بریده‌هایی از کتاب فیض بوک

وقتی که مگس ساکن کندوی عسل شد باید که عسل هم شکرک داشته باشد

من از اهالی بالای شهر تهرانم چقدر فاصله دارد از انقلاب این‌جا!

مفتی و شیخ و عسس خوب به هم آمده‌اند چشم بد دور ز جمع حضرات ای ساقی شاهد و مطرب و می جمله مهیّاست ولی دارد این هر سه برایم خطرات، ای ساقی! «پیس قوجالدیم بو گوزل مطلبی حافظ بویوروب منی میخانه ایچینده‌ن چوله آت، ای ساقی!» ٭ تا که با جوهر می، رفع خماری بکنیم خُم بیاور که مرا نیست دوات، ای ساقی! بنشین بر سر جای خودت و عشوه مریز! که بعید است ز تو این حرکات ای ساقی

«می‌برد سودهای هنگفتی در کنار سراب، آب فروش»

«می حرام است!» دمت گرم تذکر دادی! می‌کنم توبه ز می تا دم حج ای ساقی!

راستی! چیست در این باده که هِی می‌ریزی!؟ چهره‌ام را نکند می کج و مج ای ساقی!؟ «می حرام است!» دمت گرم تذکر دادی! می‌کنم توبه ز می تا دم حج ای ساقی!