بریده‌هایی از کتاب فرزندم چنین باش (ترجمه نامه سی‌ویکم نهج‌البلاغه)

بدانکه مرگ و زندگی دو رویۀ یک سکه‌اند، و صاحب اختیار مرگ همان خداوند هستی است و آنکه بانگ «رحیل و بازگشت» سر دهد، همو شکوفۀ حیات مجدّد رویانَد، و همانکه در رنج و بلا افکنَد، عافیت بخشد. و خدا دنیا را بر نظامی مقرّر فرمود که آمیزه‌ای از «نیش» و «نوش» است، ولی پاداش در رستخیز خواهد بود و یا آنچه خدا خواهد که بر تو پوشیده است.

نمی‌دانی؛ نگو! سرگشته‌ای بایست!

با سپر «صبر» و نیک‌باوری به خدا، هجوم لشکر اندوه را بشکن.

«گذشته»، چراغ راه «آینده» است.

خداوند بر آستان مقدّسش دربانی نگماشته است تا بین تو و مهر او حجابی گردد، و تو را ناگزیر به آوردن میانجی نکرده و به جرم زشت‌کاری، راه توبه‌ات را نبسته و در کیفرت شتاب ننموده و بازگشت تو را بی‌هیچ سرزنشی پذیرا گشته است.

از هیچ سرزنش‌گری مهراس.

نمی‌دانی؛ نگو! سرگشته‌ای بایست! از آنچه نمی‌دانی و تکلیف نداری سخن مگوی، و راهی که در آن بیم گمراهی است مپوی، چراکه بازایستادن به گاهِ سرگشتگی و گمراهی، بهتر از راندن بر مرکب خطرهاست.

نمی‌دانی؛ نگو! سرگشته‌ای بایست! از آنچه نمی‌دانی و تکلیف نداری سخن مگوی، و راهی که در آن بیم گمراهی است مپوی، چراکه بازایستادن به گاهِ سرگشتگی و گمراهی، بهتر از راندن بر مرکب خطرهاست.

دنیا همه‌نوش نیست، بلکه نیشهاست در آن.

فَوَران خشم خویش را یک‌باره فرو بر، که شیرین‌تر و نیک فرجام‌تر از آن ندیدم.