بریده‌هایی از کتاب چهل قانون عشق (ملت عشق)

قانون هجدهم: دنیا با تمام وسوسه‌ها و تردیدهایش درون ماست. شیطان هیولای وحشتناکی نیست که منتظر بر سر راه ما نشسته باشد. شیطان در درون ماست. شیطان صدایی در درون ماست. شیطان را در درون خودت جستجو کن، نه در وجود دیگران. و فراموش نکن هرکسی نفسش را بشناسد خدایش را هم می‌شناسد. انسانی که مشغول شناخت خود می‌شود، در نهایت به عنوان پاداش خدایش را می‌شناسد.

قانون پانزدهم: خداوند تمام انسان‌ها را از درون و برون کامل آفریده است. تمام انسان‌ها در کامل‌ترین صورت ممکن آفریده شده‌اند. هر اتفاقی که برایمان می‌افتد، هر حادثه‌ای، هر ماجرایی برای آن است که بیشتر فکر کنیم و نقص‌هایمان را جبران کنیم. خداوند ما را با هر کدام از نقص‌هایمان امتحان می‌کند، چون هدف از خلق بشریت کمال است.

قانون چهاردهم: به جای مقاومت در برابر تغییراتی که خداوند در برابرت قرار می‌دهد، تسلیم آن‌ها شو. بگذار زندگی همراه با تو جریان یابد. نگران نباش که زندگی‌ات زیر و رو می‌شود، از کجا می‌دانی که زیر زندگی‌ات از روی آن بهتر نیست؟

قانون چهلم: عمری که بی‌عشق سپری شود زندگی بیهوده‌ای است. هیچ‌وقت نپرس که به دنبال عشق الهی باشم یا مجازی؟ شرقی یا غربی؟ تنوع از تنوع زاییده می‌شود. عشق فارغ از هرگونه تعریفی، همانی است که باید باشد؛ خالص و ساده. عشق جوهرهٔ زندگی و معشوق روح آدمی است. عشق، آتش است. وقتی آب، معشوقه‌اش آتش باشد، جهان دگرگون خواهد شد.»

قانون سی و ششم: نگران مکر و دسیسهٔ دشمن نباش. اگر کسی برای تو دامی گسترده باشد و بخواهد ضرری به تو برساند، خداوند هم بر سر راه آن‌ها دام پهن می‌کند. چاه کن همیشه ته چاه می‌ماند. هیچ‌گاه چیزی بی‌جواب نمی‌ماند. نه ذره‌ای کار خیر ونه ذره‌ای کار شر. بدون اجازه و بدون اراده خداوند حتی برگی از جایش تکان نمی‌خورد. فقط به این حقیقت ایمان بیاور.

خیالت هر دمی این جاست با ما الا ای شمس تبریزی کجایی؟

یکی از مواهب ازدواج‌هایی که سال‌ها طول می‌کشد این است که بدون آن‌که کلامی حرف بزنی با نگاهت می‌توانی با همسرت بحث و جدل بکنی.

عشق نوعی میلاد است. اگر بین بعد و قبل از عشق تفاوتی وجود نداشته باشد، برای آن است که به قدر کافی دوست نداشته‌ایم. اگر کسی را دوست داشته باشی، با ارزش‌ترین کاری که می‌توانی برای او بکنی تغییر است. آن قدر باید تغییر کنی، که دیگر تو، تو نباشی.

می‌گویند: «موسیقی توهین به مقدسات است.» دست بردارید. آخر چه‌طور ممکن است، هنری که با عشق اجرا می‌شود کفر باشد. حتما می‌خواهند بگویند خدا نه تنها موسیقی، بلکه نوایی که تمام کائنات را در بر می‌گیرد، حرام کرده. مگر نمی‌بینند تمام مخلوقات همه جا ذکر او را می‌گویند. مگر نمی‌بینند تمام دنیا با آهنگ خاصی به سوی او در حرکت است. ضربان قلبمان، بال زدن پرندگان، بادی که در شب طوفانی به درها فرو می‌آید، صدای جوش و خروش چشمه ساران، صدای کوبیدن آهن، صدای جنین در رحم مادر، همه و همه، فقط با یک اهنگ، هم آواز است.

قانون سی و سوم: در دنیایی که همه سعی می‌کنند چیزی شوند، تو هیچ شو. هدفت فنا شدن باشد. انسان با گلدان تفاوتی ندارد. همان‌طور که فضای خالی در گلدان مهم است، در انسان نیز، معرفت هیچ بودن اهمیت دارد.

قانون سی و دوم: تمام حجاب‌های بینتان را بردار تا به خداوند با یک عشق صاف و بی‌ریا متصل شوی. قوانینی داشته باش، اما از آن‌ها برای طرد کردن و تحقیر دیگران استفاده نکن. از بت‌ها دوری جوی، هیچ‌وقت از باورهایت بت نساز. ایمان بزرگی داشته باش اما با ایمانت در پی بزرگی نباش.

قانون سی و یکم: برای آن‌که به حق نزدیک شوید باید قلبی به نرمی مخمل داشته باشید. و البته هر انسانی سرانجام نرم شدن را یاد می‌گیرد. بعضی‌ها وقتی دچار تصادف می‌شوند، بعضی‌ها وقتی به بیماری مهلکی دچار می‌شوند و بعضی‌ها وقتی درد جدایی را می‌چشند. همه‌مان فرصتی به‌دست می‌آوریم تا قساوت قلبمان را نرم کنیم. اما فقط بعضی‌ها هستند که به دنبال حکمت آن می‌گردند و دلشان را نرم می‌کنند و بعضی‌ها هم متاسفانه سنگدل‌تر می‌شوند.»

قانون سی‌ام: صوفی حقیقی آن است که حتی اگر از طرف مردم مورد تهمت و افترا و غیبت قرار بگیرد، درباره کسی حتی کلمه‌ای ناخوشایند به زبان نمی‌آورد. صوفی عیب دیگران را نمی‌بیند، بلکه عیب را می‌پوشاند.

پیامبر (ص) فرموده است: در این دنیا باید به حال سه نفر دل سوزاند: والا مقاماتی که مرتبه خود را از دست می‌دهند، ثروتمندی که فقیر شود و عالمی که بازیچه دست جاهلان می‌شود.

متاسفانه در این دنیا چشم همه به دنبال طبق دیگران است. دیگری چقدر پول و ثروت دارد؟ به تو چه؟ سرت به کار خودت باشد. بگذار من هم در راه خودم باشم اما قضاوت این‌که راه کداممان درست است، نه وظیفه من است، نه وظیفهٔ تو.

«شاید عقل و منطق، حدود مشخصی داشته باشند. اما عشق فراتر از همهٔ محدودیت‌هاست.»

تقدیر تمام راه نیست، بلکه راه‌های جدا شده از گذرگاه اصلی مشخص است اما بقیه‌اش به عهده مسافر است. در آن صورت دیگر نه بر زندگی‌ات حاکم هستی و نه محکوم آن هستی. این را قانون بیست و نهم می‌گوید.»

قانون بیست و هشتم: گذشته همچون ابری مه‌آلود سراسر ذهن ما را فرا گرفته، اما آینده چون پرده‌ای خیالی، نه می‌توانیم آینده را ببینیم و نه می‌توانیم گذشته را تغییر دهیم. صوفی تنها لحظه حال را درمی‌یابد.

قانون بیست و هفتم: دنیا مثل کوه است. هر فریادی بزنی، همان‌طور صدایت را منعکس می‌کند. اگر از دهانت سخن خوب و نیک خارج شود، سخن خیر منعکس می‌شود. و اگر بدی و شر گویی، تو هم شر و بدی خواهی شنید. این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید نداها را صدا اگر کسی در مورد تو سخن بدی گوید، چهل شبانه‌روز درباره او نیک بگو. در پایان چهل روز خواهی دید که همه چیز تغییر می‌کند. اگر قلبت دگرگون شود دنیا نیز دگرگون می‌شود.

مگر جهنمی بدتر از عذاب وجدان گناهی که فردی در گذشته انجام داده، وجود دارد؟