بریده‌هایی از کتاب آیین زندگی

«هرقدر اندیشه‌ات با توکل به حقایق روشن‌تر گردد، گام‌هایت بدون لرزش حرکت خواهند کرد»

«برخورد و کنش معاملاتی ما آن نیست که بدانیم دروغ‌های خرد و کوچک می‌توانند فاصله زیادی را میان ما و حقایق و دیگران ایجاد نمایند، بلکه آن است که تلاش کنیم با دروغ دست خود را رونکنیم.»

فیلسوف معروف، سانتیانا می‌گوید: «انسان آفریده نشده است که سر از کار زندگی دربیاورد، بلکه خلق شده تا زندگی کند.»

بیایید با ارمغان آوردن اندکی شادی برای دیگران، غم خود را فراموش کنیم. «وقتی به دیگران خوبی می‌کنید، در حقیقت بهترین خدمت را به خودتان انجام می‌دهید.»

هر روز کار نیکی انجام دهید که لبخند رضایت را بر چهره انسانی بنشاند.

«اگر قرار است که انسان از زندگی‌اش حظّی ببرد، باید تلاش کند تا زندگی را نه تنها برای خود، بلکه برای دیگران بهبود بخشد؛ زیرا شادی انسان در گروی شادی دیگران است.»

«فهمیده‌ام که وطن‌پرستی کافی نیست. هیچ خشم و کینه‌ای از هیچ کس نباید داشته باشم.»

«پس راه به دست آوردن داوطلبانه شادمانی، اگر شادمانی و سرزندگی‌تان از دست رفته است، این است که شاد رفتار کنید و شاد صحبت کنید، گویی که شادی آنجاست.»

ما نمی‌توانیم به صورت آنی با گرفتن تصمیم، احساسات خود را تغییر دهیم، بلکه می‌توانیم اعمالمان را عوض کنیم. با تغییر در اعمالمان، به طور خودکار و غیرمستقیم، احساساتمان را تغییر می‌دهیم.

«زندگی ما ساخته شده از افکار ما است.»

درست است که مقصر اشتباهات گذشته‌مان بوده‌ایم اما مگر همه این طور نبوده‌اند؟ حتی ناپلئون نیز یک سوم تمام جنگ‌های مهمش را باخت؛ شاید اشتباهات ما بدتر از اشتباهات او نباشند.

«عاقلان هرگز ماتم نقصان‌ها را نمی‌خورند بلکه با شادی به دنبال مرهم زخمهایشان می‌گردند.»

هروقت دیدید که قیمت گزافی برای چیزهای بی‌ارزش می‌پردازید، این سه سؤال را از خود بپرسید: ۱ـ آنچه مرا آزار می‌دهد، واقعاً تا چه اندازه برایم مهم است؟ ۲ـ قانون قطع ضرر را در چه مرزی باید اعمال کنم؟ ۳ـ چقدر باید از زندگی‌ام را صرف آن بکنم؟ آیا تابحال از ارزش آن فراتر رفته‌ام؟

وقتی به چیزی بیش از آنچه که از زندگی ما باید سهم داشته باشد، سهم پرداخت می‌کنیم، در کمال حماقت هستیم.

هیچ کس آنقدر توان ندارد تا با اتفاقات ناگزیر و حتمی بجنگد و اگر جنگید، رمقی برای ساختن زندگی جدیدی نخواهد داشت. یکی را باید انتخاب کرد؛ یا با طوفانهای لاعلاج زندگی خم شده یا سخت ایستاد و شکست.

«اگر جنگیدن را با آنچه ناچار و حتمی است رها کنیم، انرژی‌ای آزاد می‌کنیم که می‌توانیم از آن برای ایجاد یک زندگی پربارتر استفاده کنیم»

«وقتی با وضعیت نامساعدی مواجه می‌شدم اگر بتوانم حلش می‌کنم و اگر نتوانم فراموشش می‌کنم. هرگز نگران آینده نیستم زیرا هیچ کس نمی‌داند که در آینده چه اتفاق‌هایی رخ خواهد داد. هیچ کس از آنها خبر ندارد، پس چرا باید نگران آنها باشیم؟»

برای نوشتن این کتاب از تعداد زیادی بازرگان آمریکایی مصاحبه گرفتم و متوجه شدم که اکثر آنها با مسائل ناگزیر و تغییرناپذیر همسویی می‌کنند زیرا در غیراینصورت زیر فشار خرد می‌شوند.

من اصلاً نمی‌گویم که ما باید به هر پیشامدی تسلیم شویم. من هرگز از جبرگرایی حمایت نمی‌کنم. اگر حتی یک شانس هم برای تغییر موقعیتی وجود داشته باشد باید مبارزه کرد. اما وقتی عقل سلیم به ما می‌گوید که با وضعیتی تغییرناپذیر مواجه هستیم، می‌باید بنام عقلانیت، آن را قبول کنیم و برای آنچه نیست و موجودیت ندارد، غصه نخوریم.

اگر در مقابل مشکل و ناملایمت طغیان نماییم و زندگی را به کام خود تلخ کنیم، نه تنها مشکل و ناملایمت را تغییر نداده‌ایم، بلکه خود را به حال بدتری متغیر کرده‌ایم.