بریده‌هایی از کتاب برای من غمگین نشوید

گاهی که همه‌چیز به هم ریخته است وقتی همهٔ دسیسه‌ها و عذاب‌ها ساعت‌ها روزها هفته‌ها سال‌ها هدر رفته‌اند در تاریکی روی تخت‌خوابم دراز می‌کشم زل می‌زنم به سقف و فکری به سرم می‌زند که برای همه چندش‌آور است: هنوز هم بوکوفسکی بودن خوب است.

جایی میان قلب هست که هرگز پر نمی‌شود و ما در همان فضا انتظار می‌کشیم و انتظار می‌کشیم

شاید باور نکنید اما آدم هایی پیدا می شوند که بی هیچ غمی یا اضطرابی زندگی می کنند. خوب می پوشند خوب می‌خورند خوب می‌خوابند از زندگی خانوادگی لذت می برند. گاهی غمگین می شوند ولی خم به ابرو نمی‌آورند و غالباً حالشان خوب است و موقع مردن آسان می‌میرند معمولاً در خواب.

همیشه «این همه آدم» در اطرافم بوده است.

جایی میان قلب هست که هرگز پر نمی‌شود یک فضای خالی و حتی در بهترین لحظه‌ها و عالی‌ترین زمان‌ها می‌دانیم که هست بیشتر از همیشه می‌دانیم که هست جایی میان قلب هست که هرگز پر نمی‌شود و ما در همان فضا انتظار می‌کشیم و انتظار می‌کشیم.

وقتی واقعیت را بپذیریم فکرم و دل‌مان آرام می‌شود: در این زندگی عجیب متولد شده‌ایم پس باید با قمار از دست رفتهٔ روزهایمان کنار بیاییم و از رفتن و پشت سر گذاشتن زندگی خوشحال باشیم و خودمان را راضی کنیم.

نفرت بیشتر از عشق است. آدم‌ها باهم خوب نیستند. شاید اگر باهم خوب بودند مردن‌مان غم‌انگیز نمی‌شد.

آن بیرون آدم‌ها پول در می‌آورند: قاضی‌ها، نجارها لوله‌کش‌ها، دکترها روزنامه‌فروش‌ها، پلیس‌ها سلمانی‌ها، کارواشی‌ها دندانپزشک‌ها، گل‌فروش‌ها راننده‌های تاکسی... و تو پهلو به پهلو می‌شوی به پهلوی چپ می‌خوابی که آفتاب به پشتت بخورد و چشمت را اذیت نکند.

وقتی عشق خاکستر می‌شود، از اندوه خجالت نکش، همین‌طور از دیوانگی و کج‌خلقی.

جایی میان قلب هست که هرگز پر نمی‌شود یک فضای خالی و حتی در بهترین لحظه‌ها و عالی‌ترین زمان‌ها می‌دانیم که هست بیشتر از همیشه می‌دانیم که هست جایی میان قلب هست که هرگز پر نمی‌شود و ما در همان فضا انتظار می‌کشیم و انتظار می‌کشیم.