بریده‌هایی از کتاب بیدل دهلوی

زندگی لیلیست مجنونانه باید زیستن

درس دانش ختم کن کایینه‌دار سیم و زر

دل به زبان نمی‌رسد لب به فغان نمی‌رسد کس به نشان نمی‌رسد تیر خطاست زندگی

رنگ زردما عیار قدرت‌عشق است وبس

اگر عشق بتان‌ کفر است بیدل کسی جز کافر ایمانی ندارد

تو ز خود نرفته بیرون به کجا رسیده باشی

پوست از تن رفت و مغز از استخوان‌، اما هنوز بر نمی‌دارد چو نی دست از گریبان ناله‌ام

صد تعلق در طلسم وهم هستی بسته‌اند چشم واکردم به خویش آلودهٔ دنیا شدم

گفتی چه‌کسی در چه خیالی به‌کجایی بیتاب توام‌، محو توام‌، خانه خرابم

یافتن ‌گم‌کردنی می‌خواهد اما چاره نیست کاش گم کرده چه سازم گم شدن گم کرده‌ام