بریده‌هایی از کتاب فیض بوک

با این‌که من مفسّر شعر معاصرم یک بیت تا به حال نفهمیدم از خودم

به جای پسر بگو اژدها، اصلاً بگو مار واسه دست پدرش وقتی پسر عصا نشه

اونا که کارشونه، حتماً اینو خوب می‌دونن بعضی از مشکلا با لهو و لعب درست می‌شه

سحر از شوق جانانم خبر داد کسی از مرگ هجرانم خبر داد نشد راضی دلم، تا این‌که روزی یکی از جنس ارزانم خبر داد

مردی که یارانه‌شو یه‌جا می‌ریزن با زنش چه جوری می‌خواد اونو تقسیمِ بر دو بکنه!!!

اطو کشیده‌ترین شاعران اهل وطن شدند بعد دو شعر خفن، رگال پرست

از جوان بی‌خبرم، تا چه شود عاقبتش عالِمِ پیر دگرباره جوان خواهد شد!!!

«می حرام است!» دمت گرم تذکر دادی! می‌کنم توبه ز می تا دم حج ای ساقی!

ترک‌ها بیش‌ترین خلق جهان در عددند ترک باکو، برو تا ترک خلج... ای ساقی!

حمل و نقل کشوری هم مرتفع شد مشکلش هر کجا حمال باشد، بار پیدا می‌شود

توی ده از بغل طویله‌ها که می‌گذره تا صدای خر میاد، می‌فهمه اون‌تو خر داره

حتی از گرمکم آدم یه چیزی بخواد بگه شک دارن، آدم به این میوه چرا نظر داره!

به غیر هر سده، یک شاعر، انتظاری نیست از این جماعت بی‌کرسی ذغال پرست جماعتی همه اهل نجوم و اسطرلاب جماعتی همه انواع بخت و فال پرست جماعتی همه دور از یقین و کشف و شهود جماعتی همه مشکوک و احتمال پرست

منی که فکر و ذکرم دفع جوره شما باید بگین کارم چطوره! دو دوره بودم اما نیست کافی یه وقت دیدین خدا خواس، شد سه دوره!

گرفتم خانه‌ای پهلوی مجلس گرفت اعضای بنده، بوی مجلس خدایا! از تو ممنونم که هستم برای بار چندم توی مجلس

مفتی و شیخ و عسس خوب به هم آمده‌اند چشم بد دور ز جمع حضرات ای ساقی شاهد و مطرب و می جمله مهیّاست ولی دارد این هر سه برایم خطرات، ای ساقی!

برای لقمۀ نانی به لطف دولت مهر گذشت روز و شبم درکمیتۀ امداد نداشت زخم وطن جز پماد دین، مرهم به شرط آن که نمالند از این پماد، زیاد سئوال کردم اگر دین؟ که پیش از این هم بود! مرا مجاب نکرد اجتماع این اضداد

«دا» به چاپ دویستم که رسید مملکت پر شد از کتاب فروش

قیمت آب، گران بود، گران‌تر هم شد چه بگویم به تو از گندم و از نان که مپرس!

دارم از نرخ گزافش گله چندان که مپرس «که چنان زو شده‌ام بی سر و سامان که مپرس»