بریده‌هایی از کتاب گتسبی بزرگ

«هر وقت خواستی به کسی ایراد بگیری، حواست باشد که همه‌ی مردم دنیا به خوبی و برتری تو نیستند.»

«... و ما همه چی را تولید می‌کنیم تا تمدن بسازیم،

«هر وقت خواستی به کسی ایراد بگیری، حواست باشد که همه‌ی مردم دنیا به خوبی و برتری تو نیستند.»

"ما این جا فقط برای دنبال کردن خواسته‌هایمان آمده‌ایم و هر کس تا توان دارد خواسته‌هایش را دنبال می‌کند."

خودداری از قضاوت کارهای دیگران، امیدی بیکران در پی دارد.

اما من آدم کنداندیشی‌ام مملو از قوانین درونی که به نوعی در مقابل خواسته‌هایم مثل ترمز عمل می‌کند و می‌دانستم به طور قطع ابتدا باید از این وضع به هم پیچیده درآمده، به خانه برگردم.

غنی، غنی‌تر می‌شه و فقیر بچه‌دار می‌شه

گتسبی به آن نور سبز ایمان داشت، به آینده‌ی طربناکی که سال به سال خودش را از ما عقب می‌کشاند. این آینده از ما فرار می‌کند، اما مهم نیست فردا ما تندتر می‌دویم، دست‌هایمان را بیشتر دراز می‌کنیم تا سرانجام... در یک صبح زیبا... و این چنین است که ما کشتی‌نشستگان برخلاف جریان آب پارو به سینه‌ی دریا می‌کوبیم و با این بی‌دقتی‌مان است که یک سر به سمت گذشته رانده می‌شویم!

آن‌ها آدم‌های سهل‌انگاری بودند- تام و دی زی- همه چیز را به هم می‌ریختند و پخش و پلا می‌کردند و یک چیز دیگر خلق می‌کردند و بعد خود را عقب می‌کشیدند و پشت پولشان یا اهمال کاری بی‌حد و حصرشان یا آنچه که آن‌ها را با هم نگه داشته بود قایم می‌شدند و می‌گذاشتند دیگران گندکاری‌های آن‌ها را پاک کنند...

«گفتم خدا می‌داند که تو چه کارهایی می‌کردی، هر کاری کردی را خدا می‌داند. ممکن است من را گول بزنی، اما خدا را نمی‌توانی!»

عشقی در آن جا جاری بود که نه کهنه بود، نه پیچیده در بقچه‌های ارغوانی معطر قدیمی، بلکه عشقی بود که تر و تازه نفس می‌کشید

«هر وقت خواستی به کسی ایراد بگیری، حواست باشد که همه‌ی مردم دنیا به خوبی و برتری تو نیستند.»

هیچ بارقه‌ی آتش یا هیچ طراوت خنکی نمی‌تواند با آنچه که یک مرد در قلب شبح گونه‌ی خود ذخیره می‌کند رقابت کند.

لبخندش از آن دست لبخندهای ناب بود که موجی از آسایش خاطر پایدار در آن هویدا بود که ممکن است چهار، پنج بار بیشتر در طول زندگی‌ات از آن دست لبخندها نبینی؛

قوه‌ی درک خوبی‌ها در زمان تولد به صورت یکسان بین همه تقسیم نمی‌شود.

«غنی، غنی‌تر می‌شه و فقیر بچه‌دار می‌شه،»

«یک چیز حقیقت داره و هیچی حقیقت نداره،» «غنی، غنی‌تر می‌شه و فقیر بچه‌دار می‌شه،» «در این بین... در این حین،»

«هر وقت خواستی به کسی ایراد بگیری، حواست باشد که همه‌ی مردم دنیا به خوبی و برتری تو نیستند.»

«من سی سالم است، پنج سال بزرگتر از آنی هستم که به خودم دروغ بگویم و اسمش را بگذارم غرور!»

هر کس می‌تواند حدس بزند که حداقل یک صفت خوب خودش چیست و آن صفت در من این است: من یکی از اندک مردم درستکاری هستم که تا به حال در عمرم دیده‌ام.