بریده‌هایی از کتاب نیروی اراده

نیروی اراده مثل یک ماهیچه است که در اثر استفاده، خسته می‌شود.

دانش آموزانی که به اندازه‌ی کافی نخوابیده بودند، بیشتر از سایرین از فرصت تقلب کردن بهره می‌بردند.

بلندترین مرحله‌ی ممکن در فرهنگ اخلاقی و معنوی زمانیست که تشخیص می‌دهیم باید افکارمان را کنترل کنیم

خواست اهورامزدا این چنینم که راستی را دوست دارم و از دروغ روی گردانم. دوست ندارم که ناتوانی از حق‌کشی در رنج باشد. همچنین دوست ندارم که به حقوق توانا به سبب کارهای ناتوان آسیب برسد. آن‌چه را که درست است من دوست دارم. من سخت بر نفس خویش فروانروایم. داریوش هخامنشی

از زمانی که در خود عادت‌های درست ایجاد می‌کنید و روش‌هایی پیدا می‌کنید که برایتان موثر واقع می‌شوند، افزایش نیروی اراده آسان‌تر می‌شود، به این مفهوم که به انرژی ذهنی کمتری برای مقاومت در برابر وسوسه نیاز پیدا خواهید کرد.

نیروی اراده در حقیقت پایه‌ی فیزیکی دارد و مانند یک ماهیچه عمل می‌کند: می‌تواند با تمرین تقویت شود و در اثر استفاده‌ی بیش از حد، خسته می‌شود. نیروی اراده از گلوکز تغذیه می‌کند و می‌تواند به سادگی با پرکردن مجدد سوخت مغز، تقویت شود. به همین دلیل است که خوردن و خوابیدن- و به خصوص انجام ندادن این دو- تأثیری شگرف بر نیروی اراده دارد

او می‌گوید: " می‌دانید؛ انسان‌ها قادر به انجام کارهای باورنکردنی هستند. اگر به سادگی تصمیم بگیرید که حرکت نکنید، هرگز حرکت نخواهید کرد.

در روانشناسی، تئوری‌های شسته رُفته، کم ارزش‌اند.

پایین تری از کره‌ای‌ها، ژاپنی‌ها و سایر دانش آموزان با اعتماد به نفس کمتر، گرفتند. در این حین، در دهه‌ی ۱۹۸۰، پژوهشگران معدودی به خودگردانی علاقه مند شدند، عبارتی که روانشناسان برای کنترل نفس بکار می‌برند. احیای کنترل نفس توسط نظریه پردازان که هنوز معتقد بودند نیروی اراده افس

کنترل نفس نیرویی حیاتی و کلید موفقیت در زندگی است.

بیشتر مشکلات اساسی و بزرگ، شخصی یا اجتماعی، مثل خرج‌های غیرضروری، خشونت آنی، کم آموزی در مدرسه، طفره رفتن از کار، مصرف مشروبات الکلی و مواد مخدر، رژیم غذایی نادرست، کم تحرکی، اضطراب و نگرانی مزمن و احساس خشم و انفجار، متمرکز بر ناتوانی و درماندگی در کنترل نفس است.

پیشرفت و بهبود نیروی اراده، مطمئن‌ترین راه به سوی زندگی بهتر است.

خیلی قبل از این که روانشناسان تهی سازی خود را شناسایی کنند، فکاهی نویس بریتانیایی سر ای. پی هربرت، خیلی زیبا تعارض مجموعه‌ای از علائم را توصیف کرد: او این‌گونه نوشته بود: "آسمان متشکرم، من دوباره سیگار را ترک کردم! " "خدایا! من احساس شایستگی می‌کنم. آدم کش ولی شایسته. مردی متفاوت. کج خلق، دمدمی، افسرده، گستاخ، شاید عصبی؛ ولی شُشهایم عالی‌اند. "

محققان از مدت‌ها متوجه این موضوع شده‌اند که هوس‌ها به خصوص در دوران ترک قوی هستند. اخیرا آن‌ها متوجه شده‌اند که بسیاری از احساسات دیگر در دوران ترک تشدید می‌شوند. در طول ترک، فرد معتاد در حال بهبودی، نیروی اراده‌ی زیادی را برای شکستن عادت صرف می‌کند که احتمالا دوره‌ی سختی است که تهی سازی خود را طولانی می‌کند و این حالت باعث می‌شود که فرد احساس نیاز خیلی شدیدی به مواد مخدر کند. به علاوه، رویدادهای دیگر نیز اثرات قوی نامعمولی دارند که باعث بروز اضطراب خارجی و اشتیاق مجدد به سیگار، نوشیدنی یا مواد مخدر می‌شوند.

بنابراین تهی سازی خود دو برابر بدشانسی خلق می‌کند: نیروی اراده‌تان تقلیل یافته و احساس هوستان قوی‌تر از همیشه می‌شود.

در حال حاضر، احساسات ‌شدید می‌توانند کاملا لذت بخش باشند و قسمت حیاتی زندگی را تشکیل دهند و ما پیشنهاد نمی‌کنیم برای داشتن احساسات یکنواخت نزاع کنید (مگر اینکه آرامش آقای اِسپوک وکان را بخواهید) ولی آگاه باشید که این احساسات می‌توانند مفهومی داشته باشند. اگر سعی می‌کنید از وسوسه اجتناب کنید، ممکن است خودتان را در حالتی بیابید که وقتی تواناییتان برای اجتناب کم شده است به هوس‌های ممنوع خیلی قوی‌تر احساس نشان دهید.

اگر به دنبال هشدارهای قبل از مشکل هستید، تنها به دنبال یک نشانه نباشید، بلکه به تغییر در کل کثرت احساستان توجه کنید. اگر به خصوص از رویدادهای بیهوده اذیت می‌شوید یا با افکار ناخوشایند ناراحت می‌شوید یا حتی با خبرهای خوش، بیش از حد شاد می‌شوید- پس شاید این به خاطر این است که مدارهای مغزتان احساسات را به خوبی معمول، کنترل نمی‌کنند.

امیال همراه احساسات، تشدید می‌شوند. بعد از خوردن یک کلوچه، افراد با هوس بیشتری برای خوردن کلوچه‌ای دیگر گزارش شدند – و در واقع اگر شانس آن را داشتند کلوچه‌های بیشتری می‌خوردند. زمانی که به یک کادو نگاه می‌کردند، میل زیاد خاصی برای باز کردن آن داشتند.

به لطف آزمایشات جدید بامستیر و تیمی به سرپرستی شریک دیرینه‌اش، کترین وُهس، روانشناس دانشگاه مینسوتا، معلوم شده که نشانه‌هایی از تهی‌سازی خود وجود دارند. در این آزمایشات، هنگامی که افراد تهی شده (یکبار دیگر) هیچ احساسی را افشا نکردند، عکس العمل شدیدی به سایر چیزها نشان دادند. یک فیلم غم انگیز آن‌ها را بیش از حد ناراحت ساخت. عکس‌های شاد آن‌ها را خوشحال‌تر و عکس‌های مضطرب کننده آن‌ها را بیشتر وحشت زده و ناراحت کردند. آب خیلی سرد برای آن‌ها بیشتر از افرادی که خود تهی سازی نشده بودند، ناراحت کننده بود.

کسانی که در موقعیت تهی سازی قرار داشتند خسته‌تر و فرسوده‌تر و با احساسات منفی بیشتری گزارش شده بودند، ولی حتی این تفاوت‌ها خیلی بزرگ نبودند. نتایج، تهی سازی خود را به شکلی مانند بیماری بدون علائم نشان می‌دادند، حالتی که به هیچ چیز شبیه نبود.