بریده‌هایی از کتاب زایو

ناگهان حافظ نگاهی به افراد داخل هوارو انداخت و دوباره به دکتر پارسا که در حال سقوط به درون گودال بود. یکباره طناب را رها کرد و از داخل هوارو شیرجه زد و خود را به سمت دکتر پارسا پرت کرد و به دنبال او وارد حلقهٔ دود شد. با دیدن این صحنه، محافظ دوم هم به دنبال حافظ، خودش را به داخل گودال پرت کرد. هر سه در میان خاک و شن‌های به پرواز درآمده و معلق آن منطقه از دشت، داخل آن گودال تاریک و عمیق سقوط کردند. در سیاهی آن فرو رفتند. از هوارو دور و دورتر شدند و در فضا کوچک و کوچک‌تر، تا اینکه محو شدند.

باید هر چه زودتر این آخرین سلول سرطانی هم از بین می‌رفت و از جسم دنیا کنده و محو شود.

دو تا قانون مهم در جنگ هست که می‌گه: اولین قانون در جنگ دیده نشدنه، و دومین قانون که اون رو بهترین راهکار در جنگ می‌دونن، حمله به استراتژی دشمن و خنثی و عقیم کردن اونه.

این گذر زمان است که مشخص می‌کند چیزی ارزش است یا فضاحت؛ و گذر زمان همیشه در حال وقوع است.

قدرت یک ملت از هر عنصری بیشتره. اگر چه اون عنصر، ارتش و سلاح و ملت باشن! اما این قدرت نیاز به یک پشتوانه داره و اون، استواری اون ملت بر عقیده‌شه.

قدرت یک ملت، از هر عنصری بیشتر است؛ اگر چه آن عنصر، ارتش و سلاح باشد!

شاید اگه من تبعید نمی‌شدم، سال‌ها پیش رهبر این انقلاب می‌بودم؛ رهبری که می‌خواست کشورش بر اساس اون مکتب فکری جامع و کامل انسانی که قبلا در سفرم کشف کرده بودم، اداره بشه.

از روزی که این قانون در ایالت‌های دیگه تصویب شد، مردم ثروتمند به شهرهای بالاتر از سطح زمین منتقل شدن، اما مردم فقیر در زمین و سازه‌های قدیمی و فرسوده به زندگی خود ادامه دادن

امریکا گفته اگه کشوری بخواد مردمش رو به ماه منتقل کنه، با موشک می‌زنه. _ پس چرا خودشون آسانسور فضایی ساختن؟! پیرمرد نگاهی به دکتر پارسا انداخت و گفت: خودشون هنوز برنامهٔ سفرهای فضایی و مهاجرت به ماه رو دارن ادامه می‌دن. می‌خوان همهٔ مردم دنیا بمیرن و فقط خودشون زنده بمونن... ای آقا!

گاهی وقت‌ها آدم‌هایی حماقت رو ضمانت زندگی‌شون فرض می‌کنن. اون‌وقت، چه خون‌ها که ضامن عقیده‌ها خواهد شد!