بریده‌هایی از کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید

بهتر است روابطی را برگزینید که در آن برابری وجود داشته باشد حتی اگر جذابیتش کم باشد.

یکی از رایج‌ترین ضدحملات برای تلهٔ بدگمانی و تجاوز، تجاوز و بدرفتاری با شخصی دیگر است. همین عمل است که منجر به تداوم چرخهٔ تجاوز می‌شود.

یکی از چالشی‌ترین کارهای زندگی برقراری تعادل میان تعلق‌داشتن، عادی‌بودن و نشان‌دادن ذاتِ بی‌همتایمان است. اگر بیش از اندازه خود را هم‌سو با دیگران نشان دهیم، حس منحصر به فرد بودن را از دست می‌دهیم. اگر بیش از هرچیز روی خودمان و بی‌همتایی‌مان تمرکز کنیم، نمی‌توانیم در جمع و به دیگران تعلق داشته باشیم.

حساساتتان را تهیه کنید. این لیست را هر روز چند بار بخوانید تا دلیل انجام چنین کاری به شما یادآوری شود.

هرگز نبایست کشف و کند و کاو را متوقف ساخت و در پایانِ این جستجو به آنجا می رسیم که آغاز کرده‌ایم و آنگاه برای اولین بار جایگاهمان را درمی یابیم

تقریباً همه انسان‌ها، الگوهای منفی کودکی‌شان را به روش‌های خودکوبنده تکرار می‌کنند. این حقیقتی شگرف است که روانشناسان با آن درگیر هستند

از طریق صحبت با او فهمیدم که از دیدِ افرادی دیگر، مثل شخصی هستم که کاملاً از تنهایی خود لذت می‌برد و کاملاً خوش است. اما من لذت نمی‌بردم. بیشتر احساس کسی را داشتم که مدام برای فرار از احساس بدی که دارد مشغول دوندگی است و زمانی که خسته می‌شود و می‌ایستد، احساساتِ بد دوباره به سراغ او می‌آیند.

رویکرد تلهٔ زندگی حول محور «رویاروییِ مداوم» با خودمان می‌چرخد.

به‌عنوان مثال، اگر از نظر اجتماعی احساس ناخوشایندی دارید، ابتدا باید لیستی تهیه کنید که نشان می‌دهد شما دچار آن تله هستید و سپس لیستی تهیه کنید که ثابت می‌کند در چنین تله‌ای گرفتار نشده‌اید. در بسیاری از موارد، شواهد نشان می‌دهند که تلهٔ شما حقیقت ندارد. در واقع شما ناقص، ناشایست، شکست‌خورده، محکوم به بدرفتاری و سایر عوامل نیستید. اما گاهی تلهٔ زندگی حقیقت دارد.

الگوها به سختی تغییر می‌کنند. آن‌ها توسط عوامل شناختی، رفتاری و احساسی حمایت می‌شوند

افرادی که دچار اختلالات شخصیتی هستند، علاوه بر علائمی خاص همچون افسردگی و اضطراب که گریبان‌گیرِ آن‌هاست، از مشکلات طولانی‌مدت در زندگی خود نیز رنج می‌برند

اید. شاید خانواده، معشوق و یا روابط اجتماعی خوبی داشته باشید اما همچنان در اعماق قلب خود احساس تنهایی و آشفتگی می‌کنید. احساس تنهایی دارید و آرزوی داشتن رابطه‌ای را می‌کنید که هرگز تجربه نکرده‌اید.

تلهٔ ایرادگرفتن از دیگران برای فرار از ایجاد صمیمیت و گرمی.

یک تلهٔ زندگی، الگو و طرحی است که از کودکی آغاز و در طول زندگی تکرار می‌شود. این طرح ممکن است ترک‌شدن یا سوءظن یا کمبود عاطفی و یا هرکدام از مواردی که توضیح دادیم باشد. نتیجهٔ نهایی این است که در بزرگسالی، «به خلق دوبارهٔ شرایط کودکی‌مان که بسیار آسیب‌زننده بودند می‌پردازیم.»

۵. درکِ تله‌های زندگی تله‌های زندگی را می‌توان از طریق سه ویژگی اساسی تشخیص داد: ۱. آن‌ها الگوها و طرح‌هایی همیشگی هستند. ۲. آن‌ها «خود نابودگر» هستند. ۳. آن‌ها برای بقا می‌جنگند.

احساس امنیت اساسِ هر چیزِ دیگری است. فقدان چنین احساسی هر چیز کوچکی را غیرممکن می‌سازد. بدون این احساس نمی‌توان در سایر امور به پیشرفتی دست پیدا کنیم. آن‌قدر انرژی صرف نگرانی در مورد امنیت‌داشتن می‌شود که دیگر چیزی باقی نمی‌ماند.

«خداوندا به من آرامش عطا فرما تا بپذیرم آنچه را که نمی‌توانم تغییر دهم، شهامتی عطا فرما تا آنچه را که در توانم است تغییر دهم و خِردی ده که که تفاوت میان این دو را درک کنم.»

کودکی شما چنان درناک بوده است که نباید آن را به تنهایی به خاطر آورید. شما به راهنما، به یک حامی احتیاج دارید. یک معالج می‌تواند حامی و راهنمای خوبی برای شما باشد.

افرادی که آسان‌گیر هستند در بعضی مسائل، احساسات محکمی دارند و از آن احساسات دفاع می‌کنند. در مسائل فرعی آن‌ها معمولاً اظهار نظر نمی‌کنند اما در مسائل مهم و عمده غالباً نظر خود را بیان می‌کنند. آن‌ها برای بعضی از مسائل خاص، محکم می‌ایستند. اما در انقیاد معمولاً نظر محکمی دربارهٔ مسائل وجود ندارد؛ چه موضوع بزرگ باشد و چه کوچک، مهم نیست چه چیزی در خطر باشد، درهرصورت حس محکمی دربارهٔ خود وجود نخواهد داشت. خشم فروخفته و بیان نشده، سرنخ دیگری است که نشان از انقیاد دارد نه آسان‌گیری. از آنجا که شما حس محکمی درمورد خود، یعنی کسی که هستید، ندارید؛ خطر این وجود دارد که خود را در انقیاد فراموش کنید. ممکن است آن‌قدر در رفع نیازهای دیگران غرق شوید که خودتان نیز در محلول این افراد حل و ترکیب شوید. مرز میان اینکه شما چه کسی هستید و آن‌ها چه کسی هستند محو می‌شود. ممکن است نظر و اهداف دیگران را بر خود وفق و تطبیق دهید.

زمانی که در تلهٔ شکست گرفتار هستید، میزان استفادهٔ شما از روش فرارکردن بسیار زیاد خواهد بود. افراد از توسعهٔ مهارت‌ها، برعهده‌گرفتن مسئولیت‌ها و امور جدید امتناع می‌کنند؛ از هر چالشی که می‌تواند آن‌ها را در مسیر پیشرفت قرار دهد. این افراد معمولاً می‌گویند، «چه فایده ای دارد؟» احساس می‌کنید زمانی که محکوم به شکست هستید، تلاش‌کردن بی‌فایده است.