بریده‌هایی از کتاب می‌میرم به جرم آنکه هنوز زنده بودم

به حقارت این سبد پاره نگاه نکن موسایی حمل می‌کند.

ما با واژه سخن می‌گوییم تا پنهان کنیم حرف را در سایهٔ لبخندمان.

ژرفاژرف و سرد است دریا چگونه نمی‌ترسد از خود در این تاریکی.

غمگین مشو عزیز دلم مثل هوا کنار توام نه جای کسی را تنگ می‌کنم نه کسی مرا می‌بیند نه صدایم را می‌شنود دوری مکن تو نخواهی بود من اگر نباشم.

سخت است آدم‌برفی سخت است روشنایی روز را دوست داری دل‌دل می‌کنی نکند بیاید.

دریا بقچه‌ای است که هوا زیر بغل می‌زند و به آفتاب می‌سپارد تا ما فراموش کرده و ابرش بنامیم.

سخت است آدم‌برفی سخت است روشنایی روز را دوست داری دل‌دل می‌کنی نکند بیاید.

از گلی که نچیده‌ام عطری به سرانگشتم نیست خاری در دل است.

کاش میوهٔ این دخترک بودم من و در اشتیاق دهانش می‌مردم.

سخت است آدم‌برفی سخت است روشنایی روز را دوست داری دل‌دل می‌کنی نکند بیاید.