بریده‌هایی از کتاب آن‌ها

از فلسفه تا سفسطه یک عمر دویدیم آخر نه به اقرار رسیدیم نه به انکار

سهم ما از خاک وقتی مستطیلی بیش نیست جای ما اینجاست یا آنجا چه فرقی می‌کند؟

ما گشته‌ایم، نیست، تو هم جستجو مکن آن روزها گذشت، دگر آرزو مکن

ما هرچه دویدیم، به جایی نرسیدیم ای باد سرانجام تو هم گوشه‌نشینی‌ست

فرصت امروز هم با وعدهٔ فردا گذشت

ای عشق! چه در شرح تو جز «عشق» بگوییم در ساده‌ترین شکلی و پیچیده‌ترینی

چشمت به چشم ما و دلت پیش دیگری‌ست جای گلایه نیست! که این رسم دلبری‌ست

«تنهایی و رسوایی»، «بی‌مهری و آزار» ای عشق، ببین من چه کشیدم تو چه کردی

عاشق شدم و کسی نفهمید رسواتر از این شدن چگونه؟

گفتی به من نصیحت دیوانگان مکن! باشد، ولی نصیحت دیوانه می‌کنی