بریده‌هایی از کتاب رک و راست باشید (مدیریت افراد و تیم‌ها برای کسب بهترین نتایج)

ثورو در والدن به بهترین نحو گفته است: اگر فردی با اطمینان در جهت آرزوهای خود قدم بردارد، و تلاش کند تا آن طور که در تصورش بوده زندگی کند، به موفقیتی غیرمنتظره خواهد رسید. برخی چیزها را پشت سر خواهد گذاشت، از مرزهای نامرئی عبور خواهد کرد... اگر در هوا قلعه ساختید، تلاش‌تان از بین نمی‌رود، آن باید همان‌جا باشد، اکنون شالوده و بنیان قلعه را در زیر آن بسازید.

در جلسات کارمندان تصمیم‌گیری نکنیم، بلکه وظیفه تصمیم‌گیری را به افرادی که به واقعیات واقف‌ترند، بسپاریم

باید آنها را تشویق کنید تا حدی شما را به چالش بکشند که ناراحت یا عصبانی شوید. این کار نیاز به عادت دارد، به خصوص برای رهبران دیکتاتور. ولی اگر بر این کار ممارست کنید، موارد زیادی را در مورد خود، و درک افراد از خودتان خواهید آموخت. این دانش به طور همیشگی به شما و تیم‌تان کمک می‌کند تا بهترین نتایج را کسب کنید.

باید بپذیرید گاهی افراد تیم شما از دست شما عصبانی شوند. در واقع اگر هیچ‌کس از دست شما عصبانی نشود، یعنی شما به اندازه کافی تیم خود را به چالش نکشیده‌اید.

عبارت به دل نگیر را از فهرست واژگان خود حذف کنید چرا که توهین‌آمیز است.

رئیس بودن گاهی احساسی شبیه تنها بودن در خیابان یک‌طرفه دارد، به خصوص در اوایل کار.

وقتی فردی رئیس می‌شود، آگاهانه یا ناخودآگاه احساس می‌کند از کسانی که برای او کار می‌کنند بهتر یا باهوش‌تر است. این نگرش باعث می‌شود یک رئیسِ موفق نشوید؛ بلکه باعث می‌شود افرادتان بخواهند دخلتان بیاید!

فرِد کافمَن، مربی من در گوگل، شعاری مخالف با رویکرد فقط حرفه‌ای داشت: همه وجود خود را سر کار بیاورد.

به نظر واضح می‌رسد که رؤسای خوب باید شخصا به زیردستان‌شان توجه کنند.

در نهایت نتیجه آن می‌شود که وقتی افراد به شما اعتماد می‌کنند و باور دارند به آنها توجه می‌کنید، به احتمال زیاد ۱ تحسین و انتقاد شما را می‌پذیرند؛ ۲ افکارشان را در مورد کارهای خوبی که شما انجام می‌دهید و از همه مهم‌تر کارهایی که به خوبی انجام نداده‌اید به شما می‌گویند؛ ۳ با دیگران نیز به همین شیوه رفتار می‌کنند؛ ۴ نقش خود را در تیم می‌پذیرند؛ و ۵ بر دستیابی به نتایج تمرکز می‌کنند.