بریده‌هایی از کتاب عقده‌ی سیندرلا، ترس پنهان زنان از استقلال

به راستی زن افسرده چه چیزی را از دست داده است؟

مسئله این است که اگر انسان نمی‌تواند تنها باشد و اگر نمی‌تواند محبوب کسی باشد، هویت فردی خود را به فراموشی بسپارد و در یک رابطه باقی بماند. این دو ناقض یکدیگرند. چنین اشخاصی سال‌ها وقت صرف می‌کنند و از رشد خود مایه می‌گذارند و می‌کوشند نیازهای طرف مقابل را برآورده سازند. اصولا آنها آرزوی محبوب شدن را برای خود حفظ کرده‌اند و گمان می‌کنند بدون مایه گذاشتن از خود، نمی‌توانند عاشق داشته باشند. این خیالی باطل است. به ویژه دختران به آن مبتلا هستند و چیرگی بر آن مستلزم تغییری است که خانم گیلیگان با مفهوم جدید «صمیمیتِ معطوف به شناخت از روح و روان خود» مطرح می‌کرد.

پدیده‌ی «باردار شدن برای اجتناب از فشار روحی» قطعآ هیچ تأثیر مثبتی بر نهادهای اجتماعی بسیار محترم ما و بر زندگی خانواده‌های امریکایی نداشته است. زنانی که بچه‌دار می‌شوند تا از چنگ ترس ناشی از پیشرفت در کار خلاص شوند، در حقیقت دور باطلی را تداوم می‌بخشند. آنها به زودی در برابر نقش خودْسانسوری و خودْمحدودی که آن را به مثابه‌ی گریزگاهی برگزیده‌اند، به مقاومت برمی‌خیزند؛ گاهی این مقاومت تبدیل به فوبیا می‌شود و یا دچار مالیخولیا می‌شوند. مهم‌تر از همه، آنها فرزندان خود رابرای استقلال تربیت نمی‌کنند. خانم روث مولتن تئوری فوق را این طور تکمیل می‌کند: وابستگی زنانی که به کودکان خویش نیز وابسته‌اند «فرایند رشد استقلال و فردیت فرزندان آنان را کاهش می‌دهد.»

در نوع خود آموزنده است که ببینیم زنی که در ازدواج شکست خورده، چگونه تغییر می‌کند و ناگهان می‌شکفد و از نو جان می‌گیرد. با خود فکر می‌کند: «آها! پس رشد و بلوغ یعنی این.» حال که به اجبار مسئولیت مالی را به‌عهده گرفته؛ حال که باید «خودش» اجاره بها را بپردازد و کفش و کلاه برای بچه‌ها بخرد، دوگانگی او محو شده است. چه آرامش خاطر بزرگی است که دیگر مجبور نباشی با ترس باطنی زن بودن خود بجنگی و نگران نباشی آنچه انجام می‌دهی «درست» است، یا نترسی که دیگران احتمالا تو را خشن و زمخت ــ فردی «غیر زنانه» ــ بپندارند.

«زنان تمامی طبقات چه در خانه چه در انظار عموم از نوعی زبان ایما و اشاره استفاده می‌کنند تا ملایمت، بی‌آزاری و درماندگی خویش را القا کنند... رفتاری که سایرین و مردان «از طریق آن» آرامش یابند.»

ما شدیدآ گرایش داریم که برای مردان جذاب باشیم‌ــ بی‌آزار، دوست داشتنی و «خانم». این گرایش مانع از زندگی بارور و پر نشاط می‌شود. همان بهتر که درباره‌ی آن سکوت کنیم، زیرا این تمایل ما را احمق بار آورده است.

کارن هورنای مشکل وابستگی خود را به کمک روان‌کاوی حل کرده است. من نیز کار مشابهی انجام داده‌ام. روان‌کاوی خویشتن یا خودکاوی روندی طولانی، مشکل و پر فراز و نشیب است

اگر قرار باشد یک رابطه‌ی عشقی استمرار یابد، گوهر آن را حفظ احساس فردیت سالم تشکیل می‌دهد.

این زنان از کتاب خواندن صرف نظر کردند، زیرامطالعه در حقیقت یک سفر است ــ سفری تنها، دور از خانه و شوهر.

هنگامی که شخص جرأت نمی‌کند پا از گلیم خود فراتر نهد و کاری از پیش ببرد، همواره از ساختارهای این جهان خواهد ترسید.