بریده‌هایی از کتاب کفش باز

حتا به ایستادن فکر هم نکن تا این‌که به آن‌جا برسی و فکرت را زیاد مشغول این نکن که "آن‌جا" کجاست. هرچه پیش آمد فقط نایست.

فهمیده بودم که هنر رقابت یعنی هنر فراموش‌کردن.

مطالعه‌کردن درباره‌ی خود، همان فراموش‌کردن خود است.

به مردم نگو کارها را چگونه انجام دهند تنها به آن‌ها بگو چه کاری کنند و بعد ببین که نتیجه چگونه تو را متعجب خواهد کرد.

به حقیقت عشق بورز؛ اما خطاها را ببخش.

اگر زیبایی مطلق را به‌ دست آورید، بهترین آفریده‌ی خدا را به ‌دست آورده‌اید.

حقیقت غیرخطی است. نه آینده‌ای در کار است و نه گذشته‌ای. همه‌چیز اکنون است.

اولین‌بار بود می‌فهمیدم در دنیا همه ما را دوست نخواهند داشت یا نخواهند پذیرفت و این‌که غالباً درست در لحظه‌ای ما را کنار می‌گذراند که بیش‌تر از همیشه نیازمند پذیرشیم.

آسان‌ترین راه برای آن‌که بفهمی واقعاً چه احساسی در مورد کسی داری این است که با او خداحافظی کنی.

سرنوشت او این نبود که مددکار اجتماعی باشد. او به این دنیا نیامده بود که مشکلات مردم را حل کند. او ترجیح می‌داد روی پاهای آن‌ها متمرکز باشد.