بریده‌هایی از کتاب می‌میرم به جرم آنکه هنوز زنده بودم

ای شن تکرار همین چیزهاست زندگی که تو رسم می‌کنی تکرار همین قصه‌هاست. قصه که تمام می‌شود آدم‌ها به کجا می‌روند.

شعر صبحانهٔ زندگی است ناهار گرسنهٔ عاشقی که در صف رویاها مُنتظر بود شام آخر شادی‌ها وقتی که یهودا در ستایش عیسا می‌نوشت.

می‌میرم به جرم آن‌که هنوز زنده بودم.

اندوهش چنان است که هر قطره اشکش به دریاچه بدل خواهد شد من همخانهٔ خود سیل را خوب می‌شناسم.

دکان‌ها همان‌اند دغدغه‌ها همان رهگذران همان‌اند که نمی‌شناسم زیبایی امروز از کجا می‌آید شمس من!

آرام باش باد بهاری آرام باش ببینم که چه می‌شود کرد.

می‌میرم به جرم آن‌که هنوز زنده بودم.

از گلی که نچیده‌ام عطری به سرانگشتم نیست خاری در دل است.

از گلی که نچیده‌ام عطری به سرانگشتم نیست خاری در دل است.

قاتلان مقتولان قاضیان همه از همین خیابان گذشتند.