بریده‌هایی از کتاب پرده را کنار بزن در پایان عشق پیروز است

من هر چه دارم، همین است: کفِ دستی کلمه، یکی دو عبارتِ آرام و یک علاقه‌ای عمیق به اولادِ آدمی. به دوستانم بگو نگرانِ من نباشند من در نبرد با بیداد ... به بلوغ رسیده‌ام. معلوم است که به همین سادگی‌ها به زانو در نمی‌آیم.

نه مرگ بی‌نظیر است و نه زندگی. عجیب فقط خودِ تویی خاصه ... همین دقیقه که تنها فرصتِ عاشقانه آدمی‌ست.

هی دردْپذیرِ بزرگ تاوانِ عبور از تاریکی تحمل تاریکی است.

درک دُرُستِ درد، نخستین اشاره به احتمالِ شفاست

ایستاده آنجا نیمی کبوتر وُ نیمی آهو، می‌گوید نزدیکتر بیا، می‌گوید ما به هزار مگویِ بی‌دلیل تو را شاعرترین اولادِ آدمی آفریده‌ایم:   هی دردْپذیرِ بزرگ تاوانِ عبور از تاریکی تحمل تاریکی است.

تاوانِ عبور از تاریکی تحمل تاریکی است.

من مستِ ممکناتِ همینم همین‌ام به راز، به مگو، به تَن، یا حضورِ مگو، روانایِ من! ای زن! دریاها در من است با توفان‌هاش پنهان به روزِ بزرگ.

کلمات رؤیاهایِ به راهْ‌مانده من‌اند، همین است که بعضی وقت‌ها دیر به زبان می‌آیند.   چنین مواقعی معمولاً مردم می‌فهمند من حتما مشکلی دارم.   چنین مواقعی ریز ریز ... اما بی‌پیدا به رخسارِ خسته مردم خیره می‌مانم.   نگران نباش! خداوند کم و کاستِ کلماتِ بعضی‌ها را پایِ حسابِ تو نخواهد نوشت، تو فقط کتابت را ورق بزن ..!

اینجا دیگر هیچ لطفی ندارد ما باید برگردیم سرِ جایِ اوّلِ خودمان.

کاش می‌دانستید جریمه دقت به این جهان چقدر دشوار است.

کاش می‌دانستید جریمه دقت به این جهان چقدر دشوار است.

فرقِ چندانی ندارد کدام سویِ خیابان باشی، عده‌ای با عجله می‌آیند که بروند عده‌ای با عجله می‌روند که بیایند.   سَر تا تَهِ زندگی را بزنی؛ سَر تا تَهِ زندگی ... همین است.

من شلاق‌ها شنیده‌ام در قفا هجوم‌ها دیده‌ام رُخ به رُخ و دردها کشیده‌ام از اندوهِ آدمی.

هی دردْپذیرِ بزرگ تاوانِ عبور از تاریکی تحمل تاریکی است.

که نور ... تویی به اوقاتِ آرامشِ آدمی.

هی دردْپذیرِ بزرگ تاوانِ عبور از تاریکی تحمل تاریکی است.

هی دردْپذیرِ بزرگ تاوانِ عبور از تاریکی تحمل تاریکی است.

خدایا دردی اگر هست که هست، من که به تو نزدیک‌تر از این سَرخوردگانِ خاموش نشسته‌ام، پس چرا کاری نمی‌کنی؟ من ترانه‌خوانِ بی‌بدیلِ آزادیِ آدمی‌ام هنوز.

من باید بخوابم امشب من امشب باید بخوابم دنیا درد دارد خیلی!

خوب است که بر این سیاره همیشه کسی هست که به کس دیگری فکر می‌کند.