بریدههایی از کتاب روزی روزگاری فوتبال (فوتبال و جامعهشناسی)
۴٫۲
(۴۰)
ولی ترک ها احساس کردند اروپایی شدهاند. احساس کردند اروپایی ها انکارشان نمی کنند.
در حالی که آنها کردها را در خاک ترکیه انکار کردند. قوم همیشه زیر یوغ را. طرف داران سایر تیمها طی بازیهای باشگاه دیاربکراسپور، متعلق به شهر دیابکر در جنوب شرقی که پایتخت غیررسمی کردهای ترکیه به شمار میرود، همیشه شعارهای تند و نژادپرستانه علیه کردها دادند. بازیکنان دیاربکراسپور همیشه زیر عتاب و تازیانه تیمهای استانبولی به میدان رفتند. شعار «PKK برو گم شو» اشاره به «حزب کارگران کردستان» داشت. و شعار «ما ترک هستیم، همه سرباز هستیم» نوعی تهدید علنی به شمار می رفت. در حقیقت هر چند رویکرد ترک ها به اروپا آمیخته به دمکراسی اشاره می کرد، ولی در رویارویی با کردهای ترکیه خشونت بار و مبتنی بر زورگویی بود. آن چه که تناقض های جاری در جامعهٔ ترکیه را عیان می کرد.
حسین احمدی
فوتبال ترکیه در سایهٔ قدرتنمایی سه بزرگ پایتختنشین، فنرباغچه، گالاتاسرای و بشیکتاش جلو رفت و این سه باشگاه، واقع در سه محله معروف استانبول، همه عناوین قهرمانی را از آن خود ساختند. سه باشگاه به فاصلهٔ نزدیکی از هم زاده شدند. باشگاه بشیکتاش در محلهٔ بشیکتاش (به معنی گهوارهٔ سنگی) در کرانهٔ بسفر سال ۱۹۰۳ در اواخر حکومت عثمانی برپا شد. بعدها به بشیکتاش عنوان «عقابهای سیاه» دادند.
حسین احمدی
در حقیقت، اشارهٔ همیشگی ترکها به «دیگران» و اهمیت «ما» یکی از دلایل بیاعتمادی جامعهٔ اروپایی به آنها است. در جریان یکی از دیدارهای فنرباغچه و گالاتاسرای که پیش از مسابقهٔ گالاتاسرای و بارسلونا انجام شد، طرف داران فنرباغچه نام بارسلونا را به زبان آورده و به رخ طرف داران گالاتاسرای کشیدند. پاسخ طرف داران گالاتاسرای با شعار «کردها به شما افتخار میکنند» بیش از آنکه حریف را مخاطب قرار دهد، کردها را زیر تازیانه میکشید. برای آنها، قومیت کُرد، جرم، اهانت و خفتی حقارتآمیز دارد و کردها مترادف با وحشیها هستند. بههمیندلیل، هرچند ترکها با اصرار خود را اروپایی قلمداد میکنند، اما تعصبات دیرآشنایی گریبانشان را چسبیده که راه رسیدن آنها به اروپا را طولانیتر کرد.
حسین احمدی
طعنهٔ جام جهانی ۱۹۹۰ برای ایتالیاییها زمانی به اوج رسید که تیم ملی ایتالیا بدون شکست و بدون گل خورده طی دیدار نیمهنهایی در شهر ناپول، جایی که مارادونا سلطان بود و مردم آرژانتینیها را دوست داشتند برابر آرژانتین قرار گرفت. در یک دیدار نفسگیر و پس از وقت اضافه که به نتیجهٔ مساوی یک یک انجامید، آرژانتینیها، ایتالیا را در کمال ناباوری طی ضربههای پنالتی شکست دادند و به دیدار نهایی راه یافتند.
حسین احمدی
معمار این عصر فوتبال ایتالیا ویتوریو پوتزو بود. متولد تورین در سال ۱۸۸۶. پوتزو یک دوندهٔ برجسته بود. فاتح مسابقات دانشجویی رشتهٔ چهارصد متر. ولی وقتی رفیقش جووانی گوچیونه، که بعدها در خط حملهٔ یونتووس بازی کرد، دویدن او را به سان ماشینی که روح نداشت خواند و توصیه کرد توپی هم جلو پایش بگذارد به فوتبال روی آورد. پوتزو بازیکن بزرگی نشد ولی در دانشکدهٔ تجارت زوریخ زبان انگلیسی، فرانسوی و آلمانی آموخت. راهی انگلیس شد و به برادفورد رفت تا به راز و رمز فعالیت کارخانهٔ پشم بافی دست یابد. فوتبال انگلیس گریبانش را چسبید. برنامه هفتگی اش مثل انگلیسی ها شد. پنج روز کار. شنبه ها فوتبال و یکشنبه ها کلیسا.
حسین احمدی
با او دریافتیم وقتی تیم ملی پس از شکست در دیدارهای مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ برابر کرهٔ جنوبی، عربستان و همین طور عراق، سرافکنده به وطن بازگشت، طرف دارانی بودند تا در فرودگاه خطاب به پروین شعار «اول بشی، آخر بشی، دوستت داریم» را سر دهند.
zahra_gharnein
طرفداران تیمها هر هفته در مکان ثابتی گرد میآیند و در یک لحظه به نقطهٔ ثابتی مینگرند و کنار هم با بیم و امید، با شور و عشق فریاد میکشند. در غم و شادی شریک میشوند و به فاصلههای سنی، جنسی، قومی، فرهنگی، مالی و طبقاتی پوزخند میزنند.
سهراب
«فوتبال مسئلهٔ مرگ و زندگی نیست، از این دو موضوع بسیار مهمتر است.»
بیل شنکلی، مربی باشگاه لیورپول در دههٔ ۱۹۷۰یک ضربالمثل انگلیسی میگوید: «اگر شغلت با فوتبال تداخل دارد، اونو رها کن!»
حسین احمدی
او بود که در بهار ۱۳۸۸ طی مراسم برگزارشده در سالن دوازده هزار نفری آزادی تهران، ضمن دیدار و گفت و گو با محمود احمدی نژاد، رییس جمهور ایران، اعلام کرد در دهمین انتخابات ریاست جمهوری از او برابر سایر نامزدها حمایت خواهد کرد.
او بود که تصویرش در سیزده خرداد ۱۳۸۸ در وب سایت خبرگزاری جمهوری اسلامی کنار محمود احمدی نژاد آمد. او بود که طرف دارانش چندین وب سایت در ستایشش برپا ساختند و برخی از آن ها او را «جهان پهلوان پروین» خواندند. با این وصف او بنایی را برای باشگاهش برپا نساخت تا پرسپولیس پس از او بدان تکیه دهد. فردگرایی تنیده در پروینیسم همه را در باشگاه جز خودش محو کرده بود. پروین قصه گوی تاریخ فوتبال چهار دهه ای فوتبال معاصر ایران شده بود
حسین احمدی
«... آیا بهتر نبود جای اینکه مخارج زیادی را صرف این قبیل کارهای سرگرمکننده کنند، عدهای از جوانان ما را برای یافتن تخصص در رشتههای مورد نیاز مملکت به کشورهای مربوطه بفرستند؟... آیا بهتر نبود بهجای صرف ذره ذره خون این ملت بیگناه و ستمدیده در این قبیل مسائل بیهوده، مدرسه، درمانگاه و برق و آب روستاهای محروم را از همینها درست کنند؟... آیا بهتر نبود به جای دلقکبازیهای انگلیسی و آمریکایی و به اصطلاح در میادین بینالمللی درخشیدن، در روستاهای ما که از وسائل اولیهٔ راحتی محروماند کنار برادران زحمتکش جهاد سازندگی بدرخشند؟... آیا مسائل سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ما حل شده که به ورزش پرداختهایم؟"
حسین احمدی
حجم
۴۴۱٫۱ کیلوبایت
حجم
۴۴۱٫۱ کیلوبایت
قیمت:
۹۲,۰۰۰
۴۶,۰۰۰۵۰%
تومان