بریده‌هایی از کتاب فیض بوک

کُتم اگرچه گشاد است، کفش من تنگ است تمام زندگی‌ام این‌چنین هماهنگ است

تازه قیمتا پایینه! بره بالا چی می‌شه!؟ شب می‌خوابی، نمی‌دونی صبح فردا چی می‌شه دهِ برج‌مون تفاوت نداره با تهِ برج! سرش این‌جوری باشه، تهِ معمّا چی می‌شه دخل و خرج ما یه جور حکایت این مَثَله یه قاشق ماستو بریزی توی دریا چی می‌شه؟

«الا یا ایها السّاقی! ادرکأساً و ناولها» از آن می‌ها که قطعاً می‌برد رنگ غم از دل‌ها از آن می‌ها که شرعاً هم ندارد هیچ اشکالی! به ضرس قاطع و فتوای توضیح المسائل‌ها

مبادا دست بندازید هم رو! دماغ و گردن و قطر شکم رو! یکی چاقه، یکی لاغر، مبادا مرتّب تیکه بندازین به اونا! یکی زلفش بلنده، خیلی خاصّه! یکی - تابلو شد از قافیه - طاسه یکی قدّش بلنده، خب! به ما چه!؟ یا نه! کوتاهه قدّش، به شما چه!؟ یکی روی لبش تبخال داره بهش می‌خندی، خب اشکال داره یکی بینی‌ش بزرگه، عین دلمه که خندیدن به این هم خیلی ظلمه مهم نیست این‌که باشی از چه تیمی مبادا بگذری از هر حریمی!

حتی شده دل به گرگ صحرا بدهم گر دست دهد، به کرگدن پا بدهم آن‌قدر جنون نبرده هوش از سر من ته مانده عقل را به لیلا بدهم

از شهیدان نماند جز عکسی سکّه شد کار و بار قاب فروش «دا» به چاپ دویستم که رسید مملکت پر شد از کتاب فروش

اگه دوس داری روحت تازه باشه لباست، تو تنت اندازه باشه گوشات باید تو این دور و زمونه یکیش در، اون یکیش دروازه باشه

مشکل کار وطن حل شد، خدا را شاکریم گرچه گاهی چند تن بیکار پیدا می‌شود

خدایی که واسه‌ش تُرک و لُر و کرد همه‌ش عین هَمَن، می‌شه قسم خورد

فقر وقتی آمد از این در، از آن در باور و ایمان با هجوم مشکلات اقتصادی می‌زند بیرون

حرف بزن، فحش بده، هرچه دلت خواست بگو! مشت و لگد عزیز من! کار سخن نمی‌کند

دار، نایاب است اگر، مجرم در این کشور کم است مجرمی باشد، یقیناً دار پیدا می‌شود

در ایران انقلابی اقتصادی رخ نخواهد داد مگر از چین بیاید لاستیک پنچر چینی

فقر از در نرسیده، سر شب تا دم صبح آن‌چنان می‌رود از پنجره ایمان که مپرس

قیمت آب، گران بود، گران‌تر هم شد چه بگویم به تو از گندم و از نان که مپرس!

داخل خودکار باید با تفکر زندگی می‌کرد جوهر خودکار هم از بی‌سوادی می‌زند بیرون!

اگه آبادی رو دوست دارین، حواستون باشه کسی از جایی اومد، رفیق کدخدا نشه!

الا یا ایهاالسّاقی! ادرکأساً از آن می‌ها از آن می‌ها که می‌دانیم و می‌دانند عاقل‌ها!

در جامعۀ ما چه کسی گفت ریا هست!؟ در بارۀ ما باشد اگر، عدل همین است ما را چه که انصاف کجا نیست، کجا هست؟ شعری نسرودیم پس از حافظ و سعدی حاجت به بدل نیست، زمانی که طلا هست!؟

منم آموزگاری صاف و ساده خداییش این‌که من می‌خوام، زیاده؟ فقط لطفی بکن، یارب! شب و روز نباشم شرمسار خانواده