بریده‌هایی از کتاب زندگی حسینی

پدر یا مادری که در خانوادهٔ خود به نقل حدیثی می‌پردازد و معلمی که در کلاس درس روایتی آموزش می‌دهد، مغازه‌داری که در محل کسب‌وکارش حدیثی به دیوار نصب کرده و دیگران می‌بینند و می‌آموزند یا رانندهٔ اتوبوس یا تاکسی که برای مسافران حدیثی را بجا و به‌شکل مناسب نقل می‌کند، کسی‌که با نصب پرچم به تعظیم شعائر می‌پردازد و دیگری که با توزیع شربت و شیرینی مناسبتی مذهبی را یادآور می‌شود، همه در ثواب و فضیلت بزرگ احیای مکتب اهل‌بیت شریک هستند. فرق نمی‌کند کجا و چگونه؛ بل مهم این است که به‌سهم خود رونق‌دهندهٔ جریان هدایت و ناشر کلمات و احادیث نورانی اهل‌بیت باشیم.

رحمت خدا بر بنده‌ای که مکتب ما را زنده کند.

اگر نوشتن و چاپ‌شدن و نمایش‌دادن و گفتن مسئولیت دارد، درمقابل، دقیقاً ننوشتن و چاپ‌نشدن و نمایش‌ندادن و نگفتن هم مسئولیت دارد و به‌همین دلیل، امیر مؤمنان (ع) به مالک اشتر هشدار می‌دهند و او را از مشاور ترسو برحذر می‌دارند؛ زیرا مشاور ترسو فرد را از اقدام بازمی‌دارد و عدم اقدام صحیح، همان قدر خطرناک است که اقدام غلط.

خداوند به حضرت داوود (ع) فرمود: «مرا در خوشی‌ها یاد کن تا در ناخوشی‌ها به‌یادت باشم.»

امام‌صادق (ع) فرمود: «أدعُ و لا تَقُل اِنّ الأمرَ قد فُرِغَ منه، إنَّ عنداللهِ منزلةٌ لا تُنال الاّ بمسئلةٍ؛ دعا کن و مگو کار انجام شده، چراکه منزلتی در نزد خدا هست که جز با دعاکردن و خواستن به‌دست نمی‌آید».

در اوضاع امروز جهان و وضعیت جریان‌های اسلام‌گرا، درخشش رهبری آیت‌الله خامنه‌ای به‌وسعت جهانی، فرصتی طلایی است که می‌تواند راه بسیاری پیشرفت‌های کلان بین‌المللی را بگشاید و تحولات جدیدی را رقم بزند و مجال تازه‌ای برای نشر معارف اهل‌بیت و حقایق تابناک اسلام ناب محمدی باز کند. دریغا که برخی تنگ‌نظری‌ها از بیرون و کوتاهی‌ها و سستی‌ها از درون، این عرصهٔ گسترده را از حضور فعال رهبر انقلاب محروم ساخته و گاه می‌بینیم که نه‌فقط در میان عموم مسلمانان شناخت درستی از ابعاد گوناگون شخصیت فکری و فرهنگی ایشان وجود ندارد، بلکه حتی برخی نخبگان نیز ایشان را به‌عنوان رهبری سیاسی می‌شناسند.

«هان ای شیعیان، شما به ما منسوب هستید و شما را به نام ما می‌شناسند؛ پس باعث زینت ما باشید، نه مایهٔ ننگ ما؛ در میان مردم، مانند یاران علی (ع) باشید که اگر هرکدامشان در قبیله‌ای بود، امام و مؤذن و صاحب امانت‌های آنان می‌شد؛ باعث افتخار ما باشید، نه باعث سرافکندگی ما؛ محبت‌های مردم را به‌سمت ما جلب کنید و هر بدی و زشتی را از ما دفع کنید؛ با مردم به خوبی و زیبایی سخن بگویید؛ زبان‌های خود را از گفتار ناپسند بازدارید و حرف‌های اضافه و زشت بر زبان نیاورید؛ از پیشتازان به‌سوی خوبی‌ها باشید؛ برگ و گل بی‌خار باشید و با رفتارتان، مردم را به خدا و اسلام دعوت کنید و باعث بی‌دین‌شدن آنان نشوید. شما را به تقوا و پرهیزکاری سفارش می‌کنم و تلاش برای خدا و راستگویی و امانتداری و سجده‌های طولانی و همسایه‌داری...

هر انسانی چه بداند و بخواهد و چه نداند و نخواهد، یا کربلایی هست... یا نیست

۲. دعا بعد از رقّت قلب و گریستن مستجاب می‌شود. پیامبر اکرم (ص) فرمود: «إغتنموا الدّعاء عند الرِّقَّة فاِنّها رحمةٌ»؛ دعاکردن در هنگام رقّت قلب را غنیمت بشمارید که رقّت قلب، رحمت خداست.

نقل می‌کنند، در مجلسی با حضور مرحوم علامه امینی، هنگامی‌که محفل ذکر مصیبت و انس به حال خوش و مناسبی رسیده بود، کسی برخاست و با صدایی نامناسب و لحنی ناموزون چند بیت خواند و مجلس را به سردی کشاند و حال جمع را برهم زد. می‌گویند، مرحوم علامه با تندی از وی پرسید: «چرا خواندی؟» او گفت: «می‌خواستم من هم ثوابی ببرم...» و مرحوم علامه پاسخ داد: «اگر نمی‌خواندی، بیشتر ثواب می‌بردی!»