بریده‌هایی از کتاب بیدل دهلوی

من نمی‌دانم خیالم یا غبار حیرتم چون سراب از دور چیزی اعتبارم کرده‌اند

خون به‌ دل‌، خاک‌ به‌ سر، آه به‌ لب‌، اشک به چشم بی‌جمال تو چه‌ها بر من مسکین آمد

دل قطره ی اشکی شد و غلتید به پایت

طفل بازی‌گوش نسیانگاه سعی غفلتیم هرچه خواندیم از دبیرستان عبرت‌، یاد نیست

نه از موج نسیم است اینقدرها جوش بیتابی تب شوق‌کسی در رقص دارد نبض دریا را

در مملکت سایه ز خورشید نشان نیست ای بیخبر از ما نتوان یافت سراغش

گه مایل دنیایم وگه طالب عقبا انداخت خیالت زکجایم به کجاها

کسی در بندغفلت‌مانده‌ای چون من‌ندید اینجا دو عالم یک درباز است و می‌جویم‌کلید اینجا سرا‌غ منزل مقصد مپرس ازما زمینگیران به سعی نقش پا راهی نمی‌گردد سفید اینجا

درره عشق ز دل فکر سلامت غلط است گرهمه‌سنگ‌بود شیشه به‌چنگ است‌اینجا

درهای فرد‌وس وا بود امروز از بی‌دماغی گفتیم فردا

دارد آ‌غوشی‌که آسان می‌کند دشوار ما

دور است آسمان‌، تو مراد از زمین طلب

بیدل ازیاد خویش هم رفتم که فراموش‌کرده است مرا؟

بر جنون می‌پیچم واز خویش بیرون می‌روم گردباد شوق را تاکی نفس تنگی‌کند

زسعی دست وپا آیینهٔ مقصد نشد روشن کجایی ای ز خود رفتن توچیزی وانما ما را

درهای فرد‌وس وا بود امروز از بی‌دماغی گفتیم فردا

درین ویرانه همچشم نگاهم‌کز سبکروحی درون خانه‌ام وز خویش خالی کرده‌ام جا را

کرده‌ام باز به آن گریهٔ سودا، سودا که ز هر اشک زدم بر سر دریا، دریا ساقی‌امشب‌چه‌جنون ریخت‌به‌پیمانهٔ هوش که شکستم به دل از قلقل مینا، مینا

از وحشت نفسها کو فرصت تامل

با عقل چه جوشیم‌که جز وهم ندارد از عشق چه لافیم که بیش از هوسی نیست