بریده‌هایی از کتاب آیین زندگی

زندگی تنها امروز نیست که محکوم به تحمل آن باشد و گذشته‌ای نیست که از دست داده است؛ بلکه زندگی همانا آینده‌ای است که مثل مسافری باید مسیر را ادامه دهد و به مقصد برسد.

زمانی که از دشمن خود متنفر باشیم، به او قدرت می‌دهیم تا خواب، اشتها، فشار خون، سلامت و شادی‌مان را تحت‌الشعاع خود قرار دهد. اگر دشمنان ما بفهمند که تا چه حد موجب نگرانی و آزار ما هستند از شادی پایکوبی می‌کنند. نفرت ما به آنها آسیبی نمی‌رساند بلکه شب و روز خود ما را تبدیل به ورطه‌ای جهنمی می‌کند.

یاد گرفته‌ام که از مردم زیاد انتظار نداشته باشم

قانون چهارم برای متوقف‌کردن نگرانی و اضطراب و شروع یک زندگی شاد: نعمت‌هایتان را بشمارید نه مشکلاتتان را.

«خدایا آنچه که به من عطا کردی، لطف توست. نان و نعمت امروزم برای امروزم است. خدایا به من قدرت و درک شگرفی عطا کن، تا بتوانم آنچه را که ندارم به دست بیاورم و آنچه را که نمی‌دانم، بدانم.»

یاد گرفته‌ام که از مردم زیاد انتظار نداشته باشم

حالا واقعیت زندگی را درک می‌کردم؛ این که باید در زندگی تلاش کرد، فرا گرفت و آنچه را که یاد می‌گیری، بکار ببندی.

برنارد شاو می‌گوید: «راز بدبخت شدن در این است که آنقدر وقت آزاد داشته باشید تا به این فکر کنید که آیا خوشبخت هستید یا نه.»

خداوندا به من آرامش عطا کن، تا آنچه را نمی‌توانم تغییر دهم، بپذیرم؛ شهامت عطا کن تا آنچه را می‌توانم، تغییر دهم؛ و ادراکی که بتوانم تفاوت بین این دو را تشخیص ده

«می‌باید در کار غرق شوم وگرنه در استیصال خواهم پژمرد.»