بریده‌هایی از کتاب چهل قانون عشق (ملت عشق)

واقع توکل آرامشی است که در پس پذیرفتن می‌آید،

. اگر با خدایت حرف زدی به او بگو اگر گوسفند را به حال خودش رها کنی گرگ می‌شود.»

اول: «خالق‌مان را همان‌طور می‌شناسیم، که خود را می‌بینیم. شاید وقتی نام خدا را می‌شنوی، اگر موجودی ترسناک و شرم‌آور به ذهنت بیاید، به این معناست که بیشتر مواقع دچار ترس می‌شوی. اما اگر هنگامی که نام خدا را می‌شنوی، به یاد عشق و مهربانی بیفتی، پس بی‌شک این صفات در تو وجود دارد.»

زندگی هم مثل شطرنج است. بعضی حرکات را برای بردن انجام می‌دهی و بعضی دیگر را فقط به خاطر این‌که این حرکت درست است، انجام می‌دهی و می‌بازی.

آدم‌ها دوست دارند، آنچه را که درک نمی‌کنند نپذیرند

قانون بیست و پنجم: بهشت و جهنم را فقط در آن دنیا جست و جو نکنید. هرگاه بتوانیم یک نفر را بدون حساب و کتاب دوست داشته باشیم، آن زمان در بهشت‌ایم و هرگاه با کسی منازعه کنیم و دچار حسد و کینه و نفرت شویم آن زمان در جهنم سقوط کرده‌ایم.

آدم‌ها وقتی چیزی خارج از فهم خود ببیند،‌ می‌گویند یا خواب دیده‌ای یا خیالاتی شده‌ای.»

توکل آرامشی است که در پس پذیرفتن می‌آید، مثل شرایطی که قادر به تغییر آن نیستیم.

شهرها همچون آینه‌های غول‌پیکر بر روی پایه‌هایی از معنویت استواراند و آنچه را که در دل مردمانشان باشد، منعکس می‌کنند. اگر آن دل‌ها تیره و تار گردند، شهرها نیز جلال خود را از دست می‌دهند. تا بوده همین بوده و تا باشد، چنین خواهد بود.»

نباید فراموش کنیم که ما چیزی را می‌توانیم دوست داشته باشیم که آن را بفهمیم. تا مخلوق را نفهمیم و درک نکنیم، نمی‌توانیم او را دوست داشته باشیم. و نمی‌توانیم آن‌گونه که شایسته‌اش است، خالق‌اش را دوست داشته باشیم.

نباید فراموش کنیم که ما چیزی را می‌توانیم دوست داشته باشیم که آن را بفهمیم. تا مخلوق را نفهمیم و درک نکنیم، نمی‌توانیم او را دوست داشته باشیم. و نمی‌توانیم آن‌گونه که شایسته‌اش است، خالق‌اش را دوست داشته باشیم.

اما هیچ زیبایی‌ای ابدی نیست. شهرها همچون آینه‌های غول‌پیکر بر روی پایه‌هایی از معنویت استواراند و آنچه را که در دل مردمانشان باشد، منعکس می‌کنند. اگر آن دل‌ها تیره و تار گردند، شهرها نیز جلال خود را از دست می‌دهند. تا بوده همین بوده و تا باشد، چنین خواهد بود.»

رود به هیاهو و تلاطم خو گرفته است. هیچ چیزی برای او غیر عادی و خارج از کنترل نیست.

قانون نوزدهم: اگر از دیگران انتظار مهر و محبت و احترام داری، پیش از همه این را به خودت بدهکاری. کسی که خودش را دوست ندارد، امکان ندارد دوست داشته شود. خودت را که دوست داشته باشی، اگر دنیا برایت خار هم شود، ناامید نشو چون به زودی خارها گل می‌شود.

سکه عسلی، سنگ مزارمان بود. تنوره‌های بلند و سفید کفن نفس‌مان، و خرقه‌مان، قبرمان بود

اگر با من بود، یک سطل آب برمی‌داشتم و آتش جهنم را خاموش می‌کردم و بهشت را به آتش می‌کشیدم تا فقط عشق باقی بماند.»

«درست است که خدا را با گشتن نمی‌توان پیدا کرد اما فقط آن‌هایی که به دنبال او باشند او را پیدا می‌کنند.»

اگر اعتماد به نفست را از دست دادی، این آینه زیبایی سیرتت را به تو نشان خواهد داد. اگر آبرویت لکه‌دار شد، این دستمال به تو یادآوری می‌کند مهم پاکی قلب است. و مرهم درون این ظرف زخم‌های درونی و بیرونی‌ات را مداوا می‌کند.»

وقتی کسی را بکشی حتما چیزی از او نزد تو باقی می‌ماند. یک تصویر، یک بو، یک نفس، یک آه، یک نفرین، یک صدا... من به این نفرین مقتول می‌گویم

قانون بیست و ششم: جهان و کائنات واحد است. در این دنیا همه چیز و همه کس با طنابی نامرئی به یکدیگر وصل‌اند. هیچ‌گاه آهِ دلِ کسی را برنیاور، به خصوص کسانی که از تو ضعیف‌ترند. فراموش نکن غم یک نفر از انسان‌ها می‌تواند تمام انسان‌ها را ناراحت و خوشی و سعادت یک نفر می‌تواند تمام انسان‌ها را شادمان کند.