بریده‌هایی از کتاب زایو

قدرت یک ملت از هر عنصری بیشتره. اگر چه اون عنصر، ارتش و سلاح و ملت باشن! اما این قدرت نیاز به یک پشتوانه داره و اون، استواری اون ملت بر عقیده‌شه.

زندگی همیشه بزرگ‌ترین ضربه‌ها رو اون‌هایی به آدم می‌زنن که اصلاً پیدا نیستن و نمی‌دونی کجا هستن و چه‌کاره‌اند

ما همه منتظر یک طلوع هستیم!

قدرت یک ملت از هر عنصری بیشتره. اگر چه اون عنصر، ارتش و سلاح و ملت باشن! اما این قدرت نیاز به یک پشتوانه داره و اون، استواری اون ملت بر عقیده‌شه

قدرت یک ملت از هر عنصری بیشتره. اگر چه اون عنصر، ارتش و سلاح و ملت باشن! اما این قدرت نیاز به یک پشتوانه داره و اون، استواری اون ملت بر عقیده‌شه.

دکتر پارسا در میان حرارت آتش، قصد کرد وارد آن شود تا شاید جان یکی را نجات دهد. اما حافظ رسید و او را گرفت و از آتش و حرارت هوارو دورش کرد. هر دو لحظه‌ای به هوارو که در آتش می‌سوخت خیره شدند. هیچ امیدی نبود.

گاهی وقت‌ها آدم‌هایی حماقت رو ضمانت زندگی‌شون فرض می‌کنن. اون‌وقت، چه خون‌ها که ضامن عقیده‌ها خواهد شد!

آن‌ها با تعجب به دکتر پارسا نگاه کردند و بعد از لحظه‌ای زدند زیر خنده. دکتر پارسا اول از عکس‌العمل آن‌ها تعجب کرد. اما کمی بعد او هم خندید و با شوخ‌طبعی گفت: خب، می‌فرمایین این دو روز که بنده خونه نیستم و مشغول عملیات هستم، کی باید ظرفا رو بشوره و کارای منزل رو رفع و رجوع کنه؟

عرض سلام دارم خدمت همهٔ بزرگواران. فکر نمی‌کنم هیچ کدوم از شماها تجربهٔ این رو داشته باشین که یه روز صبح، مثل هر روز بیدار شین، با ضرب مرشد ورزش کنین و میل بزنین، در آرامش با همسر و فرزندتون صبحانه بخورین، و همین که پاتون رو در محل کار گذاشتین، اونجا شما رو کت‌بسته و با یه هواروِ شیشه‌دودی شیش‌در، اونم آخرین مدل سال، بیارن به یکی از بزرگ‌ترین وزارتخونه‌های بین‌المللی! و با تعجب ببینین که بی اطلاع وسط جلسه‌ای فوق محرمانه، با حضور روسا و فرماندهان مهم مملکت قرار گرفتین. فکر نمی‌کنم کسی تا به حال احساس الآنِ من رو تجربه کرده باشه و نمی‌دونم از خودم یا شما باید بپرسم که من الآن اینجا چی کار می‌کنم؟

دو قشر هستن که وقتی با هم تنها می‌شن، می‌تونن ساعت‌های زیادی رو با حرف زدن بگذرونن: یکی دانشمندها، و دیگری زن‌ها!