بریده‌هایی از کتاب برای من غمگین نشوید

و رنج، روح را می‌خورد. بله، من فکر می‌کنم ما تحسین‌برانگیز و شجاع هستیم اما مدت‌ها پیش باید می‌رفتیم. شما این‌طور فکر نمی‌کنید؟ با این وجود سر جایمان می‌نشینیم بطری‌های جدید باز می‌کنیم شوستاکوویچ گوش می‌دهیم. آن قدر مرده‌ایم که حالا حیران مانده‌ایم که چرا هنوز غصه می‌خوریم.

وقتی همه‌چیز به‌هم‌ریخته بود حال بهتری داشتم. چند ماه طول می‌کشد تا به حال عادی برگردم حتی یک سوسک حمام هم پیدا نمی‌شود که با او معاشرت کنم. آهنگم را از دست داده‌ام. از خواب و خوراک افتاده‌ام. کثافت زندگی‌ام را از من دزدیده‌اند!

ون گوک گوشش را برید و فرستاد برای یک هرزه هرزه هم حالش به‌هم خورد و گوش را انداخت دور. ون! هرزه‌ها گوش نمی‌خواهند پول می‌خواهند. فکر می‌کنم به همین خاطر نقاش بزرگی شدی: بیشتر از این نمی‌فهمیدی.

هٔ وحشت آدمی که تنهاست و در گوشه‌ای از دنیا درد می‌کشد آدمی که بی آن که کسی لمسش کند یا با او حرفی بزند به گیاهی آب می‌دهد. آدم‌ها باهم خوب نیستند. آدم‌ها باهم خوب نیستند. آدم‌ها باهم خوب نیستند. فکر نمی‌کنم هیچ وقت باهم خوب باشند حرفش را هم نمی‌زنم اما گاهی درباره‌اش فکر می‌کنم

نفرت بیشتر از عشق است. آدم‌ها باهم خوب نیستند. شاید اگر باهم خوب بودند مردن‌مان غم‌انگیز نمی‌شد.

برو تبت شترسواری کن! کفشاتو رنگِ آبی بزن! ریش بذار! با یه قایق کاغذی دور دنیارو بگرد! فقط با یه طرفِ دهنت آدامس بجو! با زنی ازدواج کن که یه پا بیشتر نداره بعد اسمتو رو بازوش حک کن! با یه تیغ کُند اصلاح کن! با گازوییل مسواک بزن! همهٔ روز بخواب و شب از درختا برو بالا! سرتو ببر زیر آب و ویولن بزن! جلوی چند تا شمع صورتی رقص شکم بکن! سگتو بکش! تو انتخابات شهرداری شرکت کن! تو بشکه زندگی کن! با تیشه بزن سرتو بشکن! زیر بارون لاله بکار! اما شاعر نشو!

جایی میان قلب هست که هرگز پر نمی‌شود یک فضای خالی و حتی در بهترین لحظه‌ها و عالی‌ترین زمان‌ها می‌دانیم که هست بیشتر از همیشه می‌دانیم که هست جایی میان قلب هست که هرگز پر نمی‌شود و ما در همان فضا انتظار می‌کشیم و انتظار می‌کشیم.

کمی عشق یا کمی زندگی چیز چندان بدی نیست آن‌چه اهمیت دارد روی دیوارها منتظر است برای همین متولد شده‌ام متولد شده‌ام که در خیابان‌های بی رفت و آمد گل سرخ بفروشم.

چند روز بیهودهٔ دیگر روزهای مجروح روزهای تبخیر شده. چند روز بر باد رفتهٔ دیگر روزهای عاطل و باطل روزهای کتک‌خورده پاره پاره. مسأله این‌جاست که روزها جمع می‌شوند و می‌شوند زندگی زندگی من!

شاید باور نکنید اما آدم هایی پیدا می شوند که بی هیچ غمی یا اضطرابی زندگی می کنند. خوب می پوشند خوب می‌خورند خوب می‌خوابند از زندگی خانوادگی لذت می برند. گاهی غمگین می شوند ولی خم به ابرو نمی‌آورند و غالباً حالشان خوب است و موقع مردن آسان می‌میرند معمولاً در خواب. شاید باور نکنید اما چنین آدم هایی پیدا می شوند.