بریده‌هایی از کتاب آیین زندگی

انسان با برنامه‌ریزی و آینده‌نگری است که می‌تواند بیلان و تراز توانمندی‌های خود را در کنار نقاط ضعف فراهم آورده و با نگرش دقیق به این نتیجه برسد که از چه علمی می‌تواند سرافراز بیرون آید و در سایه چه عملکردی موفقیت با او خواهد بود.

«خدایا آنچه که به من عطا کردی، لطف توست. نان و نعمت امروزم برای امروزم است. خدایا به من قدرت و درک شگرفی عطا کن، تا بتوانم آنچه را که ندارم به دست بیاورم و آنچه را که نمی‌دانم، بدانم.»

شروع روز با یاد و نام خداوند و عبادت دینی به نوعی عادت کردن به خوردن غذا و نان است. همانگونه که انسان خودش را برای رفع گرسنگی به خوردن عادت می‌دهد و آماده می‌سازد، باید عبادت را نیز نوعی غذای روزانه بداند.

در برخورد با حوادث نیز باید اینگونه عمل کرد، نباید آینده را فردا تصور کرد، آینده امروز ما و چند لحظه بعد ماست، گذشته را باید فراموش کرد. وقتی می‌خواهیم پیروز شویم، باید در شرایطی که هستیم، آن را زمینه آینده بدانیم و با استفاده از امکانات، خودمان را با شرایط بسنجیم و ارزیابی کنیم. در چنین حالتی به راحتی درهای آهنی در برابرمان به درهای چوبی و ابریشمی بدل خواهند شد و ما قادر به شکستن و گذر از آنها خواهیم شد» .

ویلیام جیمز می‌گوید: خداوند گناهانمان را می‌بخشد اما سیستم عصبی‌مان هرگز.

حالا واقعیت زندگی را درک می‌کردم؛ این که باید در زندگی تلاش کرد، فرا گرفت و آنچه را که یاد می‌گیری، بکار ببندی.

معمولاً یاد گرفته‌ایم که از دیگران تأثیر بگیریم و آنچه سایرین به ما توصیه می‌کنند را بکار بگیریم. حال آنکه بسیاری از این فراگرفته‌ها را خود در زندگی تجربه کرده و قادر به فراگیری آنها هستیم. تنها کافیست که کمی فرانگر بوده و به آنچه که خود داریم، ایمان داشته و بکار گیریم. تصمیم گرفتم که زندگی‌ام را شستشو دهم. بدین طریق می‌توانستم حدود و شعور زندگی را مشخص کرده و حدود تواناییهایم را نیز ارزیابی کنم.

ادیسون، مخترع برق، انرژی سرشار خود را مدیون این مسأله می‌دانست که هروقت خوابش می‌آمد، می‌خوابید.

چندی پیش با یکی از سخت‌گیرترین فرماندهان ناوگان دریایی آمریکا مصاحبه کردم. وی کسی نیست جز ژنرال سمدلی باتلر. وی گفت که در دوران جوانی، بسیار علاقمند به محبوبیت بود و می‌خواست تأثیر خوبی بر افراد بگذارد. در آن زمان، کوچکترین انتقاد او را می‌آزرد اما سی سال خدمت در نیروی دریایی وی را زمخت کرده است. وی می‌گوید آنقدر توهین، فحش و فضیحت شنیده است که دیگر اگر به او توهین بکنند، زحمت به خود نمی‌دهد تا گوینده را نگاه کند.

زمانی که ژنرال آیزنهاور با هواپیما به انگلیس رفت تا فرماندهی نیروهای آمریکایی و انگلیسی را به دست بگیرد، فقط یک کتاب همراه داشت و آن انجیل بود.

تصمیم گرفتیم به کلیسا برویم و از خداوند بخواهیم تا اراده او مقدر شود نه خواست ما.

به کسانی که فکر خودکشی می‌کنند می‌گویم عمرِ مصائب و بدبختی‌ها کوتاه است. هرگز دست به این کار احمقانه نزنند.»

مالیخولیایی‌ها اکثراً می‌خواهند با خودکشی، از خود انتقام بگیرند.

ما اکثراً به آنچه نداریم بیش از آنچه داریم فکر می‌کنیم.

در واقع، محال است در حالیکه جسماً دارید علایم شادمانی را اجرا می‌کنید، روحاً به افسردگی و غمگینی ادامه دهید.

که جز خودتان، هیچ کس نمی‌تواند آرامش را برایتان به ارمغان آورد.

«نامه را باز کردم. پدرم نوشته بود: «پسرم، ۱۵۰۰ مایل از خانه دوری، اما حالت تغییر نکرده است، درست است؟ می‌دانستم بهتر نخواهی شد، زیرا دلیل مشکلاتت را نیز با خودت حمل می‌کنی، یعنی خودت را.

اگر افکارمان شاد باشند، شاد خواهیم بود و برعکس. اگر به ترس فکر کنیم خواهیم ترسید و اگر به بیماری، بیمار خواهیم شد. اگر به شکست بیندیشیم، حتماً شکست خواهیم خورد و اگر خود را بدبخت بینگاریم، دیگران از ما دوری خواهند کرد.

. هیچ کس آنقدر توان ندارد تا با اتفاقات ناگزیر و حتمی بجنگد و اگر جنگید، رمقی برای ساختن زندگی جدیدی نخواهد داشت.

هر اتفاقی بیفتد باشد، به زندگی‌ات ادامه بده. اندوه‌های شخصی‌ات را زیر لبخندی پنهان کن و زندگی‌ات را ادامه بده.»