بریده‌هایی از کتاب فرزندم چنین باش (ترجمه نامه سی‌ویکم نهج‌البلاغه)

به‌هوش باش و بترس از اینکه مرگ در حال گناه و زشتی در رسد و تو خودفریبانه وعدۀ توبه را زمزمه کنی، که از اصل توبه بازمانی و در نتیجه خود را به هلاکت افکنی.

اندیشه‌ات یک‌سویه و دل یک‌رویه گردیده‌است

«نازپرورده تنعم نبرد راه دوست»

از آنچه نمی‌دانی و تکلیف نداری سخن مگوی، و راهی که در آن بیم گمراهی است مپوی، چراکه بازایستادن به گاهِ سرگشتگی و گمراهی، بهتر از راندن بر مرکب خطرهاست.

در آینۀ تاریخ بنگر و سرگذشت پیشینیان را ورق بزن و آنچه از تلخی‌ها و شیرینی‌ها بدیشان رسیده به یادآور، و در شهرهاشان عبرت‌آموز گام بردار و در آثار برجای مانده از ایشان، نیک نظر کن؛ کتاب عملکردشان را بگشای و آخرین موقعیت زندگیشان را بنگر که از کجا بار سفر بستند و به کدام سرا درآمدند و در آن رحل اقامت افکندند. آنگاه درمی‌یابی که آنان ترک یار و دیار گفته و به خانه‌های غربت پا نهاده‌اند. و می‌بینم که تو به‌زودی در زمرۀ آنان در می‌آیی.

درست مانند مسافری که راهی طولانی و پرپیچ و خم در پیش دارد و اگر دقیقاً از روی نقشه و با برنامۀ‌پیش‌بینی شده حرکت کند در امنیت کامل به مقصد خواهد رسید.

مربیان کارآزموده سعی می‌کنند نوجوان را از آغاز با حقیقت زندگی آشنا کنند و مرگ را با تفسیری صحیح معرفی نمایند که جزئی از زندگی بلکه مکمل آن است و شکنندۀ حصارهای محدودیت و ضامن اجرای قانون و موجب تحقق عدل و امنیت اجتماعی است، زیرا تفسیر صحیح مرگ، کنترل کننده، سازنده و محرّک انسان برای تلاش بیشتر و بهتر در راه خیر و خدمت و مولّد شور و نشاط و بهره‌وری است.

نمی‌دانی؛ نگو! سرگشته‌ای بایست! از آنچه نمی‌دانی و تکلیف نداری سخن مگوی، و راهی که در آن بیم گمراهی است مپوی، چراکه بازایستادن به گاهِ سرگشتگی و گمراهی، بهتر از راندن بر مرکب خطرهاست.

فرزندم، تو را به پاسداری از مرزهای الهی و هماره در خدمت و اطاعت او بودن، سفارش می‌کنم. شهر دل را با یاد او آباد ساز و به نیروی پرتوان او متّکی باش و به پشتوانة قدرتش، دست مشکل‌گشا بگشا. و چه نیرو و دستاویزی برتر و بالاتر از دستاویز الهی است، البتّه اگر بدان دست آویزی.

در زندگی انسان‌هخا به دوش کشد.

اگر خواستی با برادرت قطع رابطه کنی، راهی برای آشتی بگذار تا چنانچه روزی خواست، از آن راه بازگردد.

به پیشباز فرصتها شتاب کن، پیش از آنکه از دست شدن آنها غمناکت سازد.

پس هرگز مباد که «تأخیر پاسخ» دل‌سردت کند؛ که آن از «نقص نیت» تو است نه از قصور در بخشش او. ای بسا که این تأخیر، موجب پاداش بزرگتر خواهنده و عطای بیشتر او گردد.

هر تیراندازی به هدف نزند. آنگاه‌که حکومت دگرگون شود، زمانه نیز دگرگون گردد. قبل از سفر، هم‌سفرت را پیدا کن و پیش از تهیۀ خانه، همسایه‌ات رابشناس!

بدان، ای عزیز فرزندم! که روزی بر دوگونه است: آنکه تو در تلاش آنی، و آنکه در جستجوی تو است که اگر به سویش دست نیاری خود به دامنت ریزد.

چنین مباد که خاندانت در برخورداری از تو کم اقبال‌ترین و محروم‌ترینِ مردم باشند.

از آنچه نمی‌دانی لب فرو بند، گرچه دانسته‌هایت اندک باشد و آنچه خوش نداری درباره‌ات بگویند دربارۀ دیگران مگوی.

آزموده‌ها را از نو نیازمایی و دوباره به کام خسارات و ضایعات درنیفتی

از مشکلات و دشواری‌ها در راه حق مهراس و در هنر کجا از آن استقبال کن و در دین، ژرف اندیش و خُبره باش.

مردم را به نیکی فراخوان که پاسداری از خوبی‌ها تو را در زمرۀ نیکان قرار خواهدداد و با زشتی‌ها و پلشتی‌ها با دست و با زبان بستیز و از حاکمیت گناه و فساد با تمام توان جلوگیر باش و از تبهکاران دوری گزین و در راه خدا و ارزشهای الهی به‌پا خیز و به نهایت جهاد کن و از هیچ سرزنش‌گری مهراس.