بریده‌هایی از کتاب رهایی از زندان ذهن

به یاد داشته باشید که این جهان، چیزی بیشتر از یک سری کلمه نیست. اگر دوست ندارید در این جهان زندگی کنید، زمان آن فرا رسیده که دیگر نباید هرچه به ذهنتان خطور کرد را باور کنید.

تنها، زمانی که آگاهانه تشخیص دهیم واقعیت و فکر دو مقولۀ جدا از هم‌اند و تنها زمانی که از افکارمان جدا شویم و از بالا به آن‌ها بنگریم، می‌توانیم به آرامش دست یابیم

سیدارتا این موضوع را بیان کرد که وقتی ما افکارمان را جدی می‌گیریم، در حقیقت آن‌ها را باور کرده‌ایم و آن‌ها را با حقیقت اشتباه گرفته‌ایم، این افکار منبع درد و رنج ما می‌شوند.

- توجه کنید که شما، فقط شاهد یک فکر هستید نه خودِ آن فکر. - دقت داشته باشید که یک فکر صرفاً یک فکر است و نمی‌تواند به خودی خودی مضر یا سودمند باشد.

بار دیگر که فکری به ذهنتان خطور کرد و نیت آن‌را دانستید، از ذهن خود برای کاری که می‌خواست انجام دهد تشکر کنید. - ذهن من از تو تشکر می‌کنم که سعی کردی مرا به موفقیت برسانی. - ذهن من از تو سپاسگزارم که کمک کردی فردی بشوم که پدرم همیشه می‌گفت. - ذهن من از تو تشکر می‌کنم که مرا قربانی دانستنی. - ذهن من از تو متشکرم که سعی کردی مرا اصلاح کنی.

افکار ما پدیده‌ای در لحظه هستند که فقط در اعصاب مغز ما وجود دارند. (اگر بخواهم مثالی تلویزیونی بزنم) این افکار مانند یک صحنۀ کمدی غیرواقعی در تلویزیون هستند، اما ما اهمیت آن‌ها را در حد یک خبر جدی و فوری در نظر می‌گیریم.

. به جای تصورکردن گذشته و یا آینده‌ای که نامشخص است، به دو رکن زمان حال توجه کنید؛ یعنی آنچه در درون و بیرون از بدن اتفاق می‌افتد

گذشته، هم مکانی زیبا و هم رنج‌آور است. جایی است که موفقیت‌ها و شکست‌هایمان، اولین کشف و شهودها و مواجهه با ناامیدی‌ها در آن به وقوع پیوسته است. می‌توانیم در گذشته مخفی شویم و احساس راحتی کنیم، از لحظات عاشقانه و دلدادگی‌های گذشته لذت ببریم یا شکست‌های تلخ‌مان را مرور کنیم. گذشته مانند جنگلی است که می‌توان در آن گوزن غول‌پیکر یافت یا مارهایی را مشاهده کرد که در لابه‌لای شاخۀ درختان پیچ و تاب می‌خورند. چیزی که یافت می‌شود بستگی به این دارد که به دنبال چه می‌گردید؟ اگر به دنبال مدرکی دال بر اینکه فردی دوست‌داشتنی هستید می‌گردید، شانس یافتن آن وجود دارد. اگر هم بخش‌های تاریکی از وجود شما بر آن است که دلیلی برای بی‌ارزش بودنتان بیابد، آن‌را خواهد یافت.

وار متحرک تمرکز، ساده‌ترین روش برای شنیدنِ دقیقِ صدای بدن است. یک حلقۀ نورانی به قطر تقریباً هفتادسانتی‌متر را تصور کنید که بالای سر شما قرار دارد. این حلقۀ نورانی آرام‌آرام از سر تا پای شما پایین می‌آید. در همین حین که از هر نقطۀ بدن شما عبور می‌کند، سعی کنید تمام بدن خود را احساس کنید. به چگونگی هر حس دقت کنید. آیا حس انقباض است؟ درد مبهم؟ حس فشار یا راحتی و آرامش؟ کدامیک؟ همینطور که حلقۀ نورانی پایین‌تر می‌آید، تمرکز خود را متوجه نقاط دیگر بدن‌تان کنید. تمام دقت و تمرکز خود را به آن سمت از بدن خود که در داخل حلقه قرار دارد معطوف کنید. همینطور که حلقه به سمت پایین می‌آید با تمام دقت آن را رصد کنید تا وقتی که مطمئن شوید به نُت‌های موسیقی تمام بدنتان گوش کرده‌اید. حالا نگاه کلی کنید و تمام قطعۀ موسیقی بدن خود را گوش کنید. نفس عمیق بکشید و تمام احساس بدن خود را درک کنید. چند لحظه با تمام تمرکز خود به این موسیقی گوش فرا دهید. سپس نفس عمیق دیگری بکشید و این تمرین را خاتمه دهید

هر فکری که از ذهنمان می‌گذرد باور می‌کنیم و همین منشاء بسیاری از دردهای ما می‌شود