهد، فرد ديگری به او فرمان خواهد داد. البته اطاعت از ديگری، بسيار آسانتر از اطاعت از خويشتن است.

هرچه خاک بيشتر غنی باشد، ناتوانی در بارور کردن آن، بيشتر نابخشودنی خواهد بود.

بدترين مصيبت، اميد است، چون عذاب را طولانی می‌‌‌کند.

داستايوسکی می‌‌‌نويسد: مطالبی وجود دارد که جز برای دوستان نبايد اظهار کرد؛ مطالبی وجود دارد که حتی برای دوستان نبايد اظهار کرد؛ و در نهايت مطالبی وجود دارند که حتی برای خويشتن نبايد اظهار کرد.

اگر به انگيزه‌‌‌های خود بينديشيد، متوجه خواهيد شد که کسی هرگز کاری را تنها به خاطر افراد ديگر انجام نمی‌‌‌دهد

اميد، لازم است و بايد آن را زنده نگه‌‌‌داشت.

شايد همه ما همراهانی رنج‌‌‌کشيده و ناتوان در ديدن حقيقت يکديگر باشيم!

همه ما تعدادی سگ وحشی درون خود داريم که در سرداب وجود، پارس می‌‌‌کنند. کاش بتوانی با انسانيت خود، مهربانتر و بخشنده‌‌‌تر باشی

هرگاه نگران اجاره خانه و صورتحساب قصاب باشيم، نگرانی برای آزادی از بين خواهد رفت.

...آغاز دستيابی به حقيقت، بی‌‌‌اعتقادی و ترديد است

آنگاه اشاره به شقيقه کرد و افزود: ــ ...اينجا باردار است. باردار کتاب، کتابهايی که شکل گرفته‌‌‌اند. کتابهايی که می‌‌‌توانم به زودی بزايم. گاهی تصور می‌‌‌کنم که سردردهايم، ناشی از زاييدن مغزی است.

ــ نيچه اغلب اوقات خود را فيلسوفی به حساب می‌‌‌آورد که پس از مردن مشهور می‌‌‌شود، فيلسوفی که جهان برای پذيرفتن او آمادگی ندارد.

ــ آه، باز هم همان عبارات. بهتر است اين بحث را ادامه ندهيم. خواهش می‌‌‌کنم به اين مطلب خاتمه بده!

انتقام اندک خوب است. فرو خوردن خشم موجب بيماری می‌‌‌شود.

برای ايجاد تداوم ارتباط واقعی با فردی ديگر، نخست بايد با خويشتن ارتباط برقرار کرد. اگر نتوانيم تنهايی را در آغوش بگيريم، از فرد ديگر به عنوان سپری در مقابل انزوا بهره خواهيم برد. هرگاه فردی بتواند بی‌‌‌نياز از حضور ديگری، همچون شاهين زندگی کند، توانايی مهرورزی خواهد يافت. تنها در چنين وضعيتی، بزرگ شدن طرف مقابل، برای او اهميت می‌‌‌يابد.

باور دارم که مردان بزرگ، بايد تحمل رنجهای بزرگ داشته باشند. می‌‌‌گويم بيشتر از اندازه لبريز از آينده شده‌‌‌ام و کسی تحمل همراهی با من را ندارد. فرياد می‌‌‌زنم که اگر درک نشوم يا موجب هراسی و حتی طرد شوم، بيشتر خوشحال خواهم بود، زيرا نشان می‌‌‌دهد راه درست را می‌‌‌پيمايم!