بریده‌هایی از کتاب سقوط

آیا می‌دانید مخلوقِ تنهایی که در شهرهای بزرگ سرگردان است، چه حال و روزی دارد؟

در بیشتر اوقات، ادامه دادن، تنها ادامه دادنِ زندگی، قدرتی مافوق بشر می‌خواهد.

سانسور، آن چه را که خود منع کرده است، فریاد می‌کشد. نظام دنیا هم، همین طور دوپهلو و متناقض است.

همیشه برای کشتن یک انسان دلایل زیادی وجود دارد. ولی برعکس، پیدا کردن دلیل موجهی برای زندگی یک انسان، غیرممکن است. به همین دلیل است که جنایت همیشه وکلایی داشته است، اما بی‌گناهی فقط گاهی اوقات.

نمی‌توانیم بی‌گناهیِ کسی را تأیید کنیم، درحالی‌که می‌توانیم با اطمینان مجرمیت هر کسی را تأیید کنیم.

این مطلب به حدی درست است که به ندرت با کسانی که از ما بهترند، درد دل می‌کنیم. بیشتر اوقات از معاشرت با آن‌ها فرار می‌کنیم. در واقع، اکثر اوقات با کسانی که شبیه به ما هستند و در ضعف‌های ما سهیم‌اند، دردل می‌کنیم.

عده‌ای فریاد می‌زنند: «دوستم داشته باش!» عده‌ای دیگر: «دوستم نداشته باش!». اما عده‌ای بیشتر، بدترین و بدبخت‌ترین آن‌ها، فریاد می‌زند: «دوستم نداشته باش و به من وفادار بمان!»

اکثر تعهدات انسانی تنها به این دلیل به وجود می‌آیند که بشر می‌خواهد اتفاقی در زندگی یکنواختش روی دهد. باید اتفاقی بیفتد، حتی بندگی بدون عشق، حتی جنگ و یا مرگ. پس زنده باد مراسم خاک‌سپاری!

فضیلت، جز در خود، سیراب نمی‌شود.

اوه! ای آفتاب، ای ساحل و جزایری با بادهای آلیزه، جوانی‌ای که خاطراتش نومیدی می‌آورد، یادتان به‌خیر.

هیچ تعجب نکردم وقتی دیدم یکی از دوستانم تا وقتی که شوهر خوب و وفاداری بود، حتی به خدا هم اعتقادی نداشت، اما همین که زناکار شد، به مذهب روی آورد.

رمان‌نویسی را می‌شناسم که حتی به خدا هم معتقد نبود اما هر شب دعا می‌خواند. اما با این حال چه بلاهایی که در کتاب‌هایش سر خداوند نمی‌آورد.

اما دوست عزیز، حقیقت کسل‌کننده است.

«وای به حالتان اگر همه در مورد شما خوب بگویند!

دلم می‌خواست فراموشم کنند تا بتوانم در خلوت خود از این فراموشی شکایت کنم.

من برای زندگی جاودانه می‌مُردم.

می‌دانید جذابیت چیست: روشی برای گرفتن جواب مثبت بدون آن‌که سؤال واضحی از شما پرسیده شود.

خوب بدیهی است که عشق واقعی به طور استثناء، تقریباً دو یا سه بار در طول قرن دیده می‌شود و بقیه اوقات، زمان خودخواهی است و ملال.

واقعیت این است که هر آدم باهوشی، آرزو دارد گانگستر باشد و تنها با خشونت بر جامعه حکمرانی کند. اما از آن‌جایی‌که این کار به آن اندازه‌ای که در کتاب‌های گانگستری می‌باورانند ساده نیست، آن را معمولاً به سیاست واگذار می‌کند و به سوی حزبی بی‌رحم‌تر می‌دود.

وقتی انسان از سر ذوق یا به اجبار شغل، به ذات بشر فکر کند، دلش برای انسانِ اولیه تنگ می‌شود. حداقل، حرف دل و زبانشان یکی بود.