بریده‌هایی از کتاب تمرکز

قدرتمندترین عامل پریشان‌حواسی ما، وراجی و پرحرفی مردم اطرافمان نیست، بلکه پرگویی ذهن خودمان است. برای تمرکز کامل و تمام‌عیار، باید این صداهای درونی خاموش شوند. برای این منظور می‌توانید ۷ تا از ۱۰۰ کم کنید می‌رسید به ۹۳، دوباره ۷ تا کم کنید می‌رسید به ۸۶ و به همین ترتیب ادامه دهید. مطمئن باشید به زودی ناحیهٔ وراجی‌های درون مغزتان خاموش می‌شود.

هرچند فکر و خیال کردن ما در هنگام رانندگی عمیق‌تر باشد، به همان میزان احتمال تصادف ما بیشتر خواهد بود.

قوهٔ تمرکز ما دائم در حال جدال با گیجی و آشفتگی درونی و بیرونی ماست. اکنون سؤال این است که عوامل گیج‌کننده چقدر ما را توی خرج می‌اندازند و به ما ضرر می‌زنند؟

افراد معمولاً در هنگام مطالعهٔ یک مطلب، از ۲۰‌ تا ۴۰ درصد زمانی را که مشغول مطالعه هستند دچار حواس‌پرتی می‌شوند.

تعداد پیام‌هایی که دریافت می‌کنیم به حدی زیاد است که وقتی برایمان باقی نمی‌گذارد که روی آن‌ها تعمق کنیم. چنین پیشامدی در ۱۹۷۷ توسط اقتصاددان برندهٔ جایزهٔ نوبل، هربرت سیمون، پیش‌بینی شده بود. او در جایی هشدار داد که دنیای مملو از اطلاعات، همچون غولی است که توجه افراد را می‌بلعد. از این رو، ثروت و غنای اطلاعات باعث فقر و کمبود توجه می‌شود.

در ۲۰۰۶، واژهٔ جدید Pizzled وارد فرهنگ لغت شد که به معنای ترکیبی از «تعجب کردن» و «مورد بی‌اعتنایی قرار گرفتن» است و بیانگر احساس کسی است که کنار دوستش نشسته و دوستش بدون اعتنا به او شروع به پیامک زدن و گفت‌وگو با کس دیگری می‌کند.

حتماً تا به حال در یک مهمانی شاهد این بوده‌اید که عده‌ای محو سخنان فرد سخنگو بوده و چنان سراپاگوش بوده‌اند که گذر زمان را اصلاً متوجه نشده‌اند. برعکس، کسی که تمرکز ندارد دائم سرش می‌چرخد و هر چیزی ممکن است حواس او را به خود جلب کند و خلاصه از این موضوع به موضوع دیگری توجه می‌کند.

در قرن پنجم در هندوستان، راهبه‌ها تشویق می‌شدند که به ۳۲ قسمت بدن نگاه کنند. این قسمت‌ها در واقع بخش‌هایی از بدن مثل مدفوع، زردآب، بلغم، ادرار، خون، چربی، آب دماغ و غیره بود که دیدن آن‌ها چندان مطلوب و خوشایند نیست. این تمرکز بر جنبه‌های نامطلوب بدن باعث می‌شد راهبه از بدن خود جدا شود و همچنین به راهبه‌هایی که مجرد بودند کمک می‌کرد تا شهوت را از خود دور کنند. به عبارت دیگر ارادهٔ آن‌ها را قوی می‌کرد.

وقتی که مربی، بازیِ بازیکنان خود را در مسابقهٔ قبلی مرور و بررسی می‌کند و فقط به کارهایی که آن‌ها نباید در بازی بعدی انجام دهند تمرکز می‌کند، در واقع بازیکنان خود را خفه و محدود می‌کند و دست و پای آن‌ها را می‌بندد. زیرا باعث می‌شود آن‌ها تمرکز کنند و انرژی زیادی از مغز خود را معطوف این کنند که اعمالی را انجام ندهند.» همان‌طور که گفتم این قاعده فقط در ورزش مصداق ندارد. حتی در موقع عاشق شدن نیز اگر زیاد به تجزیه و تحلیل طرف مقابل بپردازیم یا خود را مورد سرزنش قرار دهیم، آن‌گاه کار خوب پیش نمی‌رود. اگر سعی نکنیم که به زور عاشق شویم و کسی را دوست بداریم یا به زور به آرامش خیال برسیم، آن‌گاه این دو به بهترین وجه راه خود را پیدا می‌کنند و ما را به مقصود می‌رسانند

ولی ما همچنین صدها پیوند به اصطلاح ضعیف (برای مثال، دوستان شبکه‌های اینترنتی) نیز می‌توانیم داشته باشیم. رابطه و پیوندهای ضعیف می‌توانند ظرفیت توجه ما را به شدت افزایش دهند و از همین رو نتیجهٔ خوبی برای مشورت داشته باشند و اطلاعات ارزشمندی در اختیار ما قرار دهند.