بریده‌هایی از کتاب رازهایی درباره مردان

هنگامی که موردی شما را ناراحت می‌کند، با احساسات نزدیک به سطح، تماس بیشتری دارید. (خشم، رنجش) درست به مانند طبقات مختلف یک ساختمان احساسات شما از بافتی لایه لایه که یکی پس از دیگری روی یکدیگر کشیده شده است، ساخته شده‌اند. خشم، سرزنش و انزجار اولین لایه را تشکیل می‌دهند. این احساسات اولین واکنش‌های حفاظتی به منظور حمایت از ماست، هنگامی که احساس می‌کنیم مورد حمله قرار گرفته‌ایم یا دوستمان ندارند.

از احساسات ناخوشایندی نظیر خشم، رنجش و ترس بیرون آمده و مجددآ احساس عشق کنید. برطبق این الگو، هرگاه احساس می‌کنید ناراحت هستید، یا توازن و تعادل احساسی خود را از دست داده‌اید، به این دلیل است که در آن واحد شش لایه احساسی مختلف را تجربه می‌کنید. این سطوح عبارتند از: ۱. خشم، سرزنش و انزجار. ۲. رنجش، غم و یأس. ۳. ترس، نگرانی و ناامنی. ۴. تأسف، درک و مسئولیت. ۵. هدف، راه‌حل و آرزوها. ۶. عشق، تحسین و بخشش.

احساسات و عواطف خود را به یک‌باره بر سر نامزد یا همسرتان نریزید و او را تحت فشار قرار ندهید، تا سریعآ به شما پاسخ بدهد. اندکی زمان بدهید، صبورتر باشید و واضح‌تر صحبت کنید. هنگامی که با یک خارجی که زبان شما را نمی‌داند، صحبت می‌نمایید، سعی می‌کنید آرام‌تر و شمرده‌تر حرف بزنید، این‌طور نیست؟ در این‌جا منظورم این نیست که می‌بایست به گونه‌ای با نامزد یا همسرتان صحبت کنید که گویی بی‌سواد است، بلکه منظورم این است که کمتر عجله کرده و گفته‌هایتان را واضح‌تر بیان کنید. بدین ترتیب همسرتان کمتر ناراحت شده و این وقت را می‌یابد تا با احساسات خود تماس برقرار کند. مسئله‌ای نیست، چنان‌چه اندک زمانی به سکوت بگذرد، پس سعی نکنید این سکوت را با کلمات پر کنید.

هرگز نگذارید مردهای سخنور، گویا و خوش‌صحبت شما را به اشتباه بیاندازند. ممکن است در درون این قبیل مردها پسر بچه‌هایی بسیار ترسیده و وحشتزده وجود داشته باشند که به سختی می‌توانند کوچک‌ترین احساسات و عواطف خود را نشان دهند.

مردها درست به اندازه ما زن‌ها و حتی در برخی از موارد بسیار نیز، احساسی‌تر هستند. مردها همیشه به سادگی ما زن‌ها به احساساتشان دسترسی ندارند. بنابراین چنین به نظر می‌رسد احساس ندارند. در حالی‌که حقیقت تنها این است که با احساساتشان در تماس نیستند. بنابراین هنگامی که از نامزد یا همسرتان می‌پرسید: «چه احساسی داری؟» از ترس احمق جلوه کردن یا اعتراف به این‌که پاسخ این سؤال را نمی‌داند (یا به یاد داشته گفتن نمی‌دانم برای مردها بسیار مشکل است) ممکن است پاسخ گوید: «هیچی»

انسان‌ها با چیزی راحت‌تر هستند که برایشان آشنا باشد. همان‌گونه که می‌دانیم فرآیند اجتماعی‌شدن باعث شده است ما زن‌ها با احساسات و عواطف آشناتر و مأنوس‌تر باشیم. هیچ‌کس دوست ندارد با کاری ناآشنا سروکله بزند. هیچ‌کس دوست ندارد دست به کاری بزند که در آن مهارتی ندارد. به‌عنوان مثال چنان‌چه شما اعتماد به‌نفس و دانش و اطلاعات کافی درباره هنرهای مدرن داشته باشید احتمالا از صحبت کردن درباره آن با دیگران لذت خواهید برد. چنان‌چه از مالیات و این‌طور صحبت‌ها سر در نمی‌آورید، در این رابطه اعتماد به‌نفس چندانی نداشته و از صحبت درباره آن نیز لذتی نخواهید برد.

مردها به همان راحتی و سادگی ما زن‌ها با احساسات خود در تماس نیستند.

هنگامی که مردی شاهد است زنی افکار و احساسات منفی خود را با صدای بلند بیرون می‌ریزد، نمی‌داند این روشی است برای تخلیه روحی و احساسی او. مرد حتی نمی‌تواند بفهمد چگونه همسرش با همین حرف زدن در جهت حل و فصل مشکل خودش، قدم برمی‌دارد. این حالت مرد را سرد کرده و باعث می‌شود فرض را بر این بگذارد که همسرش تا ابد به صحبت کردن ادامه خواهد داد. چون‌که نمی‌تواند راه حلی برای مشکل خود بیابد، احساس می‌کند، مسئول است مشکلش را برایش حل کند و به کمک او بشتابد.

تفاوت‌هایی است که بین مردها و زن‌ها وجود دارد. مردها «راه‌حل مدار» و زن‌ها «فرآیند مدار» هستند.

اشتباه‌هایی که زن‌ها مرتکب می‌شوند (ما با صدای بلند فکر می‌کنیم!) «از این‌که همسرم دهانش را باز می‌کنه و هرچی تو سرش می‌گذره را با صدای بلند بیرون می‌ریزه، بدم میاد.»

اشتباه‌هایی که زن‌ها مرتکب می‌شوند (ما با صدای بلند فکر می‌کنیم!) «از این‌که همسرم دهانش را باز می‌کنه و هرچی تو سرش می‌گذره را با صدای بلند بیرون می‌ریزه، بدم میاد.»

مردها ترجیح می‌دهند، فقط هنگامی خود را ابراز کنند که پاسخ و یا راه‌حل را از قبل بدانند. از آن‌جا که این کار را نیز در سکوت انجام می‌دهند، هنگامی که نظری از او می‌خواهید یا راجع به رابطه‌تان سؤالی از او می‌کنید، این‌طور جواب می‌دهد: «بگذار راجع به آن فکر کنم.» او دوست ندارد جوابی به شما بدهد که اشتباه باشد. هنگامی که برای نوشتن این کتاب با مردها مصاحبه می‌کردم، همیشه در مقابل پرسش‌هایم کمی وقت می‌خواستند، انگار که باید حتمآ پاسخ درستی بدهند. این بود که سریعآ می‌گفتند: «اجازه بدهید کمی راجع به آن فکر کنم.»

مردها چنین آموزش دیده‌اند که باید تمامی جواب‌ها را بدانند و ترس، عدم اطمینان و یا تردید خود را به شما نشان ندهند. نتیجه چنین حالتی آن است که مردها مراحل مختلف فرآیند تفکر را درونی کرده و تا موقعی که به نتیجه، یا راه‌حلی نرسیده‌اند، پاسخی به شما نمی‌دهند. به یاد دارم مردی می‌گفت: «ما مردها احتیاج داریم روی مسایل کمی بیشتر تأمل کنیم. در ضمن مردها این کار را نیز در سکوت انجام می‌دهند.» فراموش نکنید: مردها راه‌حل‌مدار هستند.

مردها فرآیند تفکر را درونی کرده و فقط نتیجه پایانی را با شما درمیان می‌گذارند.

زن‌ها هنگامی به مردشان به چشم یک حساب بانکی سیار نگاه می‌کنند که: مردشان یک طعمه یا لقمه چرب و نرم به چشم بیاید، تا یک انسان. چون احساس می‌کنند که به تنهایی قادر نیستند از خودشان حمایت کنند، می‌بایست حتمآ به مردی متکی باشند. هویت خودشان را بر این اساس که دیگران راجع به شوهرشان چه فکر می‌کنند، معنا کرده به جای آن که هویت خود را بر اساس ماهیت واقعی و درونی خودشان به‌عنوان یک زن و یک انسان بنا نهاده باشند.

چرا مردها در مقایسه با زن‌ها، اهمیت کمتری به عشق و احساسات و روابط می‌دهند، در تفاوت‌های ساختمانی میان مغز مرد و زن نهفته است. مغز مردها به سختی می‌تواند از تفکر به سمت احساسات وعواطف تغییر عملکرد بدهد.

چنان‌چه مردی نسبت به شغل و توانایی‌های حرفه‌ای خود احساس خوبی نداشته باشد، به سختی خواهد توانست توجه خود را به روابط عشقی و احساسیش معطوف کند. چنان‌چه مرد زندگیتان در رابطه با شغلش مأیوس و سرخورده است و یا نگران پروژه‌ای باشد و یا زیر فشار اقتصادی و یا احساس کند در یکی از مراحل موفقیتش درمانده و فضایی برای رشد در اختیار ندارد، از لحاظ احساسی و عاطفی، تمام و کمال در دسترس شما نخواهد بود.

مردها هویت خود را، بیشتر از ناحیه شغل و موفقیت‌هایشان تعریف می‌کنند، در حالی که زن‌ها هویتشان را صرفآ براساس روابط خود بیان می‌کنند.

یک زن می‌تواند یک لحظه گریه کند و لحظه دیگر آماده عشق‌بازی باشد. ما زن‌ها می‌توانیم یک لحظه عصبانی باشیم و لحظه دیگر بسیار بخشنده و مهربان. مردها به سختی می‌توانند از یک حالت احساسی به حالت دیگر تغییر وضعیت بدهند، بنابراین فرض را بر این می‌گذارند که این تغییر حالت برای زنان، نیز غیر ممکن است. به همین دلیل هنگامی که ما را خیلی ناراحت می‌بینند، وحشت می‌کنند.

هنگامی که شوهرتان به‌خاطر احساساتی بودنتان از دستتان عصبانی است، احتمالا احساساتی از قبیل: تحقیر، عجز، ناتوانی، رنجش و احساس گناه را تجربه می‌کند. در واقع هر گونه احساسی به غیر از خشم را تجربه می‌کند.