بریده‌هایی از کتاب لعنت به داستایوسکی

خودکشی را شورش قدرنشناسانه‌ای در برابر اراده پروردگار می‌دانند. انگار به او بگویی: «بفرما، این جان کثافت را که در تن معصومم دمیدی، پیش از آن‌که از من بخواهی به تو پس می‌دهم!» این نمایش آن است که به خیالت از او قدرتمندتری و نمی‌خواهی بنده او باشی.

برای خودکشی باید به زندگی عقیده داشته باشی، به ارزش زندگی، مرگ باید هم‌ارز زندگی باشد. این‌جا، در این کشور، این روزها زندگی هیچ ارزشی ندارد، بنابراین هیچ کس خودکشی نمی‌کند.

ماه پنهان می‌شود در پشت کوه شب ز جان شمع می‌کاهد به دَم ظلمتِ شب می‌نشیند زود بر جانِ اتاق

بدون تاریخ هر بلایی می‌توان سر مردم آورد، هر بلایی!

جنگ شرافت آدم را نابود می‌کند.

می‌گویند سرنوشت است که سرآخر آینه را مجبور می‌کند با خاکستر کنار بیاید. می‌دانی معنایش چیه؟» منتظر جواب من نشد. «می‌دانی که آینه شیشه ساده است که یک طرفش را از فلز می‌پوشانند؟ خب، با گذشت زمان که فلز فرسوده شد، شیشه را خاکستر می‌پوشاند! بله، سرنوشت است که همه چیز را به خاکستر بدل می‌کند...

پول مثل آب است: وقتی جاری شود، دیگر برنمی‌گردد

می‌خواستم حتا گناه آدم از آن من می‌بود! حافظ آریش، شعر زمین اما زندگی، همچون نوشتار، چیزی بیش از تکرار محکومیت به سرقت از دیگری نیست. فردریک بویر، شگرد عشق

ودکشی قسمتی از بینش تو نیست. خودت می‌دانی چرا. اول این‌که برای خودکشی باید به زندگی عقیده داشته باشی، به ارزش زندگی، مرگ باید هم‌ارز زندگی باشد. این‌جا، در این کشور، این روزها زندگی هیچ ارزشی ندارد، بنابراین هیچ کس خودکشی نمی‌کند. بعد این‌که خودکشی را شورش قدرنشناسانه‌ای در برابر اراده پروردگار می‌دانند. انگار به او بگویی: «بفرما، این جان کثافت را که در تن معصومم دمیدی، پیش از آن‌که از من بخواهی به تو پس می‌دهم!»

چیزی بدتر از این نیست که دیگر به دنیای خودت تعلق نداشته باشی. هیچ شیئی نمی‌خواهد مال من باشد. هیچ‌کس نمی‌خواهد مرا داوری کند.