بریده‌هایی از کتاب آن‌ها

ساحل جواب سرزنش موج را نداد گاهی فقط سکوت، سزای سبکسری‌ست

چشمت به چشم ما و دلت پیش دیگری‌ست جای گلایه نیست! که این رسم دلبری‌ست

جای ما اینجاست یا آنجا چه فرقی می‌کند؟

بی‌سبب نیست که پنهان شده‌ای پشت غبار تو هم ای آیینه از دیدن من بیزاری!؟

کمترین فایدهٔ عشق، پشیمانی ماست

ناگزیر از سفرم، بی‌سرو سامان چون «باد» به «گرفتار رهایی» نتوان گفت آزاد کوچ تا چند؟! مگر می‌شود از خویش گریخت «بال» تنها غم غربت به پرستوها داد اینکه «مردم» نشناسند تو را غربت نیست غربت آن است که «یاران» ببرندت از یاد عاشقی چیست؟ به جز شادی و مهر و غم و قهر؟! نه من از قهر تو غمگین، نه تو از مهرم شاد چشم بیهوده به آیینه شدن دوخته‌ای اشک آن روز که آیینه شد از چشم افتاد

اینکه «مردم» نشناسند تو را غربت نیست غربت آن است که «یاران» ببرندت از یاد

وضع ما، در گردش دنیا چه فرقی می‌کند زندگی یا مرگ، بعد از ما چه فرقی می‌کند ماهیان روی خاک و ماهیان روی آب وقت مردن، ساحل و دریا چه فرقی می‌کند سهم ما از خاک وقتی مستطیلی بیش نیست جای ما اینجاست یا آنجا چه فرقی می‌کند؟ یاد شیرین تو بر من زندگی را تلخ کرد تلخ و شیرین جهان اما چه فرقی می‌کند هیچ کس هم‌صحبت تنهایی یک مرد نیست خانهٔ من با خیابان‌ها چه فرقی می‌کند مثل سنگی زیر آب از خویش می‌پرسم مدام ماه پایین است یا بالا چه فرقی می‌کند؟ فرصت امروز هم با وعدهٔ فردا گذشت بی‌وفا! امروز با فردا چه فرقی می‌کند

بی‌سبب خود را شکستم تا ببینم کیستم

ساحل جواب سرزنش موج را نداد گاهی فقط سکوت، سزای سبکسری‌ست