بریده‌هایی از کتاب برای من غمگین نشوید

عشق یعنی چیزی که در عصر کشتی‌های جنگی از بین می‌رود

ذهن نمی‌تواند به غریزه غلبه کند. ذهن پدیدهٔ نوظهوری است؛ غریزه مدت‌ها پیش از او سر جای خودش بوده است. وقتی عشق خاکستر می‌شود، از اندوه خجالت نکش، همین‌طور از دیوانگی و کج‌خلقی.

جایی میان قلب هست که هرگز پر نمی‌شود یک فضای خالی و حتی در بهترین لحظه‌ها و عالی‌ترین زمان‌ها می‌دانیم که هست بیشتر از همیشه می‌دانیم که هست جایی میان قلب هست که هرگز پر نمی‌شود و ما در همان فضا انتظار می‌کشیم

آهنگم را از دست داده‌ام.

چه شد که به این‌جا رسید؟ رخوت مرا از پا در می‌آورد. کتاب‌هایم نمی‌توانند به دادم برسند همین‌طور شعرها هیچ کمکی از کسی ساخته نیست. فقط خودم هستم، تنها و منتظر، نفس می‌کشم فکر می‌کنم چیزی نیست که به آدم شهامت بدهد. این‌جا اصلاً چیزی نیست.

چند روز بیهودهٔ دیگر روزهای مجروح روزهای تبخیر شده. چند روز بر باد رفتهٔ دیگر روزهای عاطل و باطل روزهای کتک‌خورده پاره پاره. مسأله این‌جاست که روزها جمع می‌شوند و می‌شوند زندگی زندگی من!

برای من گریه نکنید! برای من غمگین نشوید! چیزهایی را که نوشته‌ام بخوانید و بعد همه را فراموش کنید! از چاه خودتان بنوشید و دوباره شروع کنید!

در طول یک عمر، هفت یا هشت‌بار زندگی کرده‌ام و این برای هر آدمی کافی است. این آخر کار همهٔ ماست پس لطفاً سخنرانی بی سخنرانی مگر این‌که بخواهید بگویید «او روی اسب‌ها شرط‌بندی می‌کرد و کارش درست بود.» نوبت شما هم می‌رسد و من چیزی را می‌دانم که شما نمی‌دانید شاید.

شاید سقراط یکی از پیرمردهای مست پیاله‌فروشی باشد در عصر یک روز یکشنبه؛ و البته بسیار جالب‌تر از همیشه اما وقتی به خرد مرکب قرن‌ها برسد کاملاً درمانده می‌شود. شاید از پیاله‌فروشی بیرون بزند و مثل باقی ما تلاش کند با هر جان‌کندنی شبِ پیشِ رو را دوام بیاورد.

دردی عادی مثل موش در دل و روده‌ام به تله افتاده است چه شهامتی داریم که در این شعلهٔ وحشتناک راه می‌رویم