بریده‌هایی از کتاب مادربزرگ سلام می‌رساند و می‌گوید متاسف است

السا ملتمسانه جواب می‌دهد: «فکر می‌کنم به کمک احتیاج داره.» زن می‌گوید: «کمک کردن به کسی که نمی‌خواد به خودش کمک کنه، سخته.» السا می‌گوید: «کسی که بتوانه به خودش کمک کنه، به کمک دیگران نیاز نداره.»

ولی میاماس قلمرو پادشاهی مورد علاقه‌ی مادربزرگ و الساست، چون در آنجا قصه‌گویی، معتبرترین شغلی است که وجود دارد. آنجا اگر کسی قادر باشد به یک قصه جان بدمد، می‌تواند حتی قوی‌تر از پادشاه شود. واحد پول میاماس، قدرت تخیل است. به‌جای خریدن چیزی با سکه، آدم می‌تواند اجناس را در ازای تعریف کردن یک داستان خوب به دست بیاورد، و در آنجا به کتابخانه، «بانک» گفته می‌شود. در میاماس هر کتاب قیمت بسیار زیادی دارد، هر قصه یک میلیون می‌ارزد و مادربزرگ هر شب یک جعبه‌ی‌ جواهر پر از داستان‌های میاماس همراه دارد.

به زبان سرّی دوباره تکرار می‌کند: «و تو دوست نداری زیاد حرف بزنی، درسته؟» هیولا جواب می‌دهد: «در عوض تو یه‌ریز این کار رو می‌کنی!»

«با هیولا‌ها نجنگ، وگرنه خودت هم یکی از اون‌ها می‌شی. وقتی مدت‌زمانی به یه گودال عمیق نگاه کنی، گودال هم به تو نگاه می‌کنه.»

«دلبندم، متأسفم... فراموش کرده بودم.» السا می‌گوید: «اصلاً مسئله‌ای نیست.» چیزی که صد درصد صحت ندارد.

کسی که مادربزرگ داشته باشد، انگار یک لشکر دارد. بزرگ‌ترین امتیاز یک نوه این است که بداند یک نفر همیشه جانب او را می‌گیرد. بی‌چون‌وچرا. به ویژه در مواقعی که حق با او نباشد. مادربزرگ شمشیر و سپر است. و عشقش ناب است. و این چیزی است که کسانی که خودشان را عقل‌کل می‌دانند، متوجهش نمی‌شوند

السا کودکی است که خیلی زود یاد گرفت اگر آدم خودش قطعه‌ی موسیقی دلخواهش را انتخاب کند، تحمل بعضی چیزها راحت‌تر می‌شود.

فقط با صدای آهسته گفت: «بهتره بعضی چیزها رو اصلاً هم نزد.

پسربچه هم او را به سمت رادیاتور هل داد و السا هم با کتاب کوبید روی سر او. السا هنوز هم معتقد است که پسربچه باید قدردان او باشد، چون به این نحو، حداقل تا حدی به کتاب نزدیک شده است!

مادربزرگ شانه‌هایش را بالا می‌اندازد. «اگه آدم نمی‌تونه چیز بدی رو از ذهنش پاک کنه، باید روی اون چیزهایِ خوبِ زیادی بپاشه.»

مادربزرگ شگفت‌زده می‌پرسد: «کدوم تخلف رانندگی؟» مأمور جواب می‌دهد: «در وهله‌ی اول، استفاده‌ی غیرمجاز از خودرو.» «غیرمجاز؟ ماشین خودمه. من که برای استفاده از ماشین خودم به مجوز احتیاج ندارم! پناه‌برخدا!» مأمور صبورانه سرش را تکان می‌دهد. «نه، ولی شما باید گواهی‌نامه داشته باشین.» مادربزرگ دست‌هایش را در هوا تکان می‌دهد. «عجب جامعه‌ی زورگویی!»

«آدم می‌تونه پول رو خرج کنه، ولی زمان رو نمی‌شه خرج کرد.

«این انسانیه.» «انسانیه که آدم آرزوی مرگ یه نفر رو بکنه؟»

چون تمام کودکان هفت‌ساله حق دارند برای خودشان ابرقهرمان داشته باشند. و هر کس نظری خلاف این داشته باشد، عقلش درست کار نمی‌کند.

پس حق با معلمان نیست. السا اختلال‌حواس ندارد، فقط حواسش را به مسائل مهم‌تری می‌دهد.

السا می‌گوید: «تو اینترنت موج‌سواری کنم.»

کسی که مادربزرگ داشته باشد، انگار یک لشکر دارد.

«آدم می‌خواهد دوستش داشته باشند، اگر نشد، مورد ستایش قرار بگیرد، اگر نشد، از او بترسند، اگر نشد، از او متنفر باشند و او را تحقیر کنند. روح از خالی بودن گریزان است و می‌خواهد به ‌هر قیمت که شده، با دیگران ارتباط برقرار کند.»

خاص بودن، بهترین شیوه‌ی متفاوت بودن است.

بعضی از آدم‌ها می‌توانند باهم دوست باشند، بدون اینکه حرف زیادی برای گفتن داشته باشند.