بریده‌هایی از کتاب آیین زندگی

نباید آینده را فردا تصور کرد، آینده امروز ما و چند لحظه بعد ماست، گذشته را باید فراموش کرد. وقتی می‌خواهیم پیروز شویم، باید در شرایطی که هستیم، آن را زمینه آینده بدانیم و با استفاده از امکانات، خودمان را با شرایط بسنجیم و ارزیابی کنیم. در چنین حالتی به راحتی درهای آهنی در برابرمان به درهای چوبی و ابریشمی بدل خواهند شد و ما قادر به شکستن و گذر از آنها خواهیم شد» .

۱. از خودتان بپرسید بدترین اتفاق ممکن چیست؟ ۲. آماده باش که در صورت لزوم آن را بپذیری. ۳. با آرامش خیال اقدام به حل آن مشکل کن.

هرچه بیشتر در مورد مردان بزرگ و موفق مطالعه می‌کنم، بیشتر به این امر پی می‌برم که اکثر آنها کارشان را با داشتن عیبی شروع کردند که آنها را به سمت تلاش هرچه بیشتر سوق داد. ویلیام جیمز می‌گوید: «عیوب ما، به طور غیر مترقّبه کمک حال ما می‌شوند.»

۳۵ سال است که در کلاس‌های آموزش بزرگسالان تدریس می‌کنم و دریافته‌ام که یکی از بزرگترین پشیمانی‌های افراد این است که چرا به دانشگاه نرفته‌اند. آنها فکر می‌کنند که نداشتن مدرک دانشگاهی عیب بزرگی است. البته من می‌دانم که این فکر الزاماً صحیح نیست زیرا افراد موفقی دیده‌ام که فقط تحصیلات دبیرستانی داشته‌اند. به همین دلیل، اکثراً داستان مردی را که حتی تحصیلات ابتدایی هم نداشت، برایشان تعریف می‌کردم. وی در فلاکت بزرگ شده بود. وقتی پدرش مرد، دوستان وی پول جمع کردند تا برایش تابوتی بسازند. پس از آن مادرش روزی ۱۰ ساعت در کارخانه چترسازی کار می‌کرد و در خانه تا نیمه شب تکه دوزی می‌کرد تا اموراتشان بگذرد.

یونانی‌های باستان پانصد سال پیش از میلاد مسیح می‌گفتند: «بهترین چیزها دشوارترین آنهاست.» و امرسون در قرن بیستم می‌گوید: «رضایت غالباً از لذت نیست بلکه از پیروزی است.» یعنی غلبه بر دشواری‌ها و به دست آوردن حس موفقیت؛ یعنی از یک لیمو، شربت ساختن.

این دعا را دکتر رینهولد نایبوهر نوشته است: «خداوندا به من آرامش عطا کن، تا آنچه را نمی‌توانم تغییر دهم، بپذیرم؛ شهامت عطا کن تا آنچه را می‌توانم، تغییر دهم؛ و ادراکی که بتوانم تفاوت بین این دو را تشخیص دهم» .

خلاصه بخش اول حقایق اساسی در رابطه با اضطراب که دانستنشان ضروری است. قانون اول: برای اجتناب از اضطراب، روشی را که سر ویلیام اسلر پیشنهاد داد به کار ببندید؛ نگران فردا نباشید، در امروز زندگی کنید تا هنگام خواب فقط به همان روز فکر کنید. قانون دوم: وقتی مشکل شما را غافلگیر کرد و به دام انداخت، فرمول جادویی ویلیز کریر را به کار ببندید: الف) این سؤال را از خود بپرسید که در صورت ناتوانی از حل مشکلم بدترین اتفاق ممکن چیست؟ ب) در صورت لزوم ذهن خود را آماده پذیرش بدترین اتفاق کنید. ج) سپس در کمال آرامش سعی کنید در صدد حل مشکل برآیید (شما که قبلاً آن را پذیرفته‌اید) . قانون سوم: به خاطر بیاورید که چه بهای گزافی باید برای حل مشکلتان بپردازید (سلامتی) . «تاجری که نمی‌داند چطور با نگرانی‌اش کنار بیاید محکوم به مرگ زودرس است»

داشتم. حالا واقعیت زندگی را درک می‌کردم؛ این که باید در زندگی تلاش کرد، فرا گرفت و آنچه را که یاد می‌گیری، بکار ببندی. من چهره شاخص