بریده‌هایی از کتاب اشتیاق اطلسی‌ها

چقدر طول کشیده‌ست بی‌قراری ما!

عزیز دل! تو کجا، خاطر خراب کجا؟ به شب نشسته کجا؟ شهر آفتاب کجا؟

چه میشود که شبی ای شکیب جادویی عیادتی هم از این جان ناصبور کنی؟

این واژه ها تکرار یک دردند در امتداد غیبت موعود باید رها گردم از این تکرار، از این تغزّل‌های حیرانی

دلیل خلقت آدم نخواهی رفت از یادم

ای کاش به یک صبح بهاری رسد از راه!

من بی تبسم تو، آرامشی ندارم ای خنده‌های سبزت، بی مرز، بی نهایت

آن ماهتاب شهر تماشای من کجاست؟

پُرم از غریبی و لبریزم از بیشکیبی بگو با من ای آشنا! من کیم در کجایم؟

چراغ هدایت، فروغ ولایت ز ره، مهدی (عج) منتظرخواهد آمد